,
წყარო:https://bm.ge/
უძრავი ქონების შერჩევა და შეძენა სკრუპულოზური პროცესია და საკმაოდ ნიუანსურ დაკვირვებას მოითხოვს, რომელთა შორის უმნიშვნელოვანესია სამართლებრივი ასპექტების ცოდნა.
იურისტები გვირჩევენ, რომ ხელშეკრულების გაფორმებამდე გავერკვეთ როგორც შესაძენის ქონების, ისე კომპანიის სამართლებრივ მდგომარეობაში. ასევე ქონების შეძენამდე მნიშვნელოვანია გამყიდველ იურიდიულ თუ ფიზიკურ პირს მოვთხოვოთ საჯარო რეესტრიდან ამონაწერის განახლება.
თემაზე გადაცემა „უძრავი ქონების“ პროსპექტში“ იურისტი ბექა თეზელაშვილი გვესაუბრა.
„ძალიან დიდი დაკვირვება სჭირდება მომხმარებელს იქამდე, ვიდრე ხელშეკრულებას გააფორმებს. აუცილებელია კარგად გავეცნოთ დეტალებს, კომპანიის და შესაძენი ქონების სამართლებრივ მდგომარეობას. კომპანიის გადამოწმება უნდა მოხდეს სამეწარმეო რეესტრში იმისთვის, რომ მივიღოთ ინფორმაცია იმაზე, ხომ არ აქვს რაიმე აკრძალვა, ყადაღა, რაც სამომავლოდ ხელს შეუშლის ქონების გადაფორმებას მყიდველზე. აგრეთვე უნდა გადამოწმდეს უძრავი ქონების სტატუსი, ხომ არ აქვს ინდივიდუალურ ფართს რაიმე შეზღუდვა, იპოთეკა, ან რაიმე ვალდებულება სახელმწიფოს, ფიზიკური ან იურიდიული პირების მხრიდან.
ასევე სანამ ქონებას შევიძენთ და გავაფორმებთ ხელშეკრულებას, იქამდე უნდა მოვთხოვოთ გამყიდველ კომპანიას ამონაწერი განაახლოს, რომ დაზღვეულები ვიყოთ. ჩვენს სახელმწიფოში არის ამის გადამოწმების საშუალება სამეწარმეო რეესტრში და ქონების საჯარო რეესტრში რაც ძალიან მარტივია.“
"როდესაც უძრავი ქონების ნასყიდობა ფორმდება ეს უნდა დარეგისტრირდეს საჯარო რეესტრში. ეს იქნება წინარე ნასყიდობა, განვადებით თუ ძირითადი ნასყიდობით, ყველა შემთხვევაში უნდა მოხდეს ამის საჯარო რეესტრში რეგისტრაცია ვინაიდან საფრთხეებს ავარიდოთ თავი. რა შეიძლება იყოს ეს საფრთხე? მაგალითად ერთი და იგივე უძრავი ქონება შეიძლება რამდენჯერმე იყოს გაყიდული. ბოლო პერიოდში ეს არ ხდება, თუმცა ყველა მყიდველი დაზღვეული უნდა იყოს ამისგან.
კომპანიები იმიტომ აფორმებენ საჯარო რეესტრის გარეშე მომხმარებლებთან კონტრაქტებს, რომ თუ პროექტს შეცვლიან, ფართს, ნიშნულს თუ სხვას, მათ ხელახლა მოუწევთ დაკორექტირება, შესაბამისად ზედმეტი პროცედურებისგან იზღვევენ თავს.“
„ძირითადად ცალმხრივი ხელშეკრულებები იდება, სადაც კომპანიის უფლებები და მომხმარებლის ვალდებულებებია გაწერილი. ვადებს უნდა მიექცეს ყურადღება, უნდა იყოს განსაზღვრული როდის შეიძლება კონტრაქტი შეწყდეს, უნდა იყოს ინფორმაცია საჯარიმო სანქციებზე. ასევე იმაზე, შეწყვეტის შემდეგ როდის უნაზღაურებს კომპანია გადახდილ თანხას. ეს ყველაფერი კონტრაქტში უნდა იყოს დეტალურად გაწერილი.
შენობის ექსპლუატაციაში მიღებისას ბევრი ბიუროკრატიული საკითხია, ამიტომ კომპანიებსაც სჭირდებათ გონივრული ვადები. როდესაც სამშენებლო ნებართვა გამოდის და იქ არის ვადა მითითებული, აუცილებელია კონტრაქტშია იყოს მას შემდეგ კიდევ 6 თვე დამატებული, რათა კომპანიამ ექსპლუატაციაში მიღება უზრუნველყოს. თუ ეს ვადები იქნება დარეული, შემდეგ შეიძლება მომხმარებელი წავიდეს სასამართლოში. როდესაც გამოცდილი კომპანიაა ეს მათთვის ნაკლებად არის პრობლემა. რაც შეეხება მომართვიანობას ახლა უფროა, ადრე არ იყო ამის კულტურა. ადამიანები დღეს უფრო ცდილობენ პროფესიონალს ანდონ საქმე, რადგან რთული ხელშეკრულებებია მათი მხრიდან შემოთავაზებული და ამას ახსნა სჭირდება.“
„შენობის ექსპლუატაციაში მიღების შემდეგ რისკები დეველოპერს სცილდება, მაგრამ სანამ მისაღებია, რა თქმა უნდა მისი პასუხისმგებლობაა. მაგალითად დეველოპერებს ხშირად უდევთ ხელშეკრულებაში რომ ფასადის დაზიანება არ შეიძლება, არ შეიძლება მისი ფორმის თუ ფერის ცვლილება. ხშირად ხდება ისიც, რომ მყიდველები აზიანებენ ან ცვლიან, რაც მათი პასუხისმგებლობაა.“
„მშენებლობის პერიოდში რიგი დეველოპერები თანამშრომლობენ ბანკებთან და გამარტივებული წესით ხდება იპოთეკით ყიდვა. მყიდველი მიდის პირადობით და თუ რაიმე პრობლემა არ აქვს, აკეთებს სასურველი ვადით სესხს. ამ შემთხვევაში შესაძლებელია მშენებარე ბინის იპოთეკით შეძენა, მაგრამ როდესაც მშენებარე სტადიაშია და არ არის რომელიმე ბანკის პარტნიორი, რთულია იპოთეკით ყიდვა. ასეთ დროს მყიდველი საკუთარი პირადი ქონებით ტვირთავს იმ ქონებას, რომელიც დასრულებულია.“
წყარო:https://bm.ge/news/gvchirdeba-tu-ara-mshenebare-binis-tsinastsari-registratsia-yvelaferi-rats-udzravi-qonebis-shedzenisas-unda-itsodet
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
