,
ამერიკულ გაზეთ „ვაშინგტონ თაიმსში“ (The Washington Times) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „ ჯო ბაიდენი ნამდვილი ჰიტლერი ხდება“ (ავტორი - ჩარლზ ჰერტი).
„ნათქვამია - შვილი მამის კვალს მიჰყვებაო, მაგრამ პრეზიდენტის შემთხვევაში პირიქითაა: ჯო ბაიდენი თავისი შვილის - ჰანტერის კვალს მიჰყვება. უნდა ვივარაუდოთ, რომ სწორედ ამით აიხსნება ჯო ბაიდენის „მოკრძალებული ქცევა“, რომლის მაგალითი მან, როგორც ჩანს, თავისი ვაჟისგან აიღო.
მხოლოდ ნარკომანი, სექს-ვიდეოების ვარსკვლავი, მსუბუქ ყოფაქცევიანი ქალების მოყვარული, უცხო ქვეყნების მთავრობებთან კორუფციული გარიგებების ავტორი და პოლიტიკოსი მამის შემარცხვენელი შეიძლებოდა ყოფილიყო პრეზიდენტის ისეთი შვილი, როგორიც ჰანტერია, რომლის ქცევის მომსწრენი ჩვენ გავხდით ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში. და ეს სწორედ მაშინ, როცა მამამისი ჯო ბაიდენი ყოფილი პრეზიდენტის, თავისი მეტოქის დონალდ ტრამპისა და მისი ყველა მხარდამჭერის „განადგურებას“ აპირებს.
ამას წინათ ჩვენი პრეზიდენტი [ისტორიულ ქალაქ] ველი ფორჯში იმყოფებოდა, სადაც ადგილობრივი მხარდამჭერი დემოკრატების წინაშე პირველი წინასაარჩევნო სიტყვით გამოვიდა, თანაც ისე, რომ მოსახლეობას თავი ჯორჯ ვაშინგტონად მოაჩვენა (სწორედ აქ, ველი ფორჯში, 1777-1778 წლებში გენერალმა და მთავარსარდალმა აშშ-ის ჯარების წრთვნები ჩაატარა), რომელმაც ფაქტიურად ახალი სახელმწიფო შექმნა. არადა, ჯო ბაიდენი ჯორჯ ვაშინგტონის აჩრდილადაც კი არ ღირს. იგი დაემუქრა იმ ამერიკელ მოქალაქეებს, რომლებიც მხარს დონალდ ტრამპს უჭერენ, რაც ჩვენი ქვეყნისთვის ძალიან სახიფათო მოვლენას წარმოადგენს.
დიდი აბრაამ ლინკოლნი გაგანია სამოქალაქო ომის დროსაც კი არ დაშვებულა ასეთ სამარცხვინო დონემდე თავისი პოლიტიკური მეტოქეების წინააღმდეგ, რომლებიც მის პოლიტიკურ კამპანიას არ ეთანხმებოდნენ. პირიქით - ომის ყველაზე მთავარი ბრძოლის - გეტისბერგის სისხლისმღვრელი ბრძოლის შემდეგ (1863 წლის ივლისში) მან ყველა დაღუპული ჯარისკაცის სული ლოცვით მოიხსენია, განურჩევლად იმისა, თუ რომელ მხარეს იბრძოდნენ - აშშ-ისა თუ აკშ-ის (ამერიკის კონფედერაციული შტატების) მხარეს.
როგორც ჯო ბაიდენმა განაცხადა, დონალდ ტრამპის მომხრეები ექსტრემისტები და ტერორისტები არიან, „რომლებიც ჩვენი ქვეყნის საფუძვლებს ძირს უთხრიან და საფრთხეს უმზადებენ“. მისი გამოსვლა ადოლფ ჰიტლერის გამოსვლას ჰგავდა.
ოდესმე გაგიგონიათ, რომ რომელიმე პოლიტიკოსი, მით უმეტეს პრეზიდენტობის კანდიდატი, ასე ლაპარაკობდეს ამერიკის მოქალაქეებზე იმიტომ, რომ ისინი მხარს სხვა კანდიდატს უჭერენ? უფრო მეტიც - ჯო ბაიდენის მიერ დანიშნულმა იუსტიციის მინისტრმა ასობით პოლიტიკური ოპონენტი ჩაყარა ციხეში და აცხადებს, რომ კიდევ იმდენის დასაჭერად ემზადება.
ალბათ, ასეთმა სახიფათო პოლიტიკურმა დემაგოგიამ წააქეზა დემოკრატიული პარტიის წევრი ამომრჩეველი ჯეიმს ჰიჯინსქსონი, რომელმაც ექვსი რესპუბლიკელი მოკლა ბეისბოლის მინდორზე.
კიდევ ერტმა დემოკრატმა კანდიდატმა ლიზ ჩეინმა დონალდ ტრამპის მომხრეების გასაგონად განაცხადა, რომ თუ ისინი კვლავ ექს-პრეზიდენტს მისცემენ ხმას, ეს მათთვის ბოლო ხმის მიცემა იქნება.
ველი ფორჯში გამოსვლის შემდეგ ჯო ბაიდენი ჩარლსტონში წავიდა, სამხრეთ კაროლინას შტატში, რათა ათი წლის წინათ მოკლული ცხრა აფროამერიკელის ხსოვნის პოლიტიზება მოეხდინა. არადა, ამით ვინ შეურაცხჰყოფს უდანაშაულოდ დაღუპულთა ხსოვნას? ის პიროვნება, რომელიც თავის მოწინააღმდეგეებს საპყრობილეში გზავნის და სახელმწიფო თანამდებობებს მილიონ დოლარად ჰყიდის - ჯო ბაიდენი.
წყარო: https://www.washingtontimes.com/news/2024/jan/8/america-for-sale-biden-goes-full-hitler/
ამერიკული გაზეთი „ჰილი“ (The Hill) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „მკვდრეთით აღმსდგარი: დონალდ ტრამპი როგორც ამერიკული პოლიტიკის „ლაზარე“ (ავტორი - დერეკ ჰანტერი).
„სიტყვას „ისტორიული“ პოლიტიკაში ხშირად იყენებენ ხოლმე და მას ფეხბურთის ბურთივით ათამაშებენ, ზოგჯერ კი მიზანში ვერ ურტყამენ. დონალდ ტრამპთან მიმართებით კი ამ სიტყვის გამოყენება სამართლიანია. მისი მიღწევა მართლაც ისტორიულია. მან უდიდესი რევანში აიღო პოლიტიკაში.
დონალდ ტრამპი არამხოლოდ პოლიტიკური გვამი იყო, არამედ საერთოდ, „პერსონა ნონ-გრატა“ როგორც ვაშინგტონში, ასევე მშობლიურ ნიუ-იორკშიც. და როგორც ხდება ხოლმე პოლიტიკაში, მას საპყრობლეში გაგზავნითაც ემუქრებოდნენ... და ახლა იგი თეთრ სახლში ძლევამოსილად ბრუნდება - ისეთ თამაშში გამარჯვების შემდეგ, რომელიც მანამდე არავის უთამაშია.
აშშ-ის ისტორიაში დონალდ ტრამპამდე მისნაირად მხოლოდ 22-ე და 24-ე პრეზიდენტი გროვერ კლივლენდი იქნა არჩეული ორი ვადით („შუალედური შესვენებით“ 1885-1889 და 1893-1897 წლებში). მსგავსი შემთხვევა ჰქონდა რიჩარდ ნიქსონს, რომელმაც 1960 წელს საპრეზიდენტო არჩევნებიც წააგო, გუბერნატორის არჩევნებიც (1962 წელს) და განაცხადა - „მორჩა, მეგობრებო, რიჩარდ ნიქსონს ვეღარსად ვეღარ ნახავთ - იმიტომ, რომ ეს ჩემი ბოლო პრეს-კონფერენციაა“. ჩვენ მისი ნახვა მაინც მოგვიწია 1968 წელს, თეთრ სახლის ოვალურ კაბინეტში. თუ რითი დაასრულა მან თავისი პრეზიდენტობა, გვახსოვს („უოტერგეიტით“), მაგრამ ფაქტია, რომ მისი დაბრუნება იმ დროისათვის ძალზე შთამბეჭდავი იყო.
დონალდ ტრამპმა კი რიჩარდ ნიქსონსაც გადააჭარბა. იგი ფაქტიურად „დამარხული“ იყო საკუთარი რესპუბლიკური პარტიის წევრების მხრიდანაც კი, სხვები კი მოთმინებით ელოდნენ, რომ იგი უბრალოდ გუდა-ნაბადს აიკრავდა და პოლიტიკიდან წავიდოდა. მაგრამ ასე არ მოხდა.
ამერიკელებმა თავისი პოზიცია გამოხატეს: მათ ცვლილებები სურდათ და კიდეც განახორციელეს. დონალდ ტრამპი ვერაფერმა ვერ შეაჩერა - ვერც ბრალდებებმა, ვერც თავდასხმებმა... ყველა მემარცხენე გაზეთი და ტელევიზია აკრიტიკებდა, ემუქრებოდა, აშინებდა, მაგრამ ისინი ყველა „ქაღალდის ვეფხვები“ აღმოჩნდნენ, დონალდ ტრამპმა ყველა „დაიკიდა“. რას იზამენ ახლა ტელეარხების MSNBC-სა და CNN-ის ხელმძღვანელები და მაყურებლები? ვინ აღმოჩნდა მარგინალი - ისინი თუ დონალდ ტრამპი? აღიარებენ თუ არა იმას, რომ არასწორად იქცეოდნენ - როცა ყველას, ვინც დონალდ ტრამპის გვერდით იდგა, გიჟებად და სულელებად თვლიდნენ?
მოკლედ, დონალდ ტრამპი „კონსტანტის“ (მუდმივის) განსახიერებაა: იგი იყო, არის და იქნება.
წყარო: https://thehill.com/opinion/campaign/4975713-donald-trump-greatest-comeback-since-lazarus/
