,
მიხეილ ლომთაძე Super App „კასპის” თანადამფუძნებელი და აღმასრულებელი დირექტორია. ეს სახელი და გვარი პირველად 2006 წელს საქართველოს მენეჯმენტის ევროპულ სკოლაში, ESM-ში, ნიკოლოზ მარკოზაშვილმა ახსენა მენეჯმენტის პირველივე ლექციაზე და შემდეგშიც სულ იმეორებდა, რომ: „მიშკა სულ სხვაა, მას სხვა ხედვა, გამბედაობა და მონდომება აქვს“.
მიშკამ, როგორც მას ნიკოლოზ მარკოზაშვილი მოიხსენიებდა, ბაკალავრის ხარისხი სწორედ ESM-ში მიიღო და ის მარკოზაშვილის საყვარელი სტუდენტი იყო. ამის შემდეგ მან სწავლა აშშ-ში, ჰარვარდის ბიზნეს სკოლაში განაგრძო და 2002 წელს MBA-ს აკადემიური ხარისხიც მიიღო.
გთავაზობთ ნაწყვეტს მისი ინტერვიუდან, პოდკასტიდან – Couchonomics with Arjun.
მიშკა, მოდი, გაგვაცანი შენი თავი და, ასევე, გაგვიზიარე, რა არის კასპი?
„კასპი“ – უნიკალური სუპერაპია, რომელიც ადამიანებს ყოველდღიურად საჭირო სერვისებს სთავაზობს, იქნება ეს ონლაინვაჭრობა, გადახდები, ბილეთები თუ სამომხმარებლო პროდუქტები. აქ შეგიძლიათ, აიღოთ მართვის მოწმობა და ქორწინების მოწმობაც კი.
„კასპი“ ერთ-ერთი ყველაზე გამოყენებადი მობილური აპლიკაციაა მსოფლიოში, რომელსაც 14 მილიონი მომხმარებელი ჰყავს და მათი 65% ყოველდღიურად იყენებს მას. კომპანია წარმოდგენილია Nasdaq-ის საფონდო ბირჟაზე, საბაზრო კაპიტალიზაცია 24.5 მილიარდი დოლარია და ერთ-ერთი მაღალი ღირებულების ფინტექ კომპანიაა მსოფლიოში. გვყავს 9 000-ზე მეტი თანამშრომელი.
მე, თავად, ჰარვარდის უნივერსიტეტი დავამთავრე 2002 წელს. 2007 წლიდან უკვე ვმართავ კომპანიას და, ამასობაში იმასაც მივაღწიეთ, რომ ჰარვარდმა 2 ქეისიც მოგვიძღვნა.
შენ დაიწყე ტრადიციული ბანკის გარდაქმნა. საიდან მოვიდა ეს ხედვა და გამბედაობა? რა იყო მთავარი გამოწვევები რასაც ამ გზაზე შეხვდი?
ჩვენ, მენეჯმენტის გუნდი, არ ვიყავით ბანკირები. უფრო მეტიც, გვქონდა შეთანხმება, რომ გუნდში არ შემოგვეყვანა ბანკირები. თავიდანვე არ აღვიქვამდით ჩვენს თავს ბანკად და, ზოგადად, ჩვენ არ გვაქვს კონკრეტული ინდუსტრია, სადაც ვოპერირებთ. „გავაუმჯობესოთ ადამიანების ცხოვრება“ – ესაა ჩვენი კომპანიის ფართო და ყოვლისმომცველი მისია.
გვინდოდა, ყველა გადაწყვეტილება მისიიდან გამომდინარე მიგვეღო. ამისთვის კი ინოვაციები აუცილებელია. აი, მაგალითად, როცა ადამიანი ხდება „კასპის” მომხმარებელი, მისი ცხოვრება საგრძნობლად უნდა გაუმჯობესდეს. თუ ეს ასე არ არის, მაშინ ესაა სიგნალი, რომ რაღაცას არასწორს ვაკეთებთ.
იმ დროს ბევრი საუბრობდა, რომ ტექნოლოგიური კომპანიები მაგრად უტევენ საბანკო სფეროს. ჩვენ ვთქვით, რატომ არ შეიძლება პირიქით მოხდეს და ბანკი გახდეს ტექკომპანია. ბანკი ზოგჯერ უარყოფითად აღიქმება მომხმარებლის თვალში და რატომ არ შეიძლება ისეთი ტექბანკი შევქმნათ, რომელიც მომხმარებელს უყვარს.
მოქმედების მთავარი ორიენტირი ჩვენი მისია იყო, რომ გაგვეუმჯობესებინა ადამიანის ცხოვრება. ასე შევედით გადახდების ინდუსტრიაში, ავიაბილეთებში, სამომხმარებლო პროდუქტებით ვაჭრობაში და ასე შემდეგ; ვიღებდით თითოეული პროდუქტის მთავარ პარამეტრებს და მნიშვნელოვნად ვაუმჯობესებდით. ან უფრო სწრაფს, ან უფრო იაფს ან უფრო მოსახერხებელს ვხდიდით მას. ასე ვცვლიდით თითოეულ ინდუსტრიას, სადაც შევდიოდით. ასე მოვედით ბანკიდან ერთ სუპერ აპამდე. ახლა ბანკი ჩვენი ბიზნესის მხოლოდ მესამედს შეადგენს.
მიშა, შენ ეს გზა გამოიარე და უკვე ახლანდელი გადმოსახედიდან რომ გვითხრა, რა არის სუპერ აპის მთავარი საძირკველი და ბაზრის ზომა რამდენად მნიშვნელოვანია აქ?
„კასპი“ ნათელი მაგალითია იმისა, რომ 20-მილიონიან ქვეყანაში მსოფლიო დონის სუპერ აპის შექმნა შეიძლება.
მთავარი კორპორაციული კულტურაა, ასევე, მმართველი გუნდის წარმოდგენა კომპანიის მომხმარებელსა და პროდუქტის ხარისხზე.
ჩემი აზრით, ნებისმიერი ბიზნესის და, მათ შორის, სუპერ აპის ფუნდამენტი არის ხარისხიანი პროდუქტი. ყაზახეთის 20 მილიონი მცხოვრებიდან 15 მილიონი ჩვენი მომხმარებელია. ჩვენ ფოკუსირებულნი ამ ბაზარზე ვართ და ახალ მომხმარებლებს ვერ მოვიყვანთ, თუმცა ჩვენი არსებული კლიენტები ჩვენივე ახალი ინოვაციური პროდუქტების მომხმარებლები ხდებიან და ასე ვიზრდებით დღემდე. ამიტომ პროდუქტის ხარისხი წარმატების ქვაკუთხედია.
რაც მთავარია, ჩვენ ვიზრდებით, ჩვენი ახალი პროდუქტები კი მომგებიანია, რაც იმას ნიშნავს, რომ ჩვენს მისიას ვემსახურებით. როცა ხალხს შენი ერთი პროდუქტი არ მოსწონს, მეორე პროდუქტს არ გამოიყენებს.
კიდევ ერთი მახასიათებელი, რომელიც სუპერ აპის მნიშვნელოვანი პარამეტრია, ისაა, რომ ყველაფერი ურთიერთკავშირშია. ჩვენ დავიწყეთ გადახდებით, მერე ვთქვით: მოდი, გამყიდველებს დავეხმაროთ, რომ გაყიდონ თავიანთი პროდუქცია, ეს დავაშენეთ გადახდების ბიზნესზე. მერე გადავედით მოგზაურობაში, საყოფაცხოვრებო ვაჭრობაში, მანქანების გაყიდვაში და ასე შევქმენით „მარკეტფლეისი”.
როგორ არჩევთ, თუ რომელი პროდუქტის განვითარებაზე გააკეთოთ აქცენტი?
ჩვენი მთავარი ფოკუსი პროდუქტის გამარტივებაა. თუ კონკრეტულ პროდუქტს აქვს 4 მახასიათებელი, ჩვენ ვიღებთ ერთ მთავარს, ვაუმჯობესებთ და ვუშვებთ. შემდეგ ყოველკვარტალურად, გიჟური ტემპით, ვამატებთ თითო მახასიათებელს, წლის ბოლოს კი უკვე პროდუქტი გვაქვს. ასე ვმართავთ პროდუქტებს ეფექტურად, პატარა გუნდებით.
ჩვენი წარმატება განაპირობა იმან, რომ პროდუქტის ირგვლივ ვერთიანდებით, თითო პროდუქტზე პასუხისმგებელია შესაბამისი ადამიანი და გუნდი, ასე რომ, ჩვენი კომპანია სტარტაპების თავშეყრის სივრცეა. თითოეული გუნდი პროდუქტთან ერთად იზრდება. დღეს ჩვენ 50-ზე მეტი, საუკეთესო პროდუქტის გუნდი გვყავს მსოფლიოში.
სუპერმნიშვნელოვანია ისიც, თუ როგორ ვზომავთ წარმატებას. აქ ვთქვით, რომ NPS (Net Promoter Score) არის ჩვენი მთავარი საზომი, რომლითაც ვხვდებით, ვემსახურებით თუ არა ჩვენს მისიას. ყოველთვიურად მინიმუმ 300 000 მომხმარებელს ვეკონტაქტებით და ვამუშავებთ მათ უკუკავშირს. შემდეგ ეს ინფორმაცია შესაბამის გუნდებთან გადადის. ისინიც რამე ინოვაციურს იფიქრებენ და ასე ვვითარდებით.
როცა შენ ხარ მომხმარებელთან მჭიდრო კავშირში და ერთად ვითარდებით, ეს ქმნის უდიდეს კონკურენტულ უპირატესობას კომპანიისთვის. მომხმარებელს ნაკლებად აინტერესებს უბრალოდ მოდური სახელი, როგორიც არის Super App. მათ უნდათ, რომ ის კონკრეტული პროდუქტი, რასაც მოიხმარენ, იყოს მოსახერხებელი და მარტივი.
ერთი რამ მინდა გითხრა – თუ ჩვენს პროდუქტს ცუდი NPS აქვს, შეგიძლია, დარწმუნებული იყო, რომ მას დავხურავთ.
გაგიკეთებია ეს?
კი, საკრედიტო ბარათის პროდუქტი დავხურეთ. მაშინ ჩვენი მოგების მესამედს წერდა და ამ ბაზარზე ყველაზე დიდი მოთამაშეები ვიყავით. ამავე დროს, უარყოფით NPS-ს ვერაფერი მოვუხერხეთ. თუ პროდუქტი არ აუმჯობესებს ადამიანების ცხოვრებას, მაშინ ის არაფერში გვჭირდება. ამით ჩვენ „ცუდ ფულს“ ვშოულობდით, ასე ვეძახდით ამ პროდუქტის მოგებას, ამიტომ არ გვინდოდა ასეთი შემოსავალი, რადგან ფული ჩვენი საქმიანობის შედეგია და არა მიზანი.
ალმაატის ქუჩებში რომ გავიარო და 10 ადამიანს ვკითხო, რას იტყვიან „კასპიზე”?
ისინი, პირველ რიგში, გვეტყვიან მადლობას, რადგან ხალხს უხარია, რომ მათი ყოველდღიური ცხოვრება მნიშვნელოვნად გავამარტივეთ.
თარგმნა დავით ქარცივაძემ
სრული ინტერვიუს სანახავად იხილეთ ვიდეო.
წყარო:https://www.marketer.ge/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
