,
„ჩვენთან გზებს და ხიდებს ჩინელები აშენებენ, ქართველი მშენებლები კი სომხეთში ვაშენებთ“, ამის შესახებ კომერსანტს „კავკასუს როუდ პროჯექტის“ დამფუძნებელი და გენერალური დირექტორი პაატა ტრაპაიძე განუცხადა. მაშინ, როცა საქართველოს მთავრობა მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში რეპუტაცია შელახულ, ჩინური კომპანიებთან აქტიურად თანამშრომლობს, საქართველოში დაფუძნებული კომპანია ერევანში 255 მეტრი სიგრძის 2 ახალ ხიდს აშნებეს. „კავკასუს როუდ პროჯექტი“ დამფუძნებელი და გენერალური დირექტორის თქმით, ბაზარზე არსებული არაჯანსაღი კონკურენციის გამო ქართული კომპანიები კონტრაქტებს სხვაგან ეძებენ.
„2010 წლის შემდეგ სომხეთის ბაზარზე შესვლა რამდენჯერმე ვცადე, მაგრამ იქ არსებული სისტემის და კორუფციის გამო პროექტის განხორციელების შესაძლებლობა არ მოგცვეა. თუმცა მას შემდეგ რაც ნიკოლ ფაშინიანი ხელისუფლების სათავეში მოვიდა სიტუაცია რადიკალურად შეიცვალა. შარშან გვთხოვეს ტენდერებში მიგვეღო მონაწილეობა, რასაც დავთანხმდით და დღეს იქ ხიდს ვაშენებთ. ერევნის გარეუბანში 255 მეტრი სიგრძის 2 ახალ ხიდს ვაშენებთ, ეს არის ავტობანის ხიდები 15 მეტრიანი სიგანით. როდესაც საქართველოში ჩინელები დაბალ ფასში შემოდიან ჩვენ კონკურენციას ვერ ვუწევთ, ამიტომ სხვა კონტრაქტების ძიება გვიწევს. ჩვენთან გზებს და ხიდებს ჩინელები აშენებენ, ქართველი მშენებლები კი სომხეთში ვაშენებთ. ერევანში, ადგილზე 14 ადამიანია დასაქმებული, ახლა კიდევ 9 მიდის, ეს რიცხვი უფრო გაიზრდება. აღსანიშნავია, რომ ყველა მათგანი ქართველები არიან, ადგილობრივი მხოლოდ 5 ადამიანი გვყავს“, - განაცხადა პაატა ტრაპაიძე.
კითხვაზე ხომ არ აპირებს „კავკასუს როუდ პროჯექტი“ სხვა მეზობელი ქვეყნების მიმართულებითაც მუშაობის გააქტიურებას პაატა ტრაპაიძე ამბობს, რომ ამ ეტაპზე კომპანია ჯერ-ჯერობით სომხეთზეა ორიენტირებული.
შეგახსენებთ, რომ რამდენიმე დღს წინ პოლონეთის ელჩმა საქართველოში, მარიუშ მაშკიევიჩმა BMG-სთან ინტერვიუში გაოცება გამოხატა საქართველოს მთავრობის მიერ გზებისა და გვირაბების სამშენებლო პროექტებისთვის ჩინური კომპანიების მოწვევის გამო და განაცხადა, რომ პოლონეთს ამ სამუშაოების უკეთესად შესრულება შეუძლია.
ბაჩო ადამია
წყარო:https://commersant.ge/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
