,
ბრიტანულ გაზეთ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „თუ დონალდ ტრამპი ფაშისტია, მაშინ კამალა ჰარისი კომუნისტია“ (ავტორი - ტიმ სტენლი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:
ჩვენ აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნების ისტერიული სტადიის მოწმენი ვხდებით, რაც საკმაოდ ხშირად ხდება ხოლმე ქვეყნის ისტორიაში. ვისაც კარგი მახსოვრობა აქვს, ალბათ, იმას გაახსენდება, თუ როგორ წვავდა წიგნებს სარა პეილინი, ხოლო მიტ რომნი აცხადებდა, რომ შავკანიანებს ბროკილებს დაადებდა. ამჯერად დონალდ ტრამპის შესახებ, თეთრი სახლის აპარატის უფროსმა გამაცხადა, რომ ექს-პრეზიდენტი როცა პრეზიდენტი იყო, თურმე პირადულ საუბრებში ჩიოდა - რატომ არ მყავს ისეთი გენერლები, როგორიც ადოლფ ჰიტლერს ჰყავდაო. კამალა ჰარისმა დაუყონებლივ პრეს-კონფერენცია გამართა და განაცხადა - აი, ხედავთ, დონალდ ტრამპს ისეთი ადამიანები მოსწონს, რომლებმაც მილიონობით ებრაელი გაანადგურესო“,
სინამდვილეში ექს-პრეზიდენტს მხედველობაში ჰქონდა, რომ მას სურს კომპეტენტური და ლოიალური გენერლები ჰყავდეს, თუმცა ეს უფრო ბედის ირონიას ჰგავს, თუ გავიხსენებთ, რომ რაიხსფიურერის მოკვლა იმავე „ლოიალურ“ გენერლებს ჰქონდათ განზრახული. და მაინც იმის თქმა, რომ „დონალდ ტრამპი ფაშისტია“, ეს დიდი ზედმეტობა და გადაჭარბება იქნებოდა.
დიახ, ამერიკული არჩევნები სავსეა პარადოქსული მომენტებით. ზოგიერთი თვლის, რომ ამჟამინდელი არჩევნები ყველაზე მეტად ამაზრზენია, რომ დონალდ ტრამპი აშშ-ის პოლიტიკურ სისტემაში დაბუდებული უცხო ვირუსს წარმოადგენს... მაგრამ ისინი ივიწყებენ იმას, რომ ოდესღაც თეთრ სახლში შედიოდნენ ქურდებიც, მონათფლობელებიც, ზნედაცემულები და ომის გამჩაღებლებიც. მათ ფონზე დონალდ ტრამპი ერთ-ერთ საუკეთესო პრეზიდენტს წარმოადგენს.
როცა ამბობენ, რომ რესპუბლიკელებმა „უოტერგეიტი“ და ერაყის ომი მოგვიწყესო, მაშინ ისიც გაიხსენონ, რომ დემოკრატებმა ვიეტნამი და ჯონ ედვარდსთან დაკავშირებული სკანდალი მოაწყეს. პოლიტიკა იგივე რჩება, როგორიც ყოველთვის იყო. თუ რაიმე [ნეგატიურად] შეიცვალა, ეს უფრო ისტორიულ განათლებაზე ითქმის: თანამედროვე პოლიტიკოსების უმრავლესობა, როგორც ჩანს, დღევანდელი მოვლენებით ცხოვრობს და ერთადერთი, თუ რაიმეს შესახებ რაღაცის თქმა შეუძლიათ, მეორე მსოფლიო ომი და მისი ფიურერი წარმოადგენს. აბა, როდის გაიგონეთ უკანასკნელად, რომ რომელიმე პრეზიდენტობის კანდიდატმა თავის ოპონენტს იულიუს ცეზარი ან ნაპოლეონ ბონაპარტი უწოდა?
მემარცხენეები, რომლებიც თავიანთი განათლების მწირ რეზერვებს იყენებენ, ცხოვრების არსს ჰიტლერსა და არაჰიტლერს შორის აპოკალიპტური არჩევანის გაკეთებაში ხედავენ და ის ადამიანები, რომლებიც მათ 100%-ით არ ეთანხმებიან, ან პროჰიტლერები არიან, ან ჰიტლერის იდეებს იზიარებენ. გასულ კვირას კამალა ჰარისმა თემატური აქცია ჩაატარა - „აბორტი - ეს ჯანმრთელობაა“. აქციაზე გამოსულმა ცნობილმა ექიმებმა - თეთრ ხალათებში გამოწყობილებმა - დაამოწმეს, რომ დონალ ტრამპს ამერიკის გადაქცევა სურს ისეთ ქვეყნად, როგორიც სერიალ „მსახურის მოყოლილ ზღაპარშია“ – გამოგონილ ტოტალიტარულ და რელიგიურ-თეოკრატიულ სახელმწიფოდ. ეს სრული აბსურდია. დიახ, ექს-პრეზიდენტს სურს აბორტების ნებადამრთველი კანონი გააუქმოს, მაგრამ მას არ უთქვამს, რომ აბორტის გაკეთება არ შეიძლება. ეს ქალების უფლებაა. დონალდ ტრამპი აბორტების საერთოეროვნულ დონეზე აკრძალვის წინააღმდეგ გამოდის.
ადოლფ ჰიტლერი ბოროტების განსახიერებას წარმოადგენდა, ეს უდავოა. მაგრამ განა იოსებ სტალინიც იგივენაირი არ იყო? და თუ დონალდ ტრამპი ფაშისტია (თუმცა ეს, ვიმეორებთ, აბსურდია), მაშინ შეგვიძლია თუ არა ვთქვათ, რომ დემოკრატები, რომლებსაც სოციალური ქსელების გაკონტროლება სურთ და ზემოდან კულტურული რევოლუციის განხორციელებას გვპირდებიან, კომუნისტები არიან? ვისგან გადაიღეს ლიბერალმა პოლიტიკოსებმა მკაცრი კარანტინის მოწყობა? „წითელი ჩინეთისაგან“. ესე იგი, შეიძლება თუ არა შევრაცხოთ ახალი ზელანდიის პრემიერ-მინისტრი ჯასინდა არდერნი „ახლადმოვლენილ მაო ძედუნად?
რა თქმა უნდა, არსებობს შედარებით უფრო ცინიკური მიდგომა ფენომენის - „ვინც მე არ მეთანხმება, ის ჰიტლერია“ - მიმართ: კამალა ჰარისი სწორედ ასე აკეთებს. მას ავიწყდება, რომ რადგან იგი თვითონ ახლოს დგას მარქსიზმთან [მამამისი ეკონომისტი იყო, რომელიც მარქს-ენგელსურ ეკონომიკას სწავლობდა) შეიძლება კომუნისტად შერაცხონ.
ისტორიკოსი ვიქტორ დევის ჰენსონი 2024 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებს ასე აღწერს: ის ვინც ლექციას სხვას განგებ არასწორად უკითხავს, საკუთარი თავის მავნებელია“. იგი იხსენებს აშშ-ის ისტორიაში მომხდარ ერთ-ერთს ფაქტს: როდესაც 1833 წელს ჰარვარდის უნივერსიტეტმა აშშ-ის მე-7 პრეზიდენტს ენდრიუ ჯექსონს საპატიო დოქტორის წოდება მიანიჭა, მისი წინამორბედი, აშშ-ის მე-6 პრეზიდენტი ჯონ ქუინსი ადამსი კოლეგის საზეიმო ცერემონიაზე არ მივიდა. ‘არა, მე არ მოვალ. მე არ მსურს დავინახო, რომ ცემი საყვარელი უნივერსიტეტი დოქტორის წოდება ბარბაროსს და ბელურს ანიჭებს, რომელსა საკუთარი სახელის ასოებით წარმოთქმა არ შეუძლია“.
როცა ცერემონიის დროს სტუდენტებმა ენდრიუ ჯექსონს ლათინურ ენაზე დაუსვეს კითხვა, მან ინგლისურ ენაზე უაპასუხა: „ერთადერთი ლათინური გამოთქმა, რომელიც მე ვიცი, ესაა E Pluribus Unum („ერთი მრავალთაგან“ - აშშ-ის დევიზი, რომელიც თავდაპირველად მიუთითებდა 13 დამოუკიდებელი კოლონიის ერთ გაერთიანებულ სახელმწიფოდ ინტეგრაციას). სტუდენტები აღფრთოვანებულები დარჩნენ.
წყარო: https://www.telegraph.co.uk/news/2024/10/27/if-trump-is-a-fascist-then-harris-is-a-communist/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
