მუსიკისადმი სიყვარული დედამ ბავშვობიდანვე ჩამინერგა. Მახსოვს, ადრეულ ასაკში, მასმენინებდა კლასიკური მუსიკის სხვადასხვა კომპოზიციებს. ბერლიოზის “ფანტასტიკური სიმფონია”, შოპენის ვალსები და ჩაიკოვსკის პირველი საფორტეპიანო კონცერტი არის ის, რაც ჩემი ბავშვობის მეხსიერებას დღემდე შემორჩა. პროფესიის არჩევანზე არასოდეს არ მიფიქრია, ყოველთვის ვიცოდი, რომ პიანისტი უნდა გამოვსულიყავი.
სტუდენტური წლები კარგად მახსენდება, თუმცა გაუსაძლის პირობებში გვიწევდა მუშაობა: გაყინულ ოთახებში მეცადინეობა, კონცერტები ხშირად სანთლის შუქზე ტარდებოდა, ხელების გათბობის საშუალება კი თითქმის არ გვქონდა. Გასაოცარია, მაგრამ ზუსტად ამ პერიოდთან არის დაკავშირებული ჩემი პირველი გამარჯვება საერთაშორისო ასპარეზზე, ნიუპორტის პიანისტთა საერთაშორისო კონკურსზე, რაც პროფესორ ციცინო თოდუას დაუღალავი შრომის და თავდადებულობის ნაყოფია.
Ჩემს შემდგომ განვითარებას და პიანიზმის ჩამოყალიბებას ხელი შეუწყო პიანისტმა და პედაგოგმა პროფესორ ნინო ქათამაძემ. Რამაც განაპირობა მეორე საერთაშორისო წარმატება უკვე ამერიკაში, იაკობ ფლიერის საერთაშორისო კონკურსზე. მას შემდეგ იწყება ჩემი მოღვაწეობა ამერიკის შეერთებულ შტატებში, რომელიც პიანისტ ეთერ ანჯაფარიძის სახელთან არის დაკავშირებული. მასთან გავემგზავრე 2003 წელს ჩიკაგოში, DePaul University-ში სასწავლებლად, Სადაც ჩავები ინტენსიურ საკონცერტო მოღვაწეობაში. უფრო მეტიც, Ჩვენი ურთიერთობა შემდგომში კიდევ უფრო გაღრმავდა და გადაიზარდა ახლო მეგობრობასა და თანამშრომლობაში. Რამოდენიმე კვირის წინ ერთად გამოვედით სცენაზე, არიზონაში, რომელმაც დიდი წარმატებით ჩაიარა.
ამერიკაში მიღებული ცოდნა განსხვავდება იმით, რომ უფრო მეტად დამოუკიდებელი და ორგანიზებული ხარ. აქ ადამიანის მიზნების და ოცნებების რეალიზაცია ხდება, Თუმცა პასუხისმგებლობაც უფრო დიდია, რადგან უცხო ქვეყანაში იმყოფები და ყველაფერს შენით აგვარებ. 2004 წელს, Მაშინ, როდესაც მე და ჩემს მეუღლეს შვილი შეგვეძინა, ჯერ კიდევ უნივერსიტეტში ვსწავლობდით. Ხშირად ლექციებზე თოთო ბავშვით გვიწევდა დასწრება. კონცერტების დროს ბავშვს კულისებში ვტოვებდით და სულ იმის შიში გვქონდა, რომ ჩაძინებულ ჩვილს არ გამოღვიძებოდა და ტირილი არ დაეწყო. ღამეებს სწავლაში და მეცადინეობაში ვათენებდით. Რა თქმა უნდა, უამრავი სხვა სირთულეების დაძლევაც გვიწევდა, მაგრამ მიუხედავად ამ სიძნელეებისა, ბევრმა ჩვენთვის უცხო ადამიანებმა გამოგვიწოდა დახმარების ხელი. თუ ბოლომდე დაკონცენტრირდები შენს საქმეზე, არანაირი წინააღმდეგობა არ შეგიშლის ხელს შენი მიზნების და ოცნებების რეალიზებაში.
მჯერა, რომ პირველ რიგში ადამიანს მტკიცედ უნდა ჰქონდეს დასახული თავისი მიზანი, ხოლო ამ მიზნის მისაღწევად, საჭიროა დიდი მოთმინება, შრომა და თავდადება. Რა თქმა უნდა, თვით პროცესიც და შემოქმედებითი გზაც უსაზღვრო სიხარულს და სიამოვნებას უნდა ანიჭებდეს მას. Მე დიდ სიხარულს მანიჭებს, როდესაც ვახერხებ კომპოზიტორის ჩანაფიქრის მსმენელისთვის მიწოდებას. განსაკუთრებით საინტერესო და ნაყოფიერია, როდესაც თანამშრომლობა ცოცხალ კომპოზიტორთან მიწევს. აი ამ პროცესში ვხვდები მომსწრე, როგორ იბადება მუსიკა ჩემს თვალწინ.
ყოველთვის ვცდილობდი ახალი მუსიკის უფრო ღრმად შესწავლას და სხვადასხვა კომპოზიტორთან თანამშრომლობას. Რა თქმა უნდა, ეს განაპირობა, პირველ რიგში, ჩემს მეუღლესთან, კომპოზიტორ გიორგი ოუქლისთან მჭიდრო შემოქმედებითმა კავშირმა, რამაც საშუალება მომცა, ახლებურად და უფრო ღრმად ჩავწვდომოდი მუსიკის ფილოსოფიურ და ესთეტიკურ მხარეს. ჩემს გულში
განსაკუთრებულ ადგილს ის კონცერტები იკავებს, რომლებშიც ახალი კომპოზიციის პრემიერას ვასრულებ. ამით კი, ნამდვილად შეიძლება ითქვას, რომ განებივრებული ვარ. მინდა გამოვყო რამდენიმე კონცერტი: დებიუტი Carnegie Hall-ში 2009 წელს, ჩიკაგოს კულტურის ცენტრში, Dame Myre Hess საკონცერტო სერიები, რომლის ტრანსლაცია WFMT რადიო-ში და ინტერნეტ ქსელში მიმდინარეობდა და აგრეთვე Საქართველოში 2020 წელს, ჯანსუღ კახიძის სიმფონიურ ცენტრში გამართული კონცერტი, სადაც 15 წლიანი პაუზის შემდეგ პირველად წარვდექი ქართველი მსმენელის წინაშე.
ყოველთვის ვცდილობ, რომ მიღებული ცოდნა კიდევ უფრო გავაღრმავო. Მუდმივად თვითგანათლების პროცესში ვიმყოფები. არასოდეს ვჯერდები მიღწეული შედეგით, ყოველთვის ახალ სიმაღლეებზე მსურს ავიდე. ეს არის ის, რასაც მე ახალგაზრდა მუსიკოსებს ვურჩევდი. ყოველთვის გჯეროდეთ, რომ თქვენს მიზანს აუცილებლად მიაღწევთ!
