,
ბრიტანულ გაზეთ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „არგუმენტები დონალდ ტრამპის სასარგებლოდ: დემოკრატები მას „ცეცხლის წამკიდებელს“ უწოდებენ, მაგრამ სახლი უკვე უიმისოდაც ბევრჯერ იწვოდა“ (ავტორი - ტიმ სტენლი, პოლიტიკური მიმომხილველი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
ამას წინათ, ჩემს ამერიკელ მეგობარს ვკითხე (ის ტრამპისტია) - რატომ ანიჭებ უპირატესობას დონალდ ტრამპს-მეთქი. მან ანეკდოტის სახით მიპასუხა: „1950-იანი წლებია. ინგლისელი ტურისტი ესპანეთში რესტორანშია და ოფიციანტს ეკითხება, თუ რას ფიქრობს იგი დიქტატორ ფრანკოს შესახებ. ოფიციანტი პასუხობს: „გეტყვი, მაგრამ აქ საშიშია რაიმეს თქმა“. ოფიციანტმა წაიყვანა ინგლისელი სამზარეულოში, გარეთ გავიდნენ, ტაქსში ჩასხდნენ ნავსადგურამდე, იქიდან კი ნავში და შუა ზღვაში გავიდნენ. ოფიციანტი აქეთ-იქით იხედება, ხომ არავინ გვიყურებსო და ტურისტს ჩურჩულით ეუბნება: „ის კაცი ისეთი ცუდი არ არის, როგორც მასზე ამბობენ“.
თუ დონალდ ტრამპი არჩევნებს მოიგებს, ეს იმიტომ მოხდება, რომ იგი სინამდვილეში მართლაც არ არის ცუდი კაცი. რასაკვირველია, მის წინააღმდეგ მიმართული მტრული მასალები ძალიან ბევრია - რა დასამალია და არცთუ იშვიათად, იგი თვითონ აძლევს ხოლმე საბაბს ჟურნალისტებს, რომ არასასიამოვნო სტატიები წერონ. შესაბამისად, მას საეჭვო რეპუტაცია ექმნება. მაგრამ მილიონობით ადამიანი შეურიგდა მის მოქმედებას, მისი საქმიანობის სტილს, მის ნაბიჯებს ისე, რომ მათთვის აუცილებელი არ არის ექს-პრეზიდენტის მიმართ სიმპათიების ღიად გამოხატვა. მისი მხარდამჭერი ამერიკელები სულელები ნამდვილად არ არიან, ისინი სრულიად სერიოზულად და გონივრულად აცნობიერებენ სიტუაციას, ისინი დონალდ ტრამპს ახლა უკეთესად იცნობენ, ვიდრე 2016 წელს. შესაბამისად, თვლიან, რომ როცა რესპუბლიკელი დონალდ ტრამპი პრეზიდენტი იყო, უფრო უკეთესად ასრულებდა თავის მოვალეობას, ვიდრე დღევანდელი დემოკრატი პრეზიდენტი ჯო ბაიდენი.
რასაკვირველია, ამით იმის თქმა არ მინდა, რომ ჯო ბაიდენი უარესი პრეზიდენტია. პირიქით, მას გარკვეული დამსახურება მიუძღვის: მისი მმართველობის დროს ქვეყანაში 15 მილიონი ახალი სამუშაო ადგილი გაჩნდა, შემცირდა ძალადობრივი დამნაშავეობა, გაიზარდა ხელფასები... მაგრამ პრობლემა იმაშია, რომ ინფლაციის გამო ფასებიც 20%-მდე გაიზარდა (ქათმის კვერცხის ფასი გაორმაგდა!). ამ დროს კი დემოკრატები გამომწვვად იქცევიან და ქედმაღლურად იყურებიან. კამალა ჰარისი ამბობს, რომ დონალდ ტრამპი არაკომპეტენტური ადამიანიაო. არადა, 2017-2021 წლებში მსოფლიოში ომები არ ყოფილა და ასეთი მშვიდობიანი სიტუაცია სწორედ აშშ-ის ძალისხმევით გახდა რეალური. დონალდ ტრამპმა ხელი მოაწერა დოკუმენტს გადასახადების შემცირების თაობაზე, რამაც ყველაზე საუკეთესო შემოსავლები მოუტანა საფონდო ბირჟებს, პირველად 1920-იანი წლების შემდეგ. უმუშევრობა ყველაზე დაბალ დონეზე დაეცა 1969 წლის შემდეგ. ხელფასები 15%-ით გაიზარდა შედარებით ნაკლები ინფლაციის ფონზე. აშშ პირველად გახდა გაზის მსხვილი ექსპორტიორი.
ცხადია, ამის შესახებ თქვენ ადრეც გსმენიათ და რაიმე ისეთ ახალს არაფერს ვამბობ. მაგრამ რაც შემდეგ მოხდა, ეს უკვე სიურპრიზად უნდა ჩავთვალოთ: დონალდ ტრამპმა, პირველად აშშ-ის ისტორიაში, პენტაგონის აუდიტი ჩაატარა. ტრამპზე ამბობენ, რომ მას ჰომოსექსუალისტები და ლგბტ-საზოგადოების წარმომადგენლები არ მოსწონსო. შესაძლოა პირადად არ მოსწონს, მაგრამ მათი უფლებები ტრამპის პრეზიდენტობის პერიოდში არ ირღვეოდა. სწორედ ტრამპმა დანიშნა ხუთი გეი აშშ-ის ელჩებად სხვადასხვა ქვეყნებში. გარდა ამისა, დონალდ ტრამპმა ხელი მოაწერა ბრძანებულებებს ქვეყნის აეროპორტებში მეძუძური დედებისათვის სპეციალური ადგილების გამოყოფის შესახებ... ჩამონათვალი შეიძლება უსასრულოდ გაგრძელდეს.
დონალდ ტრამპს უამრავ დანაშაულში სდებდნენ ბრალს - ქალების გაუპატიურებიდან დაწყებული, არჩევნების ფალსიფიკაციით დამთავრებული. მართალია, ბევრი საქმე, როგორც ამბობენ ხოლმე, „თეთრი ძაფით იყო ნაკერი“, მაგრამ მათი საერთო წონა ისეთია, რომ ამერიკა „უნდა დანგრეულიყო“. მოსმენილი მაქვს ხუმრობით ნათქვამი, რომ ამომრჩეველები, რომლებთაც დონალდ ტრამპი სძულთ, უფალს ევედრებიან, რომ პრეზიდენტი გახდეს, თორემ ის აჯანყებას მოახდენსო.
ის, რაშიც დონალდ ტრამპს ადანაშაულებენ, ბევრ წინა ადმინისტრაციებშიც ხდებოდა, მას დემოკრატები „ცეცხლის წამკიდებელს“ უწოდებენ, მაგრამ სახლი უკვე უიმისოდაც ბევრჯერ იწვებოდა, ამაში ბევრ პრეზიდენტს შეიძლება ბრალი დაედოს. განა ჯო ბაიდენი და მისი გარემოცვა ამ მხრივ წმინდანია? მისი ვაჟი ჰანტერ ბაიდენი ხომ ოფიციალურად გამოცხადდა დამნაშავედ. დემოკრატები რესპუბლიკელ დონალდ ტრამპს ბრალს უყენებენ - აბორტების წინააღმდეგ გამოდის და ქალებს კონსტიტუციურ უფლებას ართმევსო... არადა, აბორტების წინააღმდეგია თვითონ ბევრი დემოკრატი, დონალდ ტრამპს კი ამ მხრივ მართლაც დემოკრატიული პოზიცია აქვს - იგი უპირატესობას ანიჭებს შტატების გადაწყვეტილებას ადგილობრივ დონეზე და არა აკრძალვას ეროვნულ დონეზე.
მე არავის არ ვთხოვ და აგიტაციას არ ვუწევ დონალდ ტრამპის მხარდაჭერის საკითხში - უაზრობაა, რომ მე, ბრიტანელმა, ეს გავაკეთო. უბრალოდ, ჩემი არგუმენტები იმას ნიშნავს, რომ მისთვის ხმის მიცემა სრულიად ნორმალური და გონივრულია და არა სამწუხარო შეცდომა. ბრიტანელი მკითხველი შეიძლება აღშფოთდეს - როგორ შეიძლება ისეთი კანდიდატის მხარდაჭერა, რომელსაც გარესამყაროს პოზიცია სულაც არ ადარდებს და მხოლოდ ამერიკაზე ფიქრობს? მაგრამ განა წარმომადგენლობითი, რეპრეზენტაციული დემოკრატიის არსი იმაში არ მდგომარეობს, რომ არჩეულმა თავისი ამომრჩევლების ინტერესები უპირველეს ადგილზე დააყენოს, დაიცვას თავისი ქვეყნის საზღვრები, შექმნას ახალი სამუშაო ადგილები და შეეცადოს სადღაც შორეული საზღვარგარეთიდან თავისი ჯარისკაცები შინ დააბრუნოს?
საერთოდ კი, ჩემი აზრით, კარგი იქნებოდა, თუ დიდ ბრიტანეთს საკუთარი დონალდ ტრამპი ეყოლებოდა.
წყარო: https://www.telegraph.co.uk/news/2024/11/03/case-for-trump-us-president-election/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
