,
უკრაინა დათანხმდა ცეცხლის დროებით შეწყვეტის წინადადებაზე, რომლის შემდეგ აშშ-მა განაახლა უკრაინისათვის სამხედრო დახმარება და სადაზვერვო მონაცემების გადაცემა, - ნათქვამია ბრიტანულ გაზეთ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულ სტატიაში სათაურით „უკრაინის დიდი გამარჯვება? სინამდვილეში საქმე უფრო რთულადაა: საეჭვოა, რომ რუსეთი ცეცხლის შეწყვეტას დათანხმდეს“ (ავტორი - დევიდ ბლერი). „რა მოხდება, თუ კრემლი უარს იტყვის ტრამპ-ზელენსკის გარიგების შესრულებაზე? აშშ-ის პრეზიდენტი ფრიად უხერხულ სიტუაციაში შეიძლება აღმოჩნდეს“, - ასეთია პუბლიკაციაში გამოხატული ვარაუდი.
გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:
ვლადიმერ პუტინს არ სურს ცეცხლის შეწყვეტა ისეთი პირობით, რომ აშშ-მა უკრაინას იარაღით დახმარება და სადაზვერვო მონაცემების მიწოდება აღუდგინოს. როგორი იქნება მისი პასუხი? მოემზადეთ კრემლის მზაკვრობის ახალი გამოვლენისათვის.
შეერთებული შტატები თითქოსდა თითების ერთი გატკაცუნებით უკრაინიდან რუსეთზე გადაერთო.
სახელმწიფო მდვანმა მარიო რუბიომ განაცხადა, რომ უკრაინამ მზადყოფნა გამოხატა ცეცხლის 30-დღიანი შეწყვეტის წინადადებაზე და ხაზი გაუსვა, რომ „ბურთი უკვე რუსეთის მხარესაა“. მან ეს განცხადება გააკეთა სულ რაღაც 11 დღის შემდეგ იმ მომენტიდან, როცა ვოლოდიმირ ზელენსკი სამარცხვინოდ გააგდეს თეთრი სახლიდან, შემდეგ კი შეუწყვიტეს სამხედრო დახმარება და სადაზვერვო მონაცემების გადაცემა - ამით განგებ იქნა გაზრდილი მისი მოწყვლადობის დონე: „თუ არ დათანხმდები, რასაც გეუბნებით, რუსეთს უჩვენოდ წინააღმდეგობას ვერ გაუწევო“.
დაეთანხმა რა ცეცხლის შეწყვეტას იმ პირობით, რომ რუსეთიც იგივეს გააკეთებს და დაეთანხმა რა მოლაპარაკებას „მტკიცე მშვიდობაზე“, როგორც ჩანს, უკრაინამ საკმარისი გააკეთა იმისათვის, რომ ამერიკამ დაუყონებლივ აღუდგინა დახმარება.
ერთი შეხედვით ისე გამოდის, რომ ჯიდაში გამართულმა მოლაპარაკებამ აშშ-ის პოზიციის შეცვლა გამოიწვია, მაგრამ სინამდვილეში საქმე უფრო რთულადაა.
ატეხილი აჟიოტაჟის მიუხედავად, ვაშინგტონი, როგორც ჩანს, იმ გეგმის მიხედვით მოქმედებს, რომელიც გასულ წელს გენერალმა კიტ კელოგმა გამოაქვეყნა, დონალდ ტრამპის ამჟამინდელმა სპეცწარმომადგენელმა უკრაინის საკითხებში.
გენერლის გეგმა მოკლედ ასე ჟღერს: ვურტყათ უკრაინელებს, სანამ ისინი ცეცხლის შეწყვეტაზე და სამშვიდობო მოლაპარაკებაზე არ დათანხმდებიან, შემდეგ კი ხელები გადავუგრიხოთ რუსეთს, რომ მათაც იგივეს გაკეთება ვაიძულოთ.
მაგრამ დავუშვათ, რომ რუსები იმას არ გააკეთებენ, რასაც მოვთხოვთ. ჩნდება ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი კითხვა: როგორ რეაქციას მოახდენს ამერიკა, თუ ვლადიმერ პუტინი, უბრალოდ, უარყოფს ჯიდაში შეთანხმებულ ამერიკულ-უკრაინულ წინადადებას?
მართლაცდა, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ კრემლი ცეცხლის შეწყვეტაზე დათანხმდება იმ მომენტში, როცა ვლადიმერ პუტინის ჯარებმა უკრაინის არმია კურსკის ოლქიდან გააგდეს. კრემლს კიდევ ბევრი მიზანი აქვს სესასრულებელი. რუსეთის პრეზიდენტის გათვლებით, რუსებმა უპირატესობა უნდა შეინარჩუნონ, რომ კიევი დათმობებზე აიძულონ ნებისმიერი მოლაპარაკების დროს.
მარკო რუბიოს კი სურს, რომ რუსებმა სრულიად საწინააღმდეგო რამ გააკეთონ - საომარი მოქმედებები შეაჩერონ იმ დროს, როცა წარმატებით უტევენ უკრაინას არმიას, უკან ახევინებენ და ფრონტზე თითქმის ყველგან უპირატესობას ფლობენ.
თუ რუსეთი ნებაყოფლობით არ დათანხმდება ამერიკულ-უკრაინულ ულტიმატუმს, მაშინ ვაშინგტონს მხოლოდ ერთი ვარიანტითღა რჩება, რომელიც კიტ კელოგის გეგმაშია - ზეწოლა მოახდინოს კრემლზე, დაუმატოს რუსეთს ახალი სანქციები, ხოლო უკრაინას სამხედრო დახმარება გაუფართოვოს.
თეთრ სახლს მოუწევს კონგრესის ორივე პალატას მიმართოს უკრაინისათვის სამხედრო დახმარების პაკეტის მისაღებად, რომლის წინააღმდეგ - ყურადღება მიაქციეთ - სულ ახლახან თვითონ დონალდ ტრამპი და მისი ვიცე-პრეზიდენტი ჯეიმს დევიდ ვენსი გამოდიოდნენ.
დონალდ ტრამპს უყვარს ხოლმე არაპროგნოზირებადი და მოულოდნელი ნაბიჯების გადადგმა, მაგრამ ასეთი რამ მისთვისაც კი უჩვეულო პოლიტიკური კულბიტი („საკუთარ თავზე გადახტომა“) იქნებოდა.
შესაძლოა (და უფრო სავარაუდოა), რომ რუსეთი ისეთ სახეს მიიღებს, თითქოსდა აშშ-უკრაინის წინადადებას იღებს და ისე გააკეთებს, რომ ამერიკა უკრაინისადმი დახმარების გაწევას ა არ გააფართოვებს. სხვა სიტყვებით რომ ვათქვათ, კრემლი დაარღვევს ცეცხლის შეწყვეტის რეჟიმს და იპოვის მიზეზს, რომ ამაში ვოლოდიმირ ზელენსკის დაადანაშაულოს
სამწუხაროდ, ვლადიმერ პუტინის მტავარი უპირატესობა გამოიხატება იმით, რომ დონალდ ტრამპი და მისი მხარდამჭერები აშკარად რუსული ყალბი განცხადებებეისა და ნარატივების გავლენის ქვეშ იმყოფებიან.
მაგრამ არ არსებობს არავითარი ეჭვი იმაზე, რომ უკრაინამ მარჯვედ და მოხერხებულად გადადგა დიპლომატიური ნაბიჯები - აშშ-ის ყურადღება რუსეთისაკენ მიმართა და თეთრი სახლი რთული გადაწყვეტილების მიღების აუცილებლობის წინაშე დააყენა.
წყარო:
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
