,
გერმანული გაზეთი „ველტი“ (Die Welt) ბეჭდავს სტატიას სათაურით „ბერლინის ბორდელებში დასაქმებული ქალების 50% უკრაინელია“ (ავტორი - უმა სოსტმანი), რომელშიც გადმოცემულია რუსეთთან ომსგაქცეული უკრაინელი ლტოლვილი ქალების ბედი - მათი მნიშვნელოვანი რაოდენობა ბორდელებშია დაკავებული და თავს სხეულის ვაჭრობით ირჩენს.
გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:
გერმანიაში მყოფ უკრაინელ ლტოლვილ ქალებს უფლება აქვთ სოციალური დახმარება მიიღონ, მაგრამ ბევრი მათგანი საბოლოო ჯამში ბორდელებში „სამუშაოდ“ მიდის: ბერლინის მსგავსი დაწესებულებების პერსონალის 50%, შეიძლება ითქვას, უკრაინელი ქალბატონებისაგან შედგება. რასაკვირველია, ისინი თავდაპირველად იმედოვნებენ, რომ ბორდელებში მხოლოდ დროებით იქნებიან, მაგრამ „დროებითი“ თანდათან „ხანგრძლივად“ გადაიქცევა ხოლმე.
სოციალური სფეროს მუშაკები, რომლებიც გერმანიის დედაქალაქში მყოფ მიგრანტთა და ლტოლვილთა უზრუნველყოფით არიან დაკავებულები, ჰყვებიან, თუ როგორ შეიცვალა ბორდელებში მყოფ მოსამსახურეთა ეთნიკური შემადგენლობა:
„ადრე უკრაინელი ქალები პროსტიტუციით ნაკლებად იყვნენ დაკავებულნი. ქალთა უმრავლესობა წინა წლებში ძირითადად აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებიდან იყო წარმოდგენილი - ბულგარელები, რუმინელები და უნგრელები, ახლა კი მათ უკრაინელებიც დაემატნენ. ისინი უკვე თითქმის ყველგან დომინირებენ: მათი რაოდენობა 50%-ს აღწევს და ხშირად უფრო მეტიცაა. ძალიან ბევრია ახალგაზრდა ქალები - გოგონები, რომლებიც უკრაინიდან ომს გამოექცნენ“, - ამბობს „ველტთან“ საუბარში სოციალური მუშაკი მია.
„როგორც ჩანს, მათ არ იციან თავიანთი უფლებები გერმანიაში. ალბათ, გარკვეული შიში აქვთ დასაქმების ცენტრის მიერ წამოყენებული პირობების მიმართ და იქ არ მიდიან - ერიდებიან, რომ მათი პროსტიტუციური საქმიანობა ყველასათვის ცნობილი გახდება“, - ამბობს მია.
ლტოლვილებს არ ჰყოფნით საცხოვრებელი ფართობი, ეცოტავებათ სოციალურად გარანტირებული თანხა და ამიტომ ზოგიერთები თავშესაფრებში ცხოვრებასთან შედარებით უპირატესობას ბორდელებში მუშაობასა და იქ დღედაღამ ყოფნას ანიჭებენ.
არცთუ იშვიათად ქალებს სექსით დაკავებას მამაკაცები აიძულებენ, რომლებიც მათ უფასო საცხოვრებელს პირდებიან და ამ მიზნით ბორდელებში სამუშაოდ მიჰყავთ. ჯერ კიდევ 2022 წელს წერდა გერმანული პრესა, რომ უსახლკაროდ და უფულოდ დარჩენილ უკრაინელ ლტოლვილ გოგონებს ჩეხი სუტენერები „მფარველობენ“ და პროსტიტუციაში ითრევენ.
გარდა ამისა, არის ცნობები, რომ უშუალოდ უკრაინაშიც მუშაობენ ქალების ე.წ. „დამქირავებლები“, რომლებიც ახალგაზრდა ქალებს ჯერ კარგ პირობებს პირდებიან, ხოლო შემდეგ, როცა ისინი გერმანიაში ჩადიან, იქ უკვე ბორდელებში მიჰყავთ სამუშაოდ.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
