ბრიტანული გაზეთი „დეილი ტელეგრაფი“ (The Daily Telegraph) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „პუტინი - მატყუარა და მკვლელია, მასტან მოლაპარაკება შეუძლებელია’ (ავტორი - ლიან ფოქსი, დიდი ბრიტანეთის თავდაცვის მინისტრი 2010-2011 წლებში). „ჯორჯ ბუშ-უმცროსი, დევიდ კემერონი და ემანუელ მაკრონი - ყველა დარწმუნდა, რომ კრემლის ტირანთან ნორმალური ურთიერთობა შეუძლებელია“, - ნათქვამია პუბლიკაციაში.

გთავაზობთ სტატიას მცირე შემოკლებით:

დონალდ ტრამპისა და ვოლოდიმირ ზელენსკის ფოტოები, წმინდა პეტრეს ტაძარში გადაღებული, შეიძლება ითქვას, არამარტო გულში ჩამწვდომი და ამაღელვებელია, არამედ მათ საკულტო მნიშვნელობაც კი აქვთ. ტაძარში, რომელიც ვატიკანის გულს წარმოადგენს, ხშირად გაისმოდა პაპის მოწოდებები მშვიდობის დაცვაზე და ომების შეწყვეტაზე. ასე რომ, დონალდ ტრამპის განცხადება შეხვედრის შემდეგ, რომ „ვლადიმერ პუტინი შეიძლება მას ეთამაშება“, უსაფუძვლო და უპრეცედენტო სულაც არ არის.

ბოლო წლებში შექმნილია ქცევის ისეთი მოდელი, რომლის დროსაც თავისუფალი სამყაროს იმედები და მოლოდინები დაუნდობელი ტირანიების ამორალურ მოქმედებას აწყდება. ოდესღაც პრეზიდენტმა ჯორჯ ბუშ-უმცროსმა თქვა, რომ პუტინს თვალებში ჩახედა და მისი სული დაინახა“. სამწუხაროდ, რუსი პრეზიდენტის სულში მხოლოდ „კაგებეს“ ფაილების ნომრები მოჩანს. თუ სული ერთხელ მაინც „კაგებეს“ მიჰყიდე, ეს ნიშნავს, რომ სიცოცხლის დასასრულამდე „კაგებეშნიკი“ ხარ.

2008 წელს საქართველოში რუსეთის უკანონო შეჭრის შემდეგ პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ გადაწყვიტა „გადატვირთვის“ პოლიტიკა დაეწყო და კრემლთან საქმიანი ურთიერთობა განევითარებინა. ვლადიმერ პუტინმა მადლობით მიიღო ეს წინადადება და 2014 წელს მან ყირიმის ოკუპირება განახორციელა, რომლიც უკრაინის სუვერენულ ტერიტორიას წარმოადგენს.. როცა კრემლის ბინადარმა დასავლეთის სულმოკლე რეაქცია დაინახა, გადაწყვიტა, რომ მას შეეძლ;ო უკრაინის სხვა რეგიონებიც ხელში ჩაეგდო და 2022 წლის თებერვლის ბოლოს მეზობელ ქვეყანას თავს დაესხა. დაიწყო ომი, რომელიც დღემდე გრძელდება და რომელმაც უკრაინის 13 ათასი მშვიდობიანი მოქალაქე შეიწირა, დაიღუპა აგრეთვე 70 ათასი სამხედრო მოსამსახურე, დასახიჩრდა 120 ათასი. უარესი ზარალი განიცადა თვითონ თავდამსხმელმა რუსეთმაც.

ამჟამად მარადიული ოპტიმისტი პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი, როგორც ჩანს, მკაცრ რეალობას აცნობიერებს. იგი ბოლო ლიდერია დასავლელ ლიდერებს შორის, რომელსაც ჯერ კიდევ სჯერა, რომ ვლადიმერ პუტინთან შეიძლება ურთიერთობა ჰქონდეს. დიახ, დონალდ ტრამპის მსგავსად, დევიდ კემერონსაც სჯეროდა და ემანუელ მაკრონსაც თავის დროზე, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ისინი შეურიგდნენ იმას, რომ სიტუაციას ვერ შეცვლიდნენ: ვლადიმერ პუტინი როგორც იყო და არის ცრუ ადამიანი, მკვლელი და საერთაშორისო დამნაშავე, მომავალშიც იგივე პიროვნებად დარჩება.

უკრაინელები, სხვებთან შედარებით, ამ ჭეშმარიტებას უკეთესად აცნობიერებენ. თავის დროზე, 1994 წელს, უკრაინის ხელისუფლებამ, ქვეყნის უახლეს ისტორიაში ყველაზე მოღალატური აქტი ჩაიდინა და დათანხმდა უარი ეთქვა ბირთვულ იარაღზე, რომელიც მან საბჭოთა კავშირის შემდეგ მემკვიდრეობით მიიღო, სანაცვლოდ კი კიევს უსაფრთხოების გარანტიები აღუთქვეს. ბუდაპეშტის 1994 წლის მემორანდუმით უკრაინა შეუერთდა ბირთვული იარაღის გაუვრცელებლობის გლობალურ ხელშეკრულებას - რუსეთთან, აშშ-სთან და დიდ ბრიტანეთთან ერთად - და დამატებით გააფორმა შესაბამისი შეთანხმებები საფრანგეთთან და ჩინეთთან.

მემორანდუმის თანახმად, უკრაინამ თავისი დამოუკიდებლობისა და სუვერენიტეტის, ტერიტორიული ხელშეუხებლობისა და საზღვრების ურღვევობის გარანტიები მიიღო. მასზე ხელმომწერები - რუსეთი, აშშ და დიდი ბრიტანეთი - ვალდებულობდნენ, რომ არასოდეს არ გამოიყენებდნენ ძალას უკრაინის ტერიტორიის მიმართ და არ დაარღვევდნენ საერთაშორისოდ აღიარებულ საზღვრებს და თუ უკრაინა რომელიმე სხვა ქვეყნის მხრიდან აგრესიის წინაშე დადგებოდა, მხარეები დაუყონებლივ მოიწვევდნენ გაეროს უშიშროების საბჭოს სხდომას უკრაინის დასახმარებლად. სამწუხაროდ, მემორანდუმის პირობები არ შესრულდა, დოკუმენტზე ერთ-ერთმა ხელმომწერმა კი უკრაინა კი არ დაიცვა, არამედ პირიქით - მას თავს დაესხა.

ამიტომაც გასაკვირი არ არის, რომ ვოლოდიმირ ზელენსკი ესოდენ დაბეჯითებით და ჯიუტად მოითხოვს უსაფრთხოების გარანტიებს სამშვიდობო მოლაპარაკების დაწყებამდე, რომლებიც ხელშეკრულებაში უნდა ჩაიწეროს. უკრაინის პრეზიდნტი კარგად ხვდება, რომ ვლადიმერ პუტინის ნებისმიერი დაპირება პროფანაციას წარმოადგენს და მეტს არაფერს. ვლადიმერ პუტინისათვის ნებისმიერ ხელმოწერას, საბოლოო ჯამში, არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს. კრემლის აზრით, ყოველგვარი შეთანხმების იგნორირება შეიძლება, როცა დაინახავს, რომ მომავალი ექსპანსიისათვის შესაფერისი დრო დადგა.

თავისუფალ, დემოკრატიულ სამყაროში საზოგადოება დაპროგრამირებულია იმაზე, რომ ყველაფერი კანონის უზენაესობისა და ადამიანის უფლებების პრინციპების დაცვით ხორციელდებოდეს (საერთაშორისო სამართლის ჩათვლით).

ჩვენ დროა ვაღიაროთ, რომ მათ, რომლებიც აღნიშნულ პრინციპებს უარყოფენ, სრულიად სხვა მსოფლმხედველობა აქვთ.

ვლადიმერ პუტინი - მთავარი დამნაშავე და წარმომადგენელია იმისა, რასაც შეიძლება ბანდიტოკრატია ეწოდოს. იგი თავის სამშობლოში კლავს პოლიტიკურ ოპონენეტებს, ან ისინი უკვალოდ ქრებიან. იგი ნადირობს საზღვარგარეთ მყოფ რუს დისიდენტებზე. კრემლის სპეცსამსახურები დევნიან უცხოელ მოქალაქეებსაც. პუტინის ავი ხელის მოქმედების შედეგები იგრძნობა ჩვენთანაც, დიდ ბრიტანეთში.   

ბევრი დასავლელეი ლიდერი საკუტარ მწარე გამოცდილებიტ დარწმუნდნენ, რომ ვლადიმერ პუტინთან გრძელვადიანი სეთანხმება სეუძლებელია იმდენად, რამდენადაც იგი უსირცხვილოდ უარს იტყვის ნებისმიერ დაპირებაზე, გაწყვეტს ნებისმიერ ხელშეკრულებას და ფეხზე დაიკიდებს ნებისმიერ მეგობარს, თუ ისინი მისი მიზნების შესრულებას ხელს უშლიან ან არ ეთანხმებიან.

რა თქმა უნდა, მშვიდობის მიღწევის მცდელობა და სურვილი, დაზავებისაკენ სწრაფვა სირცხვილი არ არის, მაგრამ როცა საქმე ვლადიმერ პუტინს ეხება, წესიერი ადამიანები ადრე თუ გვიან, ერთნაირ - წამგებიან - მდგომარეობაში აღმოჩნდებიან.