,
მეჩვიდმეტე საუკუნის დასავლეთ საქართველოს ისტორიაში ოდიშის მთავარს ლევან მეორე დადიანს განსაკუთრებული ადგილი უკავია. მისი მმართველობის დროს ოდიშის, ანუ სამეგრელოს სამთავრომ თავისი განვითარებისა და პოლიტიკური გავლენის ზენიტს მიაღწია. ისტორიკოსი ჯაბა სამუშია ლევან მეორეს ერთი მხრივ საინტერესო პიროვნებად, მეორე მხრივ კი ერთ-ერთ ტიპურ სეპარატისტად მიიჩნევს, რომელიც საკუთარი კუთხის განდიდებისკენ მიისწრაფოდა და ამ მიზნის მისაღწევად უკან არაფერზე იხევდა. ჯაბა სამუშია დღეს ჩვენი რესპონდენტია:
– ლევან დადიანი ერთი მხრივ საკმაოდ საინტერესო პიროვნება იყო, მეორე მხრივ კი, თავისი ზნეობითა და მენტალობით, თავისი ეპოქის შვილი. დადიანი ჭკვიანი მთავარი იყო, მზრუნველი საკუთარი სამთავროსი, მაგრამ იგი მოკლებული იყო საერთო ქართულ ცნობიერებას. მეტიც, ლევან მეორე ტიპური სეპარატისტი გახდა, რომელიც თავისი კუთხის განდიდებისკენ მიისწრაფოდა, დანარჩენ ქართულ კუთხეებს კი მოწინააღმდეგეებად აღიქვამდა და არბევდა. ევროპელი მისიონერები მას დადებითად ახასიათებენ. კათოლიკე მისიონერი დონ არქანჯელო ლამბერტი ლევან დადიანის შესახებ წერდა: „მისი საქმეები ცხადად გვიჩვენებენ, რომ ეს მთავარი ჩვენს განათლებულ ქვეყანაში რომ აღზრდილიყო და ჩვენი საუკეთესო მასწავლებლებისაგან სწავლა-განათლება მიეღო, ვერც ერთი მთავარი მას ვერ აჯობებდა. უმოძღვროდ და უოსტატოდ, მხოლოდ ბუნებით შეუთვისებია მას მარად საქებარი ზნე-ჩვეულებები“. ამ დახასიათების პარალელურად, ჩვენამდე მოღწეულია ისეთი ფაქტებიც, რომლებიც ლევან დადიანის პიროვნებას სხვა კუთხით გვიხატავენ. ვახუშტი ბატონიშვილი გვიამბობს: „ლევან დადიანი განდიდდა ფრიად და ესხმოდა იმერეთს დღესასწაულებზე და იმერელნი მრავალგზის დადევნებიან მათ, მაგრამ, როდესაც ისინი დაამარცხებდნენ იმერთ, დიდძალ ტყვეებს წაიყვანდნენ, რომლეთაც დაახსნევინებდნენ თავს ფულით და ამის შემდეგ დამკვიდრდა დაუფარავად ტყვის სყიდვა“. როგორც ვხედავთ, ქართველი მოღვაწეები საქართველოში ტყვეებით ვაჭრობის საშინელი სენის დამკვიდრებას ლევან მეორეს მიაწერენ, თუმცა ადამიანებით ვაჭრობას ამ დროს ის მასშტაბები არ ჰქონდა მიღებული, რასაც მოგვიანებით, მეჩვიდმეტე საუკუნის ბოლოსთვის მიაღწია, მაგრამ თავად ფაქტი ბევრის მეტყველია.
– როდის მოვიდა ლევან დადიანი ხელისუფლებაში და რა ვიცით მისი წარმომავლობის შესახებ?
– ლევან დადიანი დაიბადა მეთექვსმეტე საუკუნუს 90-იან წლებში მანუჩარ დადიანის ოჯახში. დედამისი, ნესტან-დარეჯანი, იყო კახეთის მეფის, ალექსანდრე მეორის ქალიშვილი, ანუ ერთის მხრივ – იგი არის ოდიშის მთავარი და მეორეს მხრივ ბაგრატიონთა შთამომავალიც. მას დედა ადრე გარდაეცვალა, რის შემდეგაც ალექსანდრე კახთა მეფემ სთხოვა მანუჩარ დადიანს, ლევანი კახეთში გაეგზავნა. გარკვეული ხნის განმავლობაში ლევან დადიანი კახეთში იზრდებოდა. ალექსანდრე მეორე გამოირჩეოდა თავისი გამჭრიახი პოლიტიკით, აღმშენებლობით. შვილიშვილიც ბევრ რამეში დაემსგავსა პაპამისს.
1611 წელს უეცრად გარდაიცვალა მანუჩარ დადიანი – დაახლოებით ზუგდიდის მიდამოებში ნადირობის დროს, ირემს გამოკიდებული მანუჩარ დადიანისა და მისი აზნაურის ცხენები ერთმანეთს შეეჯახნენ. მთავარი რამდენიმე დღეში გარდაიცვალა. სასიკდილო სარეცელზე მყოფმა მანუჩარმა მცირეწლოვანი ლევან დადიანი გიორგი ლიპარტიანს ჩააბარა. მამის გარდაცვალების შემდეგ ოდიშის ტახტზე ადის 14 წლის ლევანი.
– ვინ იყო გიორგი ლიპარტიანი?
– გიორგი ლიპარტიანი იყო დადიანთა ოჯახის წევრი, ლევანის ბიძა, რომელიც გარკვეული ხნის განმავლობაში უწევდა სამეგრელოს მცირეწლოვან მთავარს რეგენტობას.
ლევან დადიანი საკმაოდ მალე დაქორწინდა აფხაზთა მთავრის – სეტემან შარვაშიძის ქალიშვილზე, რომელთანაც მას დიდხანს არ მოუწია თანაცხოვრება.
– რატომ?
– შარვაშიძის ქალიშვილზე ქორწინებიდან ცოტა ხნის შემდეგ, ლევან დადიანს შეუყვარდა არც მეტი, არც ნაკლები, საკუთარი ბიცოლა – ბიძამისის გიორგი ლიპარტიანის მეუღლე, ახალგაზრდა ნესტან-დარეჯან ჭილაძე. მან საკუთარ ბიცოლასთან რომანი გააბა. ეს ისტორია იმას ჰგავს, რასაც ჩვენ ბოლო პერიოდში მდარე ხარისხის უცხოურ ტელესერიალებში ვხედავთ. შეყვარებული ლევან დადიანი ცოლს განქორწინების მიზნით ღალატს სწამებს. რამდენად შეესაბამება სინამდვილეს ეს ფაქტი, დღეს რთულია გარკვევა. საქმე ისაა, რომ ლევანს ჰყავდა პირველი ვეზირი მერაბ ქორთოძე, რომელთანაც სამეგრელოს დედოფალს სასიყვარულო კავშირი დაბრალდა. განაჩენი იყო საშინელი: ღალატის გამო ლევან დადიანმა საკუთარ მეუღლეს ცხვირი მოაჭრა. რაც შეეხება დედოფლის გულისსწორს, პირველ ვეზირს, ის განდევნილ იქნა ოდიშიდან გურიაში. ამ დროისათვის გურიელი, გურიის მთავარი, ლევან დადიანის სიძე იყო. ამის შემდეგ ლევან დადიანი ამალით ეწვია ბიძამისს სალიპარტიანოში, მოსტაცა საკუთარ ბიძას მეუღლე და ცოლად დაისვა.
– შარვაშიძის ცხვირმოჭრილ ასულს, ანუ დადიანის პირველ ცოლს რა ბედი ეწია?
– ის ლევან დადიანმა უკანვე მიაბრუნა მამამისთან. ცოლის მიბრუნებისთანავე დადიანი დიდძალი ჯარით მიაწყდა აფხაზეთს. შერვაშიძემ გააზრებაც ვერ მოასწრო, რა ხდებოდა, იგი კავკასიის მთიანეთში გაიხიზნა. თუმცაღა, მომავალში, შეურაცხყოფილ სეტემანს არასდროს გაუშვია ხელიდან შესაძლებლობა, სამაგიერო გადაეხადა ყოფილი სიძისთვის. ის ხშირად ესხმოდა და არბევდა სამეგრელოს. ასე რომ, შემთხვევითი არაა გარკვეული კავშირი აფხაზთა მთავრისა იმ შეთქმულებაში, რომელიც ლევან დადიანს მოუწყვეს საკუთარმა სიძემ – სიმონ გურიელმა, მასთან ჩასულმა განდევნილმა მერაბ ქორთოძემ და ვინმე აფხაზმა.
– როგორ დასრულდა ეს შეთქმულება?
– მერაბ ქორთოძემ გურიელის ტყვეობაში ყოფნისას მოახერხა, რომ გურიელი გადაებირებინა. რაც იცოდა თუ არ იცოდა, ყველაფერი „გაუმხილა“ მას.
ამ პერიოდისთვის გურია, ფაქტობრივად, სამეგრელოს პროტექტორატის ქვეშ იყო მოქცეული. მას რეალურად ოდიშის მმართველი განაგებდა. იმავდროულად, გურია შედიოდა იმ კოალიციაში, რომელიც თავის დროზე ლევანის მიერ იყო შექმნილი იმერეთის მეფის – გიორგი მესამის წინააღმდეგ. რაც შეეხება შეთქმულებას, ის საკმაოდ კარგად იყო ორგანიზებული. მასში დადიანის პირადი მეღვინეც იყო ჩართული. ოდიშის მთავრის კარზე ფარულად ჩავიდა მკვლელიც, თანამედროვე ტერმინი რომ ვიხმაროთ – ქილერი, ვინმე აფხაზი. ოდიშის მთავარს ჰქონდა ჩვეულება – ტრაპეზის დროს ერთსა და იმავე ადგილას ჯდებოდა. გეგმის მიხედვით, სწორედ ამ დროს უნდა მომხდარიყო თავდასხმა. მართლაც, დათქმულ დროს, მეღვინის ნიშანზე აფხაზმა დადიანს სკამის ზურგიდან მახვილი აძგერა, რომელიც მკერდის მხარეს უნდა გამოსულიყო. დადიანი საკმაოდ სწრაფი კაცი იყო: როგორც კი მახვილის წვერი იგრძნო ზურგზე, მაშინვე მაგიდაზე გადაემხო და, შედეგად, მხოლოდ კანის ზედაპირი დაუშავდა. ლევან დადიანმა გამოძიება დაიწყო თავისი მკვლელობის გამოსააშკარავებლად და გაარკვია, რომ შეთქმულებასთან კავშირში იყო მისი ძმა – იესე. ლევანმა მას თვალები დასთხარა და ქონება ჩამოართვა. ამის შემდეგ, სასტიკი რეპრესიები განახორციელა, მათ შორის, ხელთ ჩაიგდო საკუთარი ვეზირი მერაბ ქორთოძე და საშინელი სასჯელი მიუსაჯა: ის ჯერ მოკლეს, შემდეგ კი ცხედარი ზარბაზნიდან გაისროლეს.
– სიმონ გურიელს როგორ გაუსწორდა ლევან დადიანი?
– მერაბ ქორთოძის დასჯის შემდეგ ლევან დადიანმა გურიაზე გაილაშქრა და გურიელი ლანჩხუთთან დაამარცხა. მან დამარცხებულს თვალები დასთხარა და მის მაგივრად სხვა დასვა გურიის ტახტზე. ასეთი იყო ლევან დადიანის სისხლით ნაწერი ისტორია. რომლის პოლიტიკის ამოსავალი ფეოდალიზმია.
იმისათვის, რომ დადიანი კიდევ უფრო გაძლიერებულიყო და დასავლეთ საქართველოში დომინანტის სტატუსი მოეპოვებინა, საკუთარი და, გურიელის ცოლყოფილი – მარიამი, ცოლად შერთო როსტომ ხანს – ქართლის მმართველს. ამით მან ძლიერი ქართლის სამეფო მოკავშირედ გაიხადა. შესაბამისად, იმერეთი უკვე ორი მოკავშირით იქნა გარშემორტყმული. ასე გახდა ლევან დადიანი დასავლეთ საქართველოში ლიდერი. ის ყველაფერს აკეთებდა სამეგრელოს განსავითარებლად.
– რა ნაბიჯები გადადგა მან ამ მიზნით?
– ლევან დადიანმა ებრაელები სპეციალურად ჩაასახლა რუხში, რითაც შექმნა იმის პირობები, რომ ვაჭრობა განვითარებულიყო. არსებობს მისი მრავალი წერილი, რომის პაპისადმი მიწერილი, სადაც ის სთხოვს მისიონერების ოდიშში გამოგზავნას. ლევან დადიანი ცდილობდა, ოდიშში ზარბაზნის მცოდნეები მოეწვია, რათა სამეგრელოში ზარბაზნის ჩამოსხმა შეესწავლათ და დაეწყოთ. მან მაქსიმალურად შეწყვიტა ოსმალებთან ტყვეებით ვაჭრობა. სამეგრელოს მთავარი საკმაოდ დამოუკიდებელ პოლიტიკას აწარმოებდა თურქეთისა და ირანის წინააღმდეგაც. ის კარგ ურთიერთობაში იმყოფებოდა შაჰ-აბასთან, რომელმაც იგი მიიწვია კიდეც თავისთან ერევანში და შეთავაზა, რომ მის მხარეზე ჩართულიყო ოსმალთა წინააღმდეგ ბრძოლაში, რაზეც დადიანმა უარი შეუთვალა. ასევე კარგ ურთიერთობაში იმყოფებოდა ლევან დადიანი ხონთქართან – თურქეთის სულთანთან. ევროპელ მისიონერ, არქანჯელო ლამბერტის საინტერესო ისტორია აქვს შემონახული. როდესაც თურქეთის ელჩები მოდიოდნენ ოდიშში, დადიანი საზღვართან კაცს ახვედრებდა (ეს იყო გათვალისწინებული დიპლომატიური ეტიკეტით). საზღვრიდან, ვიდრე მთავრის სახლამდე, ელჩებს საშინელი, ჭაობიანი გზით ატარებდნენ, რომელთაც ერთი სული ჰქონდათ, როდის ჩავიდოდნენ სასახლეში. ღამეს ათენებინებდნენ სახლში, სადაც წვიმა ჩამოდიოდა, საჭმელად საშინელ საკვებს, ხოლო ღვინოდ მდარე ხარისხის სასმელს მიართმევდნენ. მთავრის კარზე მისულ ელჩებს ეგონათ, იქ მაინც გაუმასპინძლდებოდნენ სათანადოდ, მაგრამ დადიანი ღარიბულად ჩაცმული ეგებებოდა მათ და საკმაოდ ხელმოკლედ გაშლილ სუფრას ახვედრებდა. ასე არწმუნებდა ელჩებს, რომ მისი სამთავრო ღარიბი იყო. წარმოიდგინეთ, რა მოხსენებას წარუდგენდნენ ასეთ პირობებში ნამყოფი ელჩები სულთანს. ამით ანეიტრალებდა ლევან დადიანი თურქების ინტერესს ოდიშის სამთავროს მიმართ. ეს იყო მისი დიპლომატიური ხრიკი.
ყველაფრის მიუხედავად, ლევან დადიანს მაინც ტრაგიკული პირადი ცხოვრება ჰქონდა.
– გვიამბეთ ლევან დადიანის პირადი ცხოვრების შესახებ.
– რა თქმა უნდა, ტრაგედიაა ლევან დადიანის ქორწინება ნესტან-დარეჯანზე. იგი სიყვარულმა ისე დააბრმავა, რომ საკუთარი ბიცოლა გაიხადა გულისსწორად. მათ ორი ვაჟი შეეძინათ, რომელთაგან ერთი მათგანი, ალექსანდრე, ავადმყოფი იყო, ხოლო მეორე – მანუჩარ დადიანი – იზრდებოდა, როგორც მომავალი მთავარი. თუმცა, ერთ დღეს ის მოულოდნელად გარდაიცვალა. ამ ტრაგედიით გამწარებულმა ლევან დადიანმა თავზე ლახტი გადაირტყა. საბოლოოდ, ამ ტრავმის შედეგად, სამეგრელოს მთავარი გარდაიცვალა. ლევან დადიანი დაკრძალეს წალენჯიხის ტაძარში.
ეკა სალაღაია
ჟურნალი თბილისელები – http://www.tbiliselebi.ge
„ნატოს უმაღლესი დონის შეხვედრამ ჰააგაში, სადაც პროგრამის მთავარ მშვენებად დონალდ ტრამპი გახდა, ევროპის განხეთქილება და გაუბედაობა მხოლოდ მიჩქმალა. ცხადი გახდა, რომ ალიანსი საერთოდ არაფრად არ ღირს აშშ-ის ხელმძღვანელობისა და მხარდაჭერის გარეშე.. და ეს მხარდაჭერა რომ მიიღოს ვაშინგტონიდან, ყველა მისი დანარჩენი წევრი მზად არის მუხლებზე დაიჩოქოს“, - ნათქვამია ბრიტანულ გაზეთ „თაიმსში“ (The Times) დაბეჭდილ სტატიაში სათაურით „ნატოს პოტიომკინური სამიტი სიკვდილის სიგნალებს გზავნის. რა აჩვენა ალიანსის ჰააგის შეხვედრამ: ევროპელი წევრების გაუბედაობა და განხეთქილება მათ რიგებში“ (ავტორი - ედვარდ ლუკასი, პოლიტოლოგი, ჟურნალისტი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:
სამხედრო ალიანსს სიმხდალე და მშიშრობა არ შეშვენის, მაგრამ სწორედ ეს სუფევდა ჰააგაში გამართულ ნატოს სამიტზე. ჰოლანდიურ ქალაქში შეკრებილმა ლიდერებმა აჩვენეს, რომ მათ დონალდ ტრამპის წინაშე უფრო მეტ შიშს განიცდიან, ვიდრე ვლადიმერ პუტინის მიმართ.
აშშ-ის პრეზიდენტისათვის რომ ეამებინათ, ნატოს ლიდერებმა შეამოკლედ დღის წესრიგი, უკან დასწიიეს უკრაინა, შეარბილეს რუსეთისადმი კრიტიკული დამოკიდებულება და თავი დაიძვრინეს გადაუდებელი გადაწყვეტილებების მიღებისაგან. ამ მეთოდმა, სამწუხაროდ, იმოქმედა - გარკვეული დროით მაინც.
რუსი თავადი გრიგოლ პოტიომკინი ასეთ მდგომარეობას მოიწონებდა. შთაბეჭდილება რომ მოეხდინა რუსეთის იმპერატორ ეკატერინე II-ზე და სასახლის მუქთამჭამელ გარემოცვაზე, 1787 წელს ოსმალეთისგან წართმეულ ყირიმისაკენ მოგზაურობის დროს, რუსმა დიდებულმა, რომელიც იმ დროს ნოვოროსიის (ყირიმის და ტავრიის) გუბერნატორი იყო, ლეგენდის თანახმად, ბუტაფორული გადასატანი სოფლების იდეა მოიფიქრა. გზის პირას ლამაზ-ლამაზი სახლები ჩაამწკრივა და დედოფალს ასიამოვნა, თუმცა, როგორც ამბობენ, სახლების მიღმა ცარიელი ველ-მინდვრები იყო. დღეს გრიგოლ პოტიომკინის თანამედროვე კოლეგები ნატოს სამიტზე ცდილობდნენ შთაბეჭდილება მოეხდინათ სხვა მბრძანებელზე - იმპერატორ დონალდ I-ზე.
დონალდის თაყვანისმცემლებში ნატოს გენმდივანი მარკ რიუტე ლიდერობს. თავისი პირფერობა-პირმოთნეობით აშშ-ის პრეზიდენტის მიმართ ნიდერლანდების ყოფილმა პრემიერმა თავისი ქვეყნის ეროვნული დამახასიათებელი ნიშანი აჩვენა - პრაგმატიზმი, თანაც ჯერ არნახულ დონეზე. მისი პირადი მისალმება დონალდ ტრამპისადმი (რომელიც ძლევამოსილმა ადრესატმა ჩვეული ფორმით გამოაქვეყნა სოციალურ ქსელში), თითქმის პაროდიად გადაიქცა პრეზიდენტის გამოსვლის ფონზე. მასში გენმდივანმა მადლობა უთხრა „დონალდ I“-ს იმისათვის, რომ მან მოკავშირეებს თავს მოახვია თავდაცვის ხარჯების ახალი დონე, მთლიანი შიდა პროდუქტის (მშპ) 5%-ის მოცულობით და აღფრთოვნებით განაცხადა: „ევროპა გადაიხდის იმდენს, რამდენიც საჭიროა და ეს ყველაფერი თქვენი გამარჯვება იქნება“.
იმ ქვეყნებს, რომლებიც რუსეთის საფრთხეს განსაკუთრებით მწვავედ გრძნობენ (მეზობლები - ბალტიისპირეთი, პოლონეთი...), თავიანთ ბიუჯეტში დიდი ხანია 5%-იანი და მეტი ხარჯვა აქვთ სამხედრო სფეროში, მაგრამ მათ არ შეუძლიათ ფული სხვების ნაცვლად იხადონ. „ლიეტუვას შეუძლია 100%-ის გადახდაც, მაგრამ მისი ფული მაინც არ იქნება საკმარისი, რათა დააბალანსოს იმ ქვეყნების ხარჯები, რომლებიც თავიანთ ვალდებულებებს არ ასრულებენ“, - აღნიშნავს ქვეყნის ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი გაბრიელიუს ლანდსბერგისი.
მათთვის (და ვლადიმერ პუტინისთვის) საბედნიეროდ, სამანევრო სივრცე საკმარისზე მეტია: ამ 5%-ში შევიდა 1,5%-იანი თანმდევი ხარჯები უსაფრთხოებისათვის. წესით და რიგით, ეს თანხა უნდა დაიხარჯოს უკრაინის დასახმარებლად - სამოქალაქო თავდაცვის განსამტკიცებლად და რუსი ჯაშუშების გამოვლენა-დასაჭერად, რაც ნამდვილად ქება-დიდებას იმსახურებს. მაგრამ ამ თანხების ხარჯვის დროს შეიძლება საბუხჰალტრო წიგნების გაყალბებაც... და რაც ყველაზე მთავარია, 5%-იანი ხარჯების ზრდის საბოლოო ვადაა შორეული 2035 წელი, როცა დღევანდელი პოლიტიკოსებისაგან, რომლებიც ჰააგის სამიტში მონაწილეობდნენ, ცოტა ვინმე თუ იქნება ხელისუფლების საჭესთან.
რაც კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, გაზრდილი სამხედრო ხარჯები პოლიტიკურად არაპოპულარულია და ეკონომიკურად დამანგრეველი. „საბჭოთა კავშირს ძირი სწორედ ასეთმა ხარჯებმა გამოუთხარა, როცა ბიუჯეტმა, სამხედრო ასიგნებების ზრდის კვალობაზე, ვეღარ შეძლო მოსახლეობის სოციალური მდგომარეობის გაუმჯობესება და მათი კეთილდღეობის დონის ზრდა“, - ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა სამიტის ერთ-ერთმა მონაწილემ. კაცმა რომ თქვას, ნატოს ევროპელი წევრები ერთობლიობაში რუსეთთან შედარებით ათჯერ უფრო მდიდრები არიან. მათ რომ სწორად დახარჯონ დღეს არსებული სამხედრო ბიუჯეტები, ყველაფერი კარგად იქნებოდა, მაგრამ ისინი ვერ ხედავენ, ან განგებ არ ამჩნევენ სახიფათო ხვრელებს თავდაცვაში და იმედს სამომავლო ხარჯებზე ამყარებენ.
სამიტის ოპტიმისტური ტონი ნაკარნახევი იყო ძირითადად იმის გაცნობიერებით, რომ თავიდან იქნა აცილებული კიდევ უფრო დიდი კატასტროფა. ჯერ ერთი, რომ სამიტი, პრინციპში, შედგა, თუმცა რამდენიმე თვის წინათ მისი ჩატარება კითხვის ნიშნის ქვეშ იდგა; მეორე - დონალდმა კეთილი ინება და ჰააგაში ჩაბრძანდა. საბედნიეროდ, სკანდალიც კი არ აუტეხავს. ნათელი გახდა, რომ დონალდი და მისი ადმინისტრაცია ევროპის ტავდაცვას ძველებურად მხარს უჭერს - უკიდურეს შემთხვევაში, სიტყვით მაინც. ვლადიმერ პუტინთან მისი მეგობრული ურთიერთობის მიუხედავადა, სამიტის ერთობლივ კომუნიკეში რუსეთი მაინც ნეგატიურად არის მოხსენიებული - „გრძელვადიან საფრთხედ“ (თუმცა ეპითეტი „უშუალო“ რომ გამოეყენებინათ, უფრო კარგი იქნებოდა). დონალდ ტრამპმა ჟურნალისტებთან შეხვედრისას თავი აარიდა ასეთი შეფასების პირდაპირ დადასტურებას და მხოლოდ იმით შემოიფარგლა, რომ თქვა - „რუსეთის ლიდერი შეცდომებს უშვებსო“.
ჩრდილოატლანტიკური ალიანსის წინა სამიტების დროს გამოთქმული დაფიცებები და დაპირებები ჰააგის სამიტის დეკლარაციაში აღარ განმეორებულა, თუმცა არც გაუქმებულა. ვოლოდიმირ ზელენსკის ნატოს ლიდერების შეხვედრაზე უკვე აღარ დაუძახეს, მაგრამ მისთვის ტაშისკვრა არ შეუწყვეტიათ. მისი შეხვედრა „ტეტ-ა-ტეტ“ აშშ-ის პრეზიდენტთან ძალიან ზრდილობიანად გაიმართა. „რა თქმა უნდა, მას არ შეეძლო სიყვარულის გამომხატევლი ყოფილიყო“, - შეაფასა დონალდ ტრამპმა მისი მდგომარეობა და მიანიშნა, რომ შეიძლება მიჰყიდოს უკრაინას კიევისათვის უკიდურესად აუცილებელი ჰაერსაწინააღმდეგო დაცვის სისტემები, კერძოდ, „პეტრიოტის“ საზენიტო-რაკეტული კომპლექსი.
ეს სასიამოვნო ახალი ამბავი იმ პრეს-კონფერენციაზე გაჟღერდა, რომელზეც დონალდ ტრამპი პირდაპირ სხივებს აფრქვევდა თვითკმაყოფილებისაგან. მან აღიარა, რომ მისმა ნატოელმა კოლეგებმა ალიანსის მიმართ დამოკიდებულება შეცვალეს და აჩვენეს, რომ „მათ ნამდვილად უყვართ თავიანთი ქვეყნები და რომ სამხედრო ხარჯები ზრდა ვიღაცის აჩემებული საკითხი არ არის“. ნატოს მიმართ მისი მრავალწლიანი უგულებელყოფა და „აბუჩად აგდება“ ამჟამად აღტაცებული მოწონებით შეიცვალა.
თუმცა მანამდე სულ რაღაც რამდენიმე საათის წინ დონალდ ტრამპმა ევროპა თითქმის ისტერიკამდე მიიყვანა, როცა ეჭვის ქვეშ დააყენა ნატოს ძირითადი ვალდებულება კოლექტიური თავდაცვის თაობაზე: მან თქვა, რომ აშშ-ის ერთგულება ნატოს ხელშეკრულების მე-5 პუნქტის მიმართ დამოკიდებულია მის ინტერპრეტაციებზე და განმარტებებზე, რომლებიც საკმაოდ ბევრიაო. როგორც ხშირად ხდება ხოლმე დონალდ ტრამპის განცხადებების ირგვლივ, ამაში არის რაღაც სიმართლე₾ ატლანტიკური ქარტიის ყველაზე ხმაურიანი პუნქტი ალიანსის წევრებს მხოლოდ მოუწოდებს ერთმანეთს დაეხმარონ უცხო ქვეყნის თავდასხმის შემთხვევაში, მაგრამ არამც და არამც არ ავალდებულებს.
თუ განსვსჯით პრობლემის ჭეშმარიტ მასშტაბებს (და არა კატასტროფას, რომლის თავიდან აცილება მოხერხდა), სამიტის შედეგები სრულიად სხვაგვარად გამოიყურება: ასეთი დაჟინებული ყურადღება დონალდ ტრამპის განწყობების მიმართ და სიტყვების გულდასმით შერჩევა ხაზს უსვამს ალიანსის მოწყვლადობას პრეზიდენტის კაპრიზების წინაშე. ნატოს მთლიანობაში მაინც აშშ-ის იმედი აქვს, მის სიმძლავრეს ეყრდნობა, მისი დახმარებით და ხელშეწყობით ცდილობს მრავალრიცხოვანი ბზარების ამოქოლვას. ეს არის საბრძოლო მასალებისა და სათადარიგო ნაწილების მწირი რეზერვები, ჰაერსწინააღმდეგო და რაკეტსაწინააღმდეგო თავდაცვის სისუსტე, მცირე რაოდენობის შორსმსროლელი ქვემეხები და სუსტი ლოჯისტიკა, დაზვერვის ჩათვლით. ევროპაში რეზერვები თითქმის ფსკერზეა დასული: „ყველაფერი მხოლოდ თითო-თითო დარჩა“, - მითხრა ამას წინათ ევროპაში აშშ-ის არმიის ყოფილმა სარდალმა, გენერალმა ფრედერიკ ბენ-ჰოჯესმა. მოკავშირეები გაოგნებულნი არიან დონალდ ტრამპის ქცევით და მის ჭეშმარიტ ზრახვებზე მკითხაობენ. პოზიტიური ისაა, რომ ალბათ, ვლადიმერ პუტინიც იგივე მდგომარეობაში იმყოფება ტრამპთან მიმართებით. სხვათა შორის, ზოგჯერ ორაზროვნებას უფრო მეტი მნიშვნელობა აქვს, ვიდრე ნათლად გარკვევას.
მაგრამ საქმების გაჭიანურება და გაუბედაობა არ გამქარალა: როგორც გაბრიელიუს ლანდსბერგისმა შენიშნა, „უკრაინა ყურადღებიდან გამორჩათ“. სანამ სამიტზე ყვედობდნენ და ხმაურობდნენ, რუსული დრონებისა და რაკეტების თავდასხმამ ათობით უკრაინელი მოქალაქის სიცოცხლე შეიწირა. ევროპა ასეთ სიტუაციას იმდენად მიეჩვია, რომ დაბომბვის ფაქტები სტატიების სათაურებშიც აღარ ხვდება. ზოგიერთებისათვის სიმხდალე და გაუბედაობა იაფი ჯდება მაშინ, როცა მის ფასს სხვები იხდიან.
