USD 2.7050
EUR 3.0872
RUB 3.3681
Tbilisi
ილია მეორე - ირაკლი ანდრიაძის ცხოვრებისეული გზა თავდადებული მოღვაწეობაა
Date:  2341

15 ივნისს ცნობილ ქართველ ინჟინერს, საზოგადო მოღვაწეს,  სამების საკათედრო ტაძრის მშენებლობის ხელმძღვანელს, ბ-ნ ირაკლი ანდრიაძეს 90 წელი შეუსრულდა.

მინი დოსიე: დაბადების თარიღი -15 ივნისი, 1930; გარდაცვ. თარიღი - 4 ივნისი 2012  (81 წლის ასაკში) დაბადების ადგილი: სოფელი დიდი ჯიხაიში, სამტრედიის რაიონი. დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტი 1953 წელს. 1953 წელს დაინიშნა თიანეთის რაისაბჭოს აღმასკომის მშენებლობის განყოფილების გამგედ;  1967-1968წწ. იყო საქართველოს სსრ სახალხო კონტროლის კომიტეტის ინდუსტრიული და კომუნალური განყოფილების გამგე; 1972-1974წწ. თბილისის ი. ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტის პრორექტორი უნივერსიტეტის პერსპექტიული განვითარების დარგში; 1974 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია თემაზე" "საქართველოს ბუნებრივ ფენოვან შემავსებლებზე ელექტრო გახურებით დამზადებული მსუბუქი ბეტონების გამოკვლევა და დანერგვა", შემდეგ - სადოქტორო დისერტაცია;მისი პრორექტორობის პერიოდში მიმდინარეობდა სახელმწიფო უნივერსიტეტის ახალი კომპლექსის მშენებლობა (მაღლივი კორპუსი, ბიბლიოთეკის კორპუსი და ცენტრალური ბიბლიოთეკა წიგნთსაცავებით), მისი ხელმძღვანელობა და კურატორობაც დაევალა; 1974-1976წწ. მუშაობდა საქართველოს კპ ცენტრალურ კომიტეტსა და მინისტრთა საბჭოს საქმეთა მმართველის მოადგილედ და პირველ მოადგილედ, სამეურნეო სამმართველოს უფროსად; 1980-1985წწ. იყო საქართველოს მინისტრთა საბჭოს მთავარი სამეურნეო სამმართველოს უფროსი; 1985-1987წწ. საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის საქმეთა მმართველი: 1987-1991წწ. თბილისის საქალაქო საბჭოს აღმასკომის თავმჯდომარე; 1991 წლიდა თბილისის პირველი პრეფექტი და პირველი მერი; 1992-2003წწ. სახელმწიფო საბჭოს საქმეთა მმართველი და სახელმწიფო უზრუნველყოფის სამსახურის უფროსი; 1992-1996წწ. იყო საზღვარგარეთ ქართული წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების თავმჯდომარე და პრეზიდიუმის წევრი; 1994 წელს ხელმძღვანელობდა თბილისში ზურაბ წერეთლის "წმინდა ნინოს" მონუმენტის აღმართვას; საქართველოს პატრიარქის, ილია II დავალებით ხელმძღვანელობდა ყოვლადწმინდა სამების საკათედრო ტაძრის მშენებლობას. საინჟინრო საქმიანობაში შეტანილი განსაკუთრებული წვლილისთვის საინჟინრო აკადემიის გადაწყვეტილებით მიღებული აქვს "XX საუკუნის გამოჩენილი ინჟინრის" წოდება (2000), მედალი -  "თბილისის ერთგულება", საქართველოს პრეზიდენტის სიგელი - "ერის გამორჩეული მოღვაწე" (2002). ტექნიკის მეცნიერებათა დოქტორი, საზოგადო მოღვაწე.

საქართველოში, ადამიანის ღვაწლის აღმატებული შეფასებისათვის ოდითგანვე ხმარობდნენ სიტყვებს: აღმაშენებელი, აღმშენებელი, მშენებელი. სწორედ ასეთ ადამიანებს არგუნა გამჩენმა განსაკუთრებული ხვედრი და მათაც მთელი ცხოვრება ქვეყნის, სამშობლოს შენებას მიუძღვნეს. ასეთი გამორჩეული ბედის ადამიანი იყო ბატონი ირაკლი ანდრიაძე.

ბატონ ირაკლის ცხოვრების ბოლო ოცი წელი სამების ტაძრის ისტორიასთან გაიგივდა. სწორედ ამიტომ, საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, გადაწყვეტილებით იგი და ჯილდოვდა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის უმაღლესი ხარისხის წმინდა გიორგის ორდენით. საინჟინრო საქმიანობაში განსაკუთრებული წვლილისათვის აღიარეს XX საუკუნის გამოჩენილ ინჟინრად.

და მისი დაბადების 90 წლის აღსანიშნავად წარმოთქმულ სიტყვაში ილია მეორემ მისი განვლილი ცხოვრების გზა თავდადებულ მოღვაწეობად შეაფასა

„დღეს არის იარკლი ანდრიაძის დაბადების დღე, რომელიც ხელმძღვანელობდა ამ ტაძრის მშენებლობას. თქვენ კარგად გახსოვთ მისი სიკეთე, მისი თავდადებული მოღვაწეობა. ღმერთმა ნათელში ამყოფოს მისი სული. ამინ!“- ბრძანა მისმა უწმინდესობამ ილია მეორემ.

ბატონი ირაკლი ღმერთმა მართლაც გამოარჩია, ყოფილიყო  დიდებული და გრანდიოზული, თბილისში წმიდა სამების საპატრიარქო საკათედრო ტაძრის მშენებლობის ერთ-ერთი მთავარი მონაწილე და ორგანიზატორი.

 ისტორიკოსი, პროფესორი ჯაბა სამუშია, წმინდა სამების საკათედრო ტაძრის მემატიანე:

„1988  წლის ნოემბერში  მისმა უწმინდესობამ ამ იდეით მიმართა თბილისის აღმასკომის თავმჯდომარეს  ირაკლი ანდრიაძეს,  რომელსაც აქვს განუზომელი  ღვაწლი და დამსახურება  სამების ტაძრის მშენებლობაში. ბატონი ირაკლი მორწმუნე ოჯახიდან იყო, ბუნებრივია, მან ძალიან ახლოს გულთან მიიტანა პატრიარქის სურვილი, ის გონიერი ადამიანი იყო და   იგრძნო, რომ ეს იყო ერისთვის უმნიშვნელოვანესი საქმე. ბატონმა ირაკლიმ   მძიმე  ტვირთი აიღო, საქმე ბევრი იყო -  საორგანიზაციო მხარე, სამუშაო რეჟიმი.  1989 წლის 7 თებერვალს თბილისის აღმასკომის თავმჯდომარემ ირაკლი ანდრიაძემ  გამოსცა დადგენილება, რომელიც  გახდა სამების ტაძრის ისტორიის ოფიციალური დასაწყისი.”      

წმინდა სამების საკათედრო ტაძრის არქიტექტორი ბ-ნ არჩილ მინდიაშვილი:

„რამდენიმე ადამიანზე  მინდა ვთქვა, რასაკვირველია, პირველ რიგში მისი უწმინდესობაა, ის რომ არა, ალბათ, წარმოუდგენელი  იქნებოდა ამ ტაძრის მშენებლობა.  ძალიან დიდი ღვალწი აქვს ედუარდ შევარდნაძეს, შემდეგ მოგვიანებით ბიძინა ივანიშვილს.  ამ საქმეს თავი დაადგა  თბილისის აღმასკომის თავმჯდომარემ  ირაკლი ანდრიაძემ, ის  ძალიან დაუდგა მხარში ეკლესიას.  ნაძალადევში აბანო იყო, მამას დავყავდი ხოლმე, სულ მაინტერესებდა, რატომ იყო აბანოში ლამაზი თაღები. მერე გავიგე, რომ იქ ეკლესია იყო, რომელიც კომუნისტებმა აბანოდ გადააკეთეს. ირაკლი ანდრიაძის ძალისხმევით  გადაკეთდა ბანო ისევ ეკლესიად  და დაუბრუნდა ძველი ფუნქცია. ირაკლი ანდრიაძემ  უზარმაზარი შრომა გაწია სამების მშენებლობაზე,  არა  მხოლოდ როგორც ორგანიზატორმა და ფონდის ხელმძღვანელმა, ის პირადად იყო ჩართული ისეთ დეტალებში, რაც ტაძრის მშემებლობისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო.“ 

პროტოპრესვიტერი გიორგი ზვიადაძე:

„პატრიარქს ძალიან ახლო ურთიერთობა ჰქონდა ბატონ ირაკლი ანდრიაძესთან, რომელიც დაინიშნა ტაძრის მშენებლობის ფონდის ხელმძღვანელად. ბუნებრივია, ძალიან ბევრი შრომა იყო დაკავშირებული ასეთი გრანდიოზული ტაძრის მშენებლობის ორგანიზებასთან, რაც წლები გაგრძელდა და რასაც უძღვებოდა ირაკლი ანდრიაძე. არ შემიძლია ჩემი დიდი პატივისცემა და მადლიერება არ გამოვხატო მის მიმართ.“

მხატვარი და მოქანდაკე გია ჯაფარიძე:

„ხაზი მინდა გავუსვა პროფესიონალთა გუნდს და ბატონი ირაკლი ანდრიაძის ღვაწლს, რომელიც ხელმძღვანელობდა პროცესს.  მან  დაადგა თავი ამ საქმეს საოცარი პატრიოტული დამოკიდებულებით, ორგანიზატორული ნიჭით, გამოცდილებით. მახსენდება ხანგრძლივი თათბირები, სამუშაო რეჟიმი. ისე მოხდა, რომ მე აღმოვჩნდი მისი უმცროსი მეგობარი, რაც ძალიან მეამაყება. რასაკვირველია არაფერი მოხდებოდა მისი უწმინდესის ღვაწლის გარეშე“

არქიტექტორ გიგა ბათიაშვილი:

„საბჭოს თავმჯდომარე იყო ირაკლი ანდრიაძე. მე არ შემიძლია რამდენიმე სიტყვით არ ვთქვა მასზე. მან შეძლო, რომ სამების ტაძრის მშენებლობა საათის მექანიზმივით ყოფილიყო აწყობილი. მას ვერავინ ვერ ცვლიდა, ერთადერთი კაცი, ვინც ირაკლი ანდრიაძის არყოფნის შემთხვევაში მის როლს ითავსებდა, იყო მისი მოადგილე არჩილ  ჯაფარიძე. მშენებლობის სისტემურად წარმართვაში ირაკლი ანდრიაძის დიდი წვლილია. ის სწორად მართავდა პროცესს და ვერ დაუკარგავს ვერავინ იმ როლს, რაც აქვს ამ ტაძრის მშენებლობაში.“

დავით იაკობიძე, საქართველოს ყოფილი ფინანსთა მინისტრი:

„ირაკლის სისხლით,  მის  ძვლებზეა აშენებული ეს ტაძარი. ის, როგორც  ორგანიზატორული ნიჭით გამორჩეული ადამიანი,  იყო  ედუარდ შევარდნაძის "მარჯვენა ხელი. " ირაკლი ასევე  იყო პატრიარქის ნდობით აღჭურვილი ადამიანი, შესაბამისად, ყველაფერს აკეთებდა ამ  ორ ადამიანთან შეთანხმებით, ის აკავშირებდა სახელმწიფოს მეთაურს და მის უწმინდესობას  ერთმანეთთან.  თამამად შემიძლია ვთქვა, როგორც ნიკო ცხვედაძემ ააშენა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ასევე  ირაკლი ანდრიაძეა ის  ადამიანი,  ვინც ააშენა სამება. ამხელა მშენებლობის ორგანიზება, მუშებისთვის ხელფასების დარიგება, იმ დროში რკინა -ბეტონის, მაღალი ხარისხის სამშენებლო მასალის  შოვნა, ჩამოტანა იოლი საქმე გგქონიათ?!  რა თქმა უნდა, მადლობა ეკუთვნის ყველა შემომწირველს, მაგრამ  ამ ტაძრის შემოქმედები არიან მისი უწმინდესობა, ედუარდ შევარდნაძე, ირაკლი ანდრიაძე და რა თქმა უნდა ხალხი, ყველაფერის წყარო.“

ვაჟა ლორთქიფანიძე:

„ვფიქრობ, ბატონი ირაკლი ღმერთმა მართლაც გამოარჩია, რადგან სწორედ მას მიჰმადლა ხვედრი, ყოფილიყო მართლაცდა დიდებული და გრანდიოზული, თბილისში წმიდა სამების საპატრიარქო საკათედრო ტაძრის მშენებლობის ერთ-ერთი მთავარი მონაწილე და ორგანიზატორი. ამ უდიდესი ღვთიური და ეროვნული საქმის დასაწყისიდან მის გასრულებამდე, საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, მისი უწმინდესობისა და უნეტარესობის, ილია მეორის ლოცვითა და კურთხევით, ის იყო სამშენებლო პროცესის უშუალო ხელმძღვანელი და წარმართველი. დარწმუნებული ვარ, ეს დიდი მადლი არა მხოლოდ მას, არამედ მთელ მის დიდებულ ოჯახსა და შთამომავლობას შეეწევა…“

“აი, ეს დიდებული ტაძარი არის აშენებული მის მიერ და ვერავინ სხვა ვერ გააკეთებდა ამას”, –  ასე შეაფასა მისი ღვაწლი, უწმიდესმა და უნეტარესმა ილია II-მ.

ეს სიტყვები ყველაზე უკეთესად გამოხატავს იმ დიდ ღვაწლს, რაც ბ-მა ირაკლიმ გასწია თავისი ქვეყნის და დედა ეკლესიისთვის.

 

 

analytics
7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში - გიორგი კობერიძე
მოდით გავაანალიზოთ 7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში:
1. პოლიტიკური თვალსაზრისით ვინ იმარჯვებს ომში?
- ჩინეთი: ამ ომს ჯერჯერობით ერთადერთი გამარჯვებული ჰყავს და ეს ჩინეთია. ჩინეთზე ახლა მსოფლიო ლიდერების ფოკუსი არ არის მიმართული, ეს კი მას მეტ-ნაკლებად შეუმჩნეველი განვითარების საშუალებას აძლევს. რაც უფრო მეტს იფიქრებს დასავლეთი რუსეთზე და რაც უფრო მეტ რესურსს დახარჯავს მის შესაკავებლად, მით უფრო ნაკლებად ეცლებათ ჩინეთისათვის.
ამასობაში პეკინის გავლენები კარდინალურადაც გაიზარდა რუსეთში, რომლისაგანაც რესურსებს საბითუმო ფასებში იღებს, ხოლო ჩინელებმა რუსეთის აღმოსავლური პროვინციების ათვისება კიდევ უფრო განავითარეს. ჩინური რბილი - კულტურულ-ეკონომიკური - ძალის ზრდასთან ერთად რუსი ქალები სიხარულით მიჰყვებიან ჩინელ მამაკაცებს, რომელთაც ქალების დეფიციტი აქვთ.
2. რატომ არ თანხმდება რუსეთი სამშვიდობო ინიციატივებს?
- რუსეთს სჯერა რომ ამ ომს იგებს. სანამ გჯერა რომ ომს იგებ, მანამდე ცეცხლს არ შეწყვეტ;
- რუსეთს ჯერ ვერ მიუღწევია სამხედრო მიზნებისათვის - მის ხელში არაა ხერსონი, ზაპორიჟია, ლუგანსკი და დონეცკი. ყირიმს ომამდე ისედაც ის აკონტროლებდა. შესაბამისად, ასობით ათასი მკვდარი სამხედრო, ოფიცრობა, გემები, ავიაცია და განადგურებული ტექნიკა ამ ტერიტორიების ოკუპაციით არ შეიძლება გამართლდეს.
- რუსეთს იმაზე მეტის წაღება უნდა, ვიდრე დაანონსებული აქვს. რუსეთის მიზანი არამხოლოდ ხერსონი, ლუგანსკი, დონეცკი, ყირიმი და ზაპირიჟიას ოლქია, არამედ მიკოლაივზე, დინიპროპეტროვსკზე, ხარკოვსა და ოდესაზეც არ იტყვის უარს თუკი ამის შესაძლებლობა ექნება. ნოვოროსიის პროექტი სწორედ ამას გულისხმობს თავის თავში. სწორედ ეს პროექტია, რომელიც პროგრამა მინიმუმად იყო მოაზრებული რუსი შოვინისტების მიერ. აღსანიშნავია ისიც, ნოვოროსიის პროექტის გარდა რუსეთისათვის უკრაინის სახელმწიფოს არსებობაც კი მიუღებელია.
- რუსეთს ძალიან გაუჭირდება ასობით ათასი რუსი მობილიზებული სამხედროს სახლში დაბრუნება და მათი საზოგადოებაში რეინტეგრაცია - ეკონომიკურადაც, ფსიქოლოგიურადაც და რეიციდივის თვალსაზრისითაც. ამაზე უკვე დიდი ხანია მსჯელობენ რუსები თავად. ამიტომ ომის თავისი პირობების გარეშე დასრულება არ აწყობს მოსკოვს;
- სამხედრო ეკონომიკის მუშაობა ერთია და ომის დასრულების შემთხვევაში სამოქალაქო ეკონომიკა როგორ იმუშავებს უმუშევარი ადამიანების და ომიდან დაბრუნებული დაუსაქმებელი ხალხის ფონზე - მეორე.
- ჩინეთს არ სურს რუსეთმა ომი შეწყვიტოს. რუსეთი კიდევ უფრო უნდა დასუსტდეს, რომ კიდევ უფრო მეტად დაექვემდებაროს მას.
3. ომი როდის დამთავრდება?
- მანამ არ დამთავრდება სანამ რუსეთს კიდევ უფრო არ გაეზრდება მსხვერპლი: ტრამპმა დღეს აღნიშნა რომ მხოლოდ ივლისის თვეში რუსეთს 20 ათასი მოკლული სამხედრო ჰყავს (მოკლული და არა დაჭრილი ან დაშავებული). გასაგებია, რომ ცუდად იკითხება და ისმინება, მაგრამ ფაქტია, თუ ბევრი სამხედრო არ კვდება, ომი გრძელდება.
- მანამ არ დამთავრდება სანამ დარტყმები რუსეთის ტერიტორიაზე არ გადავა და ელიტებს არ შეაწუხებს - დაბომბვები რუსეთის სამხედრო ეკონომიკასა და წარმოებზე უკმაყოფილების ზრდასთან ერთად ისედაც ომისაგან გაუცხოებულ საზოგადოებას, კიდევ უფრო გააუცხოებს და ომის ზიანზე დააწყებინებს ფიქრს. სანამ ომი რუსეთში არ აწუხებთ, მანამდე გაგრძელდეს რა. ვიღაც მდიდარ მოსკოველს სულაც არ დარდებს ბურიატისა და დაღესტანელის ფრონტზე სიკვდილი.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ უკრაინა არ დაიწყებს ტერიტორიების გათავისუფლებას - ისე არაფერი ახდენს საზოგადოების კონსოლიდაციას, როგორც გამარჯვებები, ხოლო ისე არაფერია დემორალიზების მომტანი, როგორც მარცხების სერია. რუსეთმა თუკი დაიწყო ტერიტორიების დაკარგვა უკრაინაში ეს ომის დასრულის დასაწყისი იქნება.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ რუსეთი არ დარწმუნდება რომ ომი მოგებადი აღარ არის. ომის დამთავრებაზე გადაწყვეტილება ადამიანების ტვინში მიიღება და არა ფრონტის ხაზზე.
- ამის საპირისპირო და უკრაინის საზიანო სცენარით რომ ვთქვათ: მანამ არ დამთავრდება ომი, სანამ რუსეთის არმია მასობრივად არ დაიწყებს უკრაინის დამარცხებას და რამდენიმე მიმართულებიდან ჩამოშლის უკრაინის თავდაცვას, უკან დახევა იქნება ქაოსური და უკრიანაში მასობრივად გაჩნდება მხარდაჭერა დათმობებთან დაკავშირებით.
4. რა სვლები აქვს აშშ-ს?
- ტოტალური სანქციები და რუსეთთან ვაჭრობის აკრძალვა და რაც რუსეთის ყველა მოკავშირის წინააღმდეგ ეკონომიკური ომის გამოცხადებაა: ეს ეკონომიკური თვასლაზრისით ატომური სვლაა. ამით არამხოლოდ რუსეთზე იქნება დარტყმა, არამედ რუსეთთან მოვაჭრე მცირე თუ დიდ სახელმწიფოებზე. ამას დასჭირდება დიდი რესურსების მობილიზება და ხარჯვა. ეს მოითხოვს იმაზე ბევრად დიდ ენერგიას, ვიდრე ჩრდილოეთ კორეისა და ირანის სანქცირება იყო.
- ნავთობის ფასის ვარდნა - ბაზაზე ნავთობის ჭარბი მიწოდება და მოკავშირეების დარწმუნება. ამით ნავთობის ფასი უნდა დასწიონ 30 დოლარზე და დაბლა. შედეგად, რუსეთის ეკონომიკას უზარმაზარი დარტყმა მიადგება;
- უკრაინისათვის დიდი რაოდენობით იარაღის მიწოდება და შეზღუდვების მოხსნა: აშშ-ს შეუძლია რუსეთის მუქარების მიუხედავად დიდი რაოდენობით იარაღი მიაწოდოს უკრაინას და მისი თავისუფლად, მათ შორის რუსეთის ტერიტორიაზე გამოყენების უფლება მისცეს. მაღალტექნოლოგიური შეიარაღება ომში შეიძლება გარდამტეხი აღმოჩნდეს. ამ ვარიანტში აშშ-ს მხრიდან რუსეთის წინააღმდეგ კონტრმუქარების წაყენება არანაკალებ რეალისტური იქნება, რისი მიზანიც რუსეთის მოლაპარკებებზე დაყოლიების იძულების მცდელობა იქნება.
- პროცესების ისე გაგრძელება როგორც არის: დროის გაყვანა, წინადადებებზე ფიქრი, კიდევ მეტი ვადების მიცემა და პროცესების გაწელვა. ამასობაში უკრაინისათვის იარაღის მიწოდება გაგრძელდეს, თუმცა ჩვეულ რიტმში.
- ჩახსნა: შეიძლება აშშ თანდათან ჩაეხსნას სიტუაციას და გადაერთოს სხვა საკითხებზე, უკრაინის თემა კი ევროპას მიუგდოს მოსაგვარებლად. თუმცა ეს ტრამპის ადმინისტრაციასა და მის პერსონალურ პოლიტიკაზე ძალიან ცუდად აისახება, მით უფრო რომ ქვეყნის შიგნით ისედაც პრობლემები აქვს.
- რუსულ თამაშზე დაყოლა - უკრაინაზე ზეწოლა რუსულ ულტიმატუმებზე დათანხმების შესახებ. ეს ყველაზე ცუდი სცენარია.
აქვე:
- ევროპას სხვა სვლა არ აქვს: ევროპა ახლა უკრაინაში რუსეთის ჩაფლობით დროს იგებს და მილიტარიზაციას ახდენს. მოკლე ვადაში მას აშშ-ს სრული ჩანაცვლება გაუჭირდება, მაგრამ საშუალო ვადაში მან კარგად იცის, რომ ერთის მხრივ უკრაინის სამხედრო წარმოებაში უნდა ჩადოს ფული - და აკეთებს კიდეც ამას - ხოლო მეორეს მხრივ საკუთრი წარმოება უნდა აამუშაოს. ეს ომი პირველ რიგში ევროპის უსაფრთხოების ომია. შესაბამისად, უკრაინის მარცხი ევროპის მარცხი იქნება.
5. რა მოხდება თუკი რუსეთმა გაიმარჯვა:
- მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ევროპაში პირველი დაპყრობითი ომი შედგება, რომელსაც აუცილებლად მიჰბაძავენ სხვები და დაპყრობითი ომები დაბრუნდება საერთაშორისო პოლიტიკაში;
- რუსეთი ულტიმატუმებს წაუყენებს მეზობლებს - ზოგი შეიძლება შთანთქას (მაგ. ბელარუსი), ზოგსაც თავის სამხედრო და პოლიტიკურ ორბიტაზე გადმოყვანა აიძულოს. ვინც ულტიმატუმებს არ მიიღებს, შეიძლება აწარმოოს ახალი ომები რუსული უმცირესობების დასაცავად, მაგალითად ყაზახეთში.
- რუსეთი წააქეზებს ახალ კონფლიქტებს ევროპის კონტინენტზე: ბალკანეთი დიდ ნაღმზე ზის, არც კავკასიაა მშვიდი, ბალტიისპირეთში რუსები ცხოვრობენ, ამ ფონზე ევროპის შიგნით სხვა ძალებიც გამოჩნდებიან, ვისაც მოუნდება თავისი წილი ტერიტორიული ნაჭრის მოთხოვნა - ასეთი დავები კი ევროპაში ძალიან ბევრია;
- მსოფლიოში სხვებიც მიბაძავენ რუსებს - თუკი ევროპაში შეიძლება დაპყრობითი ომი, რატომ არ შეიძლება სხვაგან, სხვა ძალების მიერ?!
- დასავლეთის დაისი - რუსეთი ახლა ფიქრობს რომ ის უპირისპირდება არა უკრაინას, არამედ მთელს დასავლეთს. თუ დაამარცა უკრაინა ამით ძალიან მძიმედ დაზარალებული და რეპუტაცია შერყეული გამოვა დასავლეთი, ხოლო ბირთვულ იარაღზე მუშაობა სხვა სახელმწიფოთა მხრიდან უფრო აქტიური გახდება.
6. რა არის რუსეთის მარცხი და რა არის გამარჯვება?
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინის ის ტერიტორიები ვერ დაიკავა, რომელიც ახლა გაცხდებული აქვს მის კუთვნილად - მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინას სახლემწიფოებრიობის რაიმე საერთაშორისო განატია მიეცა და მისი მილიტარიზაცია გაგრძელდა (ანუ უკრაინა გრძელვადიანადაც გადარჩა): ნატო, ცის კონტროლი, ბირთვული იარაღი, მოკავშირეების ბაზები მის ტერიტორიაზე და სხვა. ამ შემთხვევაში უკრაინის მილიტარიზაციაც გრძელდება და რუსული ოკუპაცია ან მთავრდება ან ძალიან მყიფედ რჩება.
- რუსეთი გამარჯვებული იქნება, თუკი დასახული ტერიტორიული ამონაცა შეასრულა და ხელში ჩაიგო მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ცეცხლი შეწყდა ისე, რომ უკრაინის მილიტარიზაცია შეწყდა, მისთვის საერთაშორისო გარანტიები არ იქნა განსაზღვრული, ხოლო რუსეთს სანქციები მოეხნა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ოკუპირებული ტერიტორიების საერთაშორისოდ აღიარება მოახდინა და დაიკანონა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ომში ან ომის შემდეგ კიევში პრორუსული მთავრობა მოიყვანა.
აქვე უნდა აღინიშნოს რომ:
- კიევის ვერ აღება უკვე წარუმატებლობაა რუსეთისათვის;
- უკრაინის წინააღმდეგ გამოცხადებული დემილიტარიზაციის კამპანია ამ ეტაპზე ჩავარდა - უკრაინა ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე მილიტარიზებული სახელმწიფოა.
7. რა სოციალური კონტრაქტი აქვს რუსეთსა და უკრაინას თავის ხალხთან:
- რუსეთში 90-ნების შემდეგ ასეთი სოციალური კონტრაქტი დაიდო: შენ პოლიტიკაში ნუ ჩაერევი, დიდ პოლიტიკურ ბიზნესში ცხვირს ნუ ჩაყოფ, უყურე ტელევიზორს, ტაში დაუკარი ლიდერს, იამაყე შენი ქვეყნის იმპერიული წარსულით და შენ არავინ შეგეხება, დანარჩენი რაც გინდა ის აკეთე. ეს კონტრაქტი ქრება, რადგან სალხში შენთვის ყოფნა მაინც ფრონტზე ყოფნით დამთავრდა.
ახლა რუსეთი საკუთარ მოსახლეობას ახალ კონტრაქტს უდებს და ეუბნება, რომ რუსეთის ინტერესებს დაცვა და ბრძოლა სჭირდება, რაც შეიძლება სიკვდილით დასრულდეს, მაგრამ ეს საამაყო ამბავია - წინაპრებიც ასე იბრძოდნენ და კვდებოდნენო. ეს ყველაფერი პროაქტიულად კი არ უნდა გააკეთო, არამედ თუკი სახელმწიფო მოგიხმობს უნდა გაჰყვე მას და კითხვები არ დასვაო. მწყემსმა კეთილმა კარგად იცის რა არის სწორი და არაო. ყველა ჩვენ გვებრძვის თორემ რუსეთი რა შუაშიაო. იდეალი სტალინია და მის პრინციპებს უნდა დაემორჩილოთო.
- უკრაინაში სოციალურ კონტრაქტს ორი საფუძველი აქვს:
1. ყველანი ვებრძვით გარე, ისტორიულ მტერს, რომელის ჩვენს არსებობასა და იდენტობას ეგზისტენციალურ საფრთხეს უქმნის და მზადაა მოაწყოს გენოციდი.
2. ვებრძვით კორუფციას, რომელმაც ათწლეულობით უმძიმესი დარტყმა მიაყენა ქვეაყანას. ამ უკანასკნელზე როდესაც კითხვები გაჩნდა რამდენიმე დღის წინ, ხალხი ქუჩაში გამოვიდა და დემონსტრაციები გამართა კორუფციის ბიუროს დამოუკიდებლობის აღსადგენად.
 
 
 
See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way