,
უკრაინა იმედოვნებს, რომ კრემლს სერიოზული თავის ტკივილი დაემართება, როცა კიევი რუსეთს ამერიკული შორი მოქმედების რაკეტებით დაარტყამს და ზურგში მდებარე სამხედრო ობიექტებს, ცოცხალი ძალის ჩათვლით, გაუნადგურებს, - წერს კრის სტივენსონი დიდი ბრიტანეთის გაზეთ „ინდეფენდენთში“ (The Independent) გამოქვეყნებულ ანალიტიკურ სტატიაში სათაურით „პუტინი, როგორც იქნა, ამერიკული შორი მოქმედების რაკეტების სიმწარეს იგრძნობს: უკრაინამ სწრაფად და ძლიერად უნდა დაარტყას“. „ამგვარი ნაბიჯი ფრიად სასარგებლოა უკრაინის ომით გაწამებული მოსახლეობისა და არმიის მორალური სულის გასაძლიერებლად“, - ხაზგასმულია მასალაში.
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
ჯო ბაიდენმა, როგორც იქნა, უკან დაიხია და ნება დართო უკრაინას გამოიყენოს აშშ-ის მიერ მიწოდებული შორი რადიუსის მოქმედების რაკეტები რუსეთის წინააღმდეგ - ზურგში განლაგებული სამხედრო-სამრეწველო ობიექტებისა და ცოცხალი ძალის გასანადგურებლად. რა თქმა უნდა, საკვირველი იქნებოდა, დიდი ბრიტანეთიც რომ ასევე არ მოქცეულიყო და აშშ-სათვის არ მიებაძა.
რამდენიმე თვის განმავლობაში უკრაინის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი პირდაპირ ემუდარებოდა თავის ამერიკელ კოლეგას და სხვა დასავლელ ლიდერებს, რომ როგორმე შეემსუბუქებინათ ის მკვეთრი ზეწოლა, რასაც უკრაინის არმია განიცდიდა ფრონტის ხაზზე რუსეთის არმიისაგან, ასევე შენელებულიყო უკრაინის ქალაქების ბარბაროსული საჰაერო დაბომბვა რუსული ავიაციის მიერ. და ბოლოს, რუსეთ-უკრაინის ომის მე-1000 დღეს, ჯო ბაიდენმა რაკეტებით სარგებლობას მწვანე შუქი აუნთო.
იმის გათვალისწინებით, რომ უკრაინას შეზღუდული რაოდენობით მიეწოდა როგორც საარმიო ტაქტიკური ბალისტიკური სარაკეტო სისტემები (ATACMS), ასევე ბრიტანული წარმოების Storm Shadow-ის ტიპის რაკეტა, რასაკვირველია, მათი გამოყენება რუსეთის ზურგში განლაგებული ობიექტების წინააღმდეგ რაიმე გარდატეხას ვერ შეიტანს, თუმცა არც მისი მნიშვნელობა არ უნდა შევამციროთ - სიმბოლურად მაინც.
აშშ-ის ოფიციალური პირების თქმით, ამერიკული იარაღი პირველად იქნება უშუალოდ რუსეთის ტერიტორიაზე გამოყენებული (ოკუპირებული ყირიმი და დონბასი უკრაინის მიწა-წყალია) და, როგორც ჩანს, უპირატესად კურსკის ოლქში თავმოყრილი რუსეთისა და ჩრდილოკორეული სამხედრო ქვედანაყოფების წინააღმდეგ, რომლებსაც უკრაინის ჯარების განდევნა აქვთ დაგეგმილი იმ ტერიტორიიდან, რომელიც მათ აგვისტოში მოულოდნელად განხორციელებული შეჭრის შედეგად დაიკავეს. როგორც თავის დროზე კიევმა განაცხადა, რუსეთს ძვირად დაუჯდება ჩრდილოეთ კორეის არმიის ნაწილებისა და ფხენიანის სამხედრო ქარხნების მიერ წარმოებული საარტილერიო სისტემებით სარგებლობა.
რასაკვირველია, ეს იქნება შედარებით ხანმოკლე სამხედრო წარმატება, მაგრამ არის იმედი, რომ შორი მანძილიდან განხორციელებული სარაკეტო დარტყმები დააზარალებენ რუსეთისა და ჩრდ.კორეის სამხედრო ქვედანაყოფების მომარაგებას და ლოჯისტიკას., შეანელებენ მათ სავარაუდო წინსვლას და ხელს შეუშლის შეტევის დაწყებას კურსკის ოლქის სამხრეთ ნაწილში. უფრო ფართო გაგებით, მიმართული იქნება აგრეთვე სამხედრო საწყობების წინააღმდეგ, სადაც რაკეტები და პლანერებადი ბომბების მარაგებია განლაგებული. ასეთი ბომბები დიდ ზიანს აყენებს უკრაინის ქალაქებს. შეიძლება იღქვას, რომ ვოლოდიმირ ზელენსკი მიესალმება იმ ყველაფერს, რომელიც მოსკოვს აიძულებს სერიოზულად დაფიქრდეს თავისი იარაღის ბედის შესახებ - რაკეტები და ბომბები ძალიან ძვირი ღირს.
კიევს ჰაერივით ჭირდება ისეთი რაკეტებიც, რომელსაც რუსეთის ტერიტორიის სიღრმეში მდებარე აეროდრომების (სამხედრო-საჰაერო ბაზების) წინააღმდეგ გამოიყენებს და რომლებიც სასტარტო მოედნებად ითვლებიან რუსული ავიაციისათვის. ასევე მათი სამიზნეები გახდებიან დრონების ასაწყობი ქარხნები, საბრძოლო მასალების მწარმოებელი სამრეწველო საწარმოები.
როგორც ცნობილია, ზამთრის მოახლოების კვალობაზე, რუსეთი ინტენსიურად ბომბავს უკრაინის ენერგეტიკულ ობიექტებს, თეს-ებს და ჰეს-ებს, რაც მოსახლეობისათვის ყველაზე მძიმედ გადასატანი იქნება - ელექტროენერგიის გათიშვის თვალსაზრისით. ამიტომაც უკრაინისათვის ერთგვარად შვების მომგვრელი იქნება საპასუხო დარტყმების მიყენება.
რა თქმა უნდა, რუსეთს ჰქონდა ეჭვი, რომ აშშ-ის პრეზიდენტი „კოჭლობის“ პერიოდში მოსკოვისათვის რაღაც არასასიამოვნო ნაბიჯს გადადგამდა, თუნდაც რაკეტების გამოყენების აკრძალვას გააუქმებდა, ამიტომ კრემლს საკმაო დრო ჰქონდა და შეიძლება უკვე მოასწრო კიდეც ამ საფრთხის თავიდან აცილება, ანუ თავისი კრიტიკული ობიექტები ATACMS-ებისა და Storm Shadow-ის მოქმედების არეალიდან (300 კილომეტრამდე) გაიტანა.
ვოლოდიმირ ზელენსკიმ კარგად უწყის, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია საბრძოლო სულისკვეთების შენარჩუნება. უკრაინელებისათვის გარკვეულად იმედისმომცემი იქნება საპასუხო დარტყმების მიყენების შესაძლებლობა იმ დროს, როცა რუსეთის არმია ნელა, მაგრამ მაინც შეუპოვრად მიიწევს წინ და ქალაქს-ქალაქზე იკავებს.
უკრაინისათვის ამერიკული რაკეტების გამოყენების უფლების მიცემა იმასაც ნიშნავს, რომ ჯო ბაიდენი თავისი გაბედულების დემონსტრირებას ახდენს და არ ეშინია რუსეთის გაფრთხილებისა, რომ ვაშინგტონის ნაბიჯი ომის ესკალაციას გამოიწვევსო.
ჯო ბაიდენს, როგორც ჩანს, ასევე უნდა, რომ დონალდ ტრამპი ისეთ მდგომარეობაში ჩააყენოს, როცა მისთვის ძალიან ძნელი იქნება ამ გადაწყვეტილების გაუქმება. რესპუბლიკელ პრეზიდენტს ომის სწრაფი შეწყვეტა სურს, მაგრამ რაკეტების გაშვების უფლებამიცემული და გამამაცებული უკრაინა შეიძლება დონალდ ტრამპისათვის ერთგვარი „კერკეტი კაკალი“ აღმოჩნდეს... ამასთან, ის ფაქტი, რომ დონალდ ტრამპის მოკავშირეებმა უკვე დაიწყეს ჯო ბაიდენის გადაწყვეტილების კრიტიკა, უკრაინისათვის სასიამოვნო არ არის.
ბუნებრივია, ვოლოდიმირ ზელენსკი მოისურვებს მაქსიმალურად ოპერატიულად და ეფექტურად ისარგებლოს მიცემული უფლებით (დრო არ ითმენს!), რათა მომზადებული შეხვდეს სავარაუდო სამშვიდობო მოლაპარაკებას და ხელსაყრელი მდგომარეობა სრულმასშტაბიანად გამოიყენოს მანამ, სანამ დონალდ ტრამპი თეთრ სახლში პრეზიდენტის უფლებამოსილებით დაბრუნდება.
წყარო: https://www.independent.co.uk/news/world/europe/ukraine-war-russia-missiles-putin-b2649110.html
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
