USD 2.8323
EUR 2.9742
RUB 2.7300
Tbilisi
გოგი ლორთქიფანიძე - ელიავას ბაზრობის ეპოპეა კვლავ გრძელდება
Date:  4139

საზოგადოებრივი ორგანიზაცია „სახალხო თვითმმართველობა“ 2 წლის განმავლობაში მონიტორინგს უწევდა „დედაქალაქის მიწათსარგებლობის გენერალური გეგმის განახლების“ (მმგ) პროექტის ირგვლივ განვითარებულ პროცესს. ამ ხნის განმავლობაში ჩვენ ყურადღებით შევისწავლეთ არსებული დოკუმენტის შინაარსი, მისი მიღების ისტორია და იმ მხარეთა ინტერესები რომლებიც დაინტერესებული იყვნენ ამ დოკუმენტის ავკარგიანობით. მაშინ, ჩვენს მიერ ჩატარებულმა მონიტორინგმა დაგვანახა, რომ საკითხი არ იყო ერთგვაროვანი და მმგ-ს ირგვლივ აშკარად იკვეთებებოდა კონკრეტული ჯგუფების, როგორც ეკონომიკური ისე პოლიტიკური ინტერესები.

ცნობისთვის, “სითი ინსტიტუტი საქართველომ“ თბილისის მიწათსარგებლობის გენერალური გეგმის (მგგ) განახლებაზე მუშაობა 2015 წელს დაიწყო. სრულყოფილი გენერალური გეგმა კი, 2017 წლის 15 აპრილამდე უნდა წარედგინა.

მიუხედავდ იმისა, რომ ჯერ კიდევ თბილისის ყოფილი მერი დავით ნარმანია აცხადებდა, რომ „2017 წელს თბილისს ექნება მიწათსარგებლობის გენერალური გეგმა“ , ეს პროცესი მთელი რიგი ხარვეზების და პრობლემების გამო კიდევ ორი წელი გაიწელა და თბილისის საკრებულომ დედაქალაქის მიწათსარგებლობის გენერალური გეგმის საბოლოო პროექტი 2019 წლის 19 მარტს დაამტკიცა.

დედაქალაქის მუნიციპალიტეტის განაშენიანების რეგულირების გეგმის განხილვის და შემდეგ მისი დამტკიცების პროცესში, გენგემის ავტორები ინტენსიურად აყენებდნენ საკითხს ე.წ. ელიავას ბაზრობის გადატანის შესახებ, თუმცა საბოლოოდ დედაქალაქის მერიაში კერძო საკუთრების პრიმატის, თვითდასაქმებული ათეულ ათასობით მოქალაქის სოციალური ინტერესების და მთელი რიგი საერთაშორისო ქარტიების დებულებების გათვალისწინებით, გადაწყდა, რომ ბაზრობა თავის ადგილზე დარჩენილიყო, თუმცა მისი იერსახე უნდა შეიცვალოს.

მიუხედავად იმისა, რომ გენგეგმის საბოლოო დოკუმენტიდან ბაზრობის სხვა ადგილზე გადატანა გამოირიცხა, ეს პრობლემა დღემდის გადაუჭრელი რჩება.

ელიავას ბაზრობის ისტორია ჯერ კიდევ 1992 წლიდან იწყება, როცა ეს ადგილი სამშენებლო ნარჩენების ნაგავსაყრელს წარმოადგენდა და ის უზარმაზარი ორმოებით იყო დაფარული. როდესაც ტერიტორიას კერძო მესაკუთრეები გამოუჩნდნენ, ნელ-ნელა დაიწყო ამ სივრცის მოწესრიგება. შემოტანილი იქნა უამრავი სამშენებლო ნარჩენი, რკინა-ბეტონის კონსტრუქციები და ღორღი, რომლითაც ამოვსებული იყო ეს ორმოები და ასე მოსწორდა მიწის ზედაპირი.

თავდაპირველად ელიავას ბაზრობა არ იგეგმებოდა, როგორც ბაზრობა ამ სიტყვის მაშინდელი (არც დღევანდელი) გაგებით. იმ პერიოდში თურქეთის ექსიმბანკს გამოცხადებული ქონდა კონკურსი საქართველოში რამოდენიმე დიდი ბიზნეს პროექტის დაფინანსებაზე და სწორედ ამ კონკურსში გაიმარჯვეს მაშინ ამ ტერიტორიის მეპატრონეებმა. აღსანიშნავია, რომ ამ კონკურსში გამარჯვებული პროექტი გახდათ „კოკა-კოლა ბოთლერს ჯორჯია“ და სწორედ ამ დაფინანსების წყალობით გახდა შესაძლებელი საქართველოში კოკა-კოლას წარმოების გახსნა. ელიავას მესვეურთა პროექტი ითვალისწინებდა ამიერკავკასიაში პირველი დიდი ჰიპერმარკეტის მშენებლობას და მის განხორციელებას თითქოსდა წინ არაფერი უდგა.

სამწუხაროდ ამ პროექტის განხორციელება მაშინ ვერ მოხერხდა, რადგან წარმატებული ბიზნეს პროექტში უკანონოდ მონაწილეობა ბევრმა, მაშინდელმა ხელისუფლების თუ „შავი სამყაროს“ წარმომადგენელმა მოინდომა და დაიწყო გაუთავებელი ბრძოლები ამ ტერიტორიის ხელში ჩასაგდებად. პროცესში ჩართული იყო კორუმპირებული ბიუროკრატიული სისტემაც, რაც ელიავას ტერიტორიის განვითარების საქმეში გადაულახავ ბარიერად იქცა და მივიღეთ ის რაც მივიღეთ.

უფრო თვალსაჩინოდ რომ წარმოიდგინოთ სიტუაცია, საკმარისია ელიავას ბაზრობის ტერიტორიის საკადასტრო მონაცემებს დახედოთ წლების მიხედვით, დაუკვირდეთ მისი დანაწევრების ხასიათს, მესაკუთრეებს, პარალელურად ქრონოლოგიურად მივყვეთ თუ ვინ იყვნენ იმ დროს ქალაქის ხელმძღვანელები და თვალნათელი გახდება თუ რატომ ვერ მოხერხდა თურქული ინვესტიციით თანამედროვე ჰიპერმარკეტების ქსელის აშენება.

ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე ადვილი წარმოსადგენია იმ პრობლემების მასშტაბი, რომელსაც შეეჯახა „ელიავა“ წინა ხელისუფლების დროს. მაშინ როდესაც პრობლემა უკიდურესად გამწვავდა, დედაქალაქის მაშინდელი მერიის წინ რამოდენიმე ათეული ათასი ადამიანი შეიკრიბა და სოციალური პროტესტმა კინაღამ პოლიტიკურ კრიზისი გამოიწვია, რომლის განმუხტვა მხოლოდ კარდინალური საკადრო ცვლილების მეშვეობით გახდა შესაძლებელი, რაც დედაქალაქის უმაღლესი თანამდებობის პირების გადაყენებაში გამოიხატა.

2010 წლიდან მოყოლებული ელიავას ბაზრობის დიდი ნაწილის მესაკუთრეებს ქონდათ არაერთი მცდელობა, როგორმე მოეწესრიგებინათ იქაურობა და თანამედროვე სახე მიეცათ არსებული სიტუაციისათვის, მაგრამ ყველა ეს წამოწყება კვლავ ბიუროკრატიულ ბარიერს და „ვიღაცის“ სურვილს, ხელში ჩაეგდო ეს ტერიტორია, ეწირებოდა.

დღესაც არსებობს თბილისი საკრებულოს მიერ დამტკიცებული ელიავას ბაზრობის 50%-ის განვითარების გენერალური გეგმა თუმცა არც ამ პროექტის განხორციელება არ ხერხდება ზემოთ ხსენებული ბიუროკრატიული და პირადი ინტერესების გამო.

კახა კალაძის ერთ-ერთი უმთავრესი საარჩევნო დაპირება ელიავას ბაზრობის საკითხის საბოლოო გადაწყვეტასაც ითვალისწინებდა, თუმცა როგორც ჩანს მისი მერობის პირველ ვადაში (მეორე ვადით მისი ამ პოსტზე ბალატირების შესახებ ჯერ არ არის ცნობილი) ეს საქმე მაინც ვერ იქნება ბოლომდე მიყვანილი.

„რამდენიმე წელიწადში ელიავა განახლებულ სახეს მიიღებს“ - ამის შესახებ თბილისის ვიცე-მერმა ირაკლი ხმალაძემ, 2020 წლის 25 დეკემბერს მუნიციპალიტეტის საკრებულოს სხდომაზე ბიუჯეტის წარდგენისას დასმული კითხვების საპასუხოდ განაცხადა.

მისი ინფორმაციით, ელიავას ბაზრობის მესაკუთრეებთან შეთანხმდა სატენდერო პირობები და ტენდერში გამარჯვებული კომპანიის ვინაობა უკვე ცნობილია, თუმცა ირაკლი ხმალაძეს ბაზრობაზე სამშენებლო სამუშაოების დაწყების თარიღი არ დაუკონკრეტებია.

„ტენდერი დასრულდა და გვყვავს გამარჯვებული კომპანია. სატენდერო პირობებში მესაკუთრეები იმიტომ გვყვავდა ჩართული, რომ მათი და პირველ რიგში იმ მოვაჭრეების ინეტერესები, ვინც იქ ეკონომიკურ საქმიანობას ეწევიან, ყოფილიყო გათვალისწინებული. რა დოკუმენტსაც შეადგენს გამარჯვებული კომპანია და შემდგომში გადაამუშავებს თბილისის მერია დასამტკიცებლად წარმოდგენილი იქნება თქვენთან - თბილისის საკრებულოში და ერთად მოგვეცემა ამ საკითხზე მსჯელობის საშუალება. რაც იმას ნიშნავს, რომ რამდენიმე წელიწადში ელიავა მიიღებს განახლებულ სახეს, სწორედ ისეთი სცენარით როგორსაც განსაზღვრავს თბილისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოა. ამ პროცესში ჩართულები იქნებიან მესაკუთრეები და პირველ რიგში დაცული იქნება მათი და კერძო მოვაჭრეების ინტერესები“, - განაცხადა ირაკლი ხმალაძემ.

2020 წლის 7 დეკემბერს სსიპ - თბილისის ტრანსპორტისა და ურბანული განვითარების სააგენტოს მიერ გამოცხადდა კონკურსი - „ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტში, ელიავას ბაზრობის ტერიტორიის რევიტალიზაციის კონცეფციის შემუშავების მომსახურების სახელმწიფო შესყიდვის შესახებ.“ პროექტის შესყიდვის სავარაუდო ღირებულება 600.000 ლარია.

წინადადების მიღება დასრულდა 25 დეკემბერს და აღნიშნულ კონკურსში მხოლოდ ერთმა პრეტენდეტმა მიიღო მონაწილეობა, ესაა შპს არტსტუდიო-პროექტი, რომელიც სავარაუდოდ გახდება კიდეც კონკურსის გამარჯვებული.

როგორც საკონკურსო პირობებშია მითითებული შესყიდვის მიზანია ქალაქგეგმარებითი არეალის, ელიავას ბაზრობის მიმდებარე ტერიტორიის ქალაქთმშენებლობითი კვლევებისა და საპროექტო ტერიტორიის რევიტალიზაციის კონცეფციის შემუშავების მომსახურების სახელმწიფო შესყიდვა, რომელიც უნდა ითვალისწინებდეს არეალის ეკონომიკური, ეკოლოგიური, ქალაქგეგმარებითი და შრომითი პირობების გაუმჯობესებას, ბაზრობის ძირითადი პროფილის უცვლელად. განახლებული ობიექტი უნდა გახდეს ეკონომიკური და საზოგადოებრივი მიზიდულობის კერა ქალაქის მასშტაბით. რევიტალიზაციის განხორციელებისას და მის შემდეგაც, უნდა შეიქმნას სამუშაო ადგილები იმ სფეროებში, რომელიც ქალაქის ძირითად ეკონომიკურ პროფილს წარმოადგენს.

"მოცემულ ეტაპზე გადაუდებელ ამოცანას წარმოადგენს, საკვლევი ტერიტორიის დეტალური შესწავლისა და ანალიზის საფუძველზე ე.წ ელიავას ბაზრობისა და მისი მიმდებარე ტერიტორიის რევიტალიზაციის გეგმის შემუშავება, რომელიც უზრუნველყოფს სიცოცხლისა და ჯანმრთელობისათვის უსაფრთხო, ეკოლოგიურად სუფთა და ქალაქთმშენებლობითი თვალსაზრისით მოწესრიგებული გარემოს ფორმირებას. ამასთანავე, იგი თანხვედრაში იქნება ეროვნული კანონმდებლობით განსაზღვრულ რეგულაციებთან. იქცევა ეკონომიკური მიზიდულობის ცენტრად, გაალამაზებს ქალაქის იერსახეს და ფაქტიურად ახალ იდენტობას შესძინეს მათ. "-ვკითხულობთ საკონკურსო პირობებში.

რევიტალიზაციის შემოთავაზებული კონცეფცია უნდა მოიცავდეს:

  1. სავაჭრო, საწარმოო, კომერციული და სარეკრეაციო ფუნქციების გადანაწილებას, ბაზრის და კანონმდებლობის მოთხოვნების შესაბამისად;
  2. სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურის მოწყობის მიზნით საკადასტრო ერთეულების რეორგანიზების გადაწყვეტებს, საჭიროების შემთხვევაში საკადასტრო ერთეულების ფართობის პროპორციული ცვლილების/შემცირების გზით;
  3. სახანძრო უსაფრთხოების ნორმებთან შესაბამის გეგმარებით გადაწყვეტებს, კანონმდებლობის მოთხოვნების შესაბამისად;
  4. გამართულ სატრანსპორტო ლოჯგისტიკურ გადაწყვეტებს, როგორც საქალაქო/საუბნო დონეზე, ასევე ბაზრობის შიდა ტერიტორიისთვის;
  5. გამართულ სატრანსპორტო და საპარკინგე ინფრასტრუქტურას; ეკოლოგიური მდგომარეობის გამოსწორების მექანიზმებს, მათ შორის გამწვანებული და სარეკრეაციო სივრცეების რაოდენობრივი ზრდისა და ბუნებრივი ვენტილაციის შესაძლებლობების გამოყენების კუთხით; გამწვანების კოეფიციენტის (კ3) დაცვის პრინციპით;
  6. ბაზრობის ერთიან სივრცით-მოცულობით/არქიტექტურულ გადაწყვეტას, განაშენიანების ინტესივობის ფაქტობრივი კოეფიციენტის (კ2) მნიშვნელოვანი ზრდის გარეშე.

პროექტის პირობები ითვალისწინებს კონსულტაციებს ბაზრობის მესაკუთრეებთან და სხვა დაინტერესებულ მხარეებთან, რათა საბოლოო დოკუმენტში შეძლებისდაგვარად გათვალისწინებული იყოს მათი პოზიციაც და მაქსიმალურად შეჯერებული იქნეს საჯარო და საზოგადო ინტერესები.

შეგახსენებთ რომ ე.წ. ელიავას ბაზრობა ქალაქის ცენტრში 15 ჰექტარ ტერიტორიას იკავებს, ამ ტერიტორიას ათეულობით დიდი და პატარა მეპატრონე ყავს და იქ 15 000-მდე ადამიანია დასაქმებული.

მიუხედავად თბილისის ვიცე-მერის განცხადებისა, რომ ქონდათ კონსულტაციები ყველა დაინტერესებულ მხარესთან, ბაზრობის მეპატრონეების გარკვეული ნაწილი აცხადებს, რომ მერიის მხრიდან, კონკურსის პირობების შემუშავების ეტაპზე მათი მოსაზრებები არ ყოფილა გაზიარებული.

საკონკურსო პირობებით პროექტი უნდა დამთავრდეს 9 თვეში, რის შემდეგაც მიღებული იქნება ე.წ. საპროექტო დავალება, რომელიც მერე უნდა დაამტკიცოს თბილისის საკრებულომ და მხოლოდ ამის შემდგომ გახდება შესაძლებელი ელიავას ბაზრობის მესაკუთრეებმა წარადგინონ თავიანთი პროექტები.

აღნიშნული პროცედურებს მინიმუმ 2-2,5 წელი მაინც დაჭირდება და თუ შემდგომი მშენებლობის ვადებსაც გავითვალისწინებთ, ელიავას ბაზრობის ტერიტორიის თანამედროვე სტანდარტებით მოწესრიგებას მინიმუმ 4 წელი მაინც დაჭირდება. ამ დროის განმავლობაში სხვა სამშენებლო-სარემონტო მასალების ჰიპერმარკეტები დიდი სისწრაფით ვითარდებიან და 4 წლის თავზე, შეიძლება ელიავას ბაზრობის დღევანდელი ბიზნეს პროფილი, უკვე აღარც კი იყოს კონკურენტუნარიანი და იქ სულ სხვა სახის განვითარება ვიხილოთ.

ელიავს ბაზრობის 28 წლიანი ეპოპეა კვლავ გრძელდება და მას ჯერ-ჯერობით დასასრული არ უჩანს.

ამის ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი ის გახლავთ, რომ სამწუხაროდ საქართველოში არ არსებობს თვითმმართველობა მისი კლასიკური გაგებით. არსებული რეალობა ვერანაირად ვერ პასუხობს თანამედროვე გამოწვევებს. თვითმმართველობის და მმართველობის ფუნქციების აღრევა, სუსტი და არაფრის მომცემი კანონი თბილისის შესახებ, მოუქნელი ბიუროკრატია, მშენებლობის თუ სხვა სახის ნებართვების გაცემის ძველი საბჭოთა სისტემა, რომელიც ვერ პასუხობს მოქალაქეების და ბიზნესის მოთხოვნებს, საბოლოო ჯამში ქვეყნის დემოკრატიული განვითარების პროცესზე აისახება უარყოფითად.

ჩვენი ორგანიზაცია, კვლავ აპირებს მონიტორინგი გაუწიოს ამ პროცესს და მოვლენების განვითარების შესაბამისად პერიოდულად მოგაწვდით ინფორმაციას.

გოგი ლორთქიფანიძე

 

Unknown Known
როგორ გახდა გვანჯი მანია თბილისობის დღესასწაულის იდეის ავტორი და რატომ მიანიჭეს მას საპატიო თბილისელის წოდება 48 წლის შემდეგ

დამსახურებული ჟურნალისტი, ეკოლოგი, მოგზაური, მხარეთმცოდნე, კარტოგრაფი,  საქართველოს მსოფლიო მიღწევათა და მოგზაურობათა ხელშეწყობის კავშირის „გიორგის“ დამუძნებელი და თავმჯდომარე, ფაზისის აკადემიის გამგეობის და გეოგრაფიული საზოგადოების სამეცნიერო საბჭოს წევრი, ქეთევან დედოფლის საზოგადოების საპატიო თავმჯდომარე - ეს  85 წლის გვანჯი მანიას  პროფესიული ტიტულების არასრული ჩამონათვალია და მკაფიოდ ასახავს იმ ადამიანის ცხოვრებას, რომელიც მრავალმხრივი ინტერესებით იყო გამორჩეული. 1998 წელს გვანჯი მანია ღირსების ორდენით დააჯილდოვეს, ცოტა ხნის წინ კი თბილისის საპატიო მოქალაქედ აირჩიეს, რასაც მისთვის განსაკუთრებული დატვირთვა აქვს -  სწორედ  გვანჯი მანიას  ეკუთვნის თბილისობის დღესასწაულის დაწესების იდეა, რაც მმართველმა კომუნისტურმა პარტიამ ისე „მიითვისა“, რომ  მისი სახელი და გვარი არასდროს არსად გამოჩენილა. ბატონი გვანჯი ბევრი საინტერესო იდეის და ინიციატივის ავტორია, რასაც ის  ჩვენთან ინტერვიუშიც   იხსენებს.

- ბატონო გვანჯი, მოგვიანებით  გილოცავთ თბილისის საპატიო მოქალაქედ არჩევას. უცნაურია, რომ ადამიანს, ვინც იყავით თბილისობის დღესასწაულის დაარსების იდეის ავტორი, აქამდე არ გქონდათ ეს წოდება.    

 - ძალიან გამიხარდა, რომ ამდენი წლის შემდეგ მაინც გავახსენდი ადამიანებს თბილისობის, როგორც დიდი სახალხო დღესასწაულის იდეის ავტორი და თბილისის საპატიო მოქალაქედ ამირჩიეს. სიმართლე გითხრათ, გაკვირვებული დავრჩი, რადგან უკვე 48 წელი გავიდა მას შემდეგ,  რაც პირველი თბილისობა გაიმართა. მაშინდელმა ხელისუფლებამ, პარტიამ, მთავრობამ მიიწერა თბილისობის დღესასწაული, არ უნდა გამოჩენილიყო კონკრეტული ადამიანის, პირადად ჩემი ვინაობა, ვისი თაოსნობითაც დაიწყო თბილისობის ისტორია. წლებთან ერთად თითქოს დავიწყებას მიეცა ეს ამბავი, თუმცა მაშინაც ბევრმა იცოდა, რომ თბილისობის დღის დაწესების იდეის ავტორი მე გახლდით.   

1976 წლის 5 ნოემბერს გაზეთ „თბილისში“ გამოვაქვეყნე  პუბლიკაცია სათაურით „დაწესდეს ახალი დღესასწაული“,  სადაც მიმოვიხილე თბილისის წარსული და აწმყო, ყოფა, ტრადიციები. გამოვთქვი ჩემი აზრი, რომ  1958 წლის  შემდეგ, როდესაც გაიმართა თბილისის დაარსების   1500 წლისთვის საზეიმო ღონისძიებები, მსგავსი დღესასწაული არ გამართულა და ხომ არ დაველოდებით 2058 წელს, როცა ავღნიშნავთ  თბილისის დაარსების 1600 წელიწადს?! იქნებ დავაწესოთ თბილისობის დღესასწაული, რომელიც გაიმართება ყოველი წლის ოქტომბერში, ხოხობზე ნადირობის ჟამს. ეს დღესასწაული გამოავლენდა შემოქმედებით ნიჭს და ფანტაზიებს, გააერთიანებდა თბილისელებს და თბილისის ყველა გულშემატკივარს. ამ წერილს  საზოგადოებაში მოჰყვა დიდი გამოხმაურება და  დისკუსია, ყველა მიესალმა ამ  წინადადებას, რომელიც ძალიან მისაღები იყო თბილისელებისთვის.

ყველა მხარს უჭერდა ამ საერთო სახალხო ზეიმის დაარსების წინადადებას. სამი წლის შემდეგ ჩემი იდეა - პროექტი წარმატებით  განახორციელა მაშინდელმა ხელისუფლებამ, საქალაქო საბჭომ,  პირველი დღესასწაული გაიმართა 1979 წელს. მაშინ  ცეკას მდივანი იყო ედუარდ შევარდნაძე, საქალაქო საბჭოს თავმჯდომარე - თენგიზ მენთეშაშვილი, გამოყვეს მხატვრები, რეჟისორები. პირველი თბილისობის რეჟისორად არჩეული იყო  ლერი პაქსაშვილი. პირველი თბილისობის საპატიო მოქალაქეები გახდნენ ლადო გუდიაშვილი, კონსტანტინე ილურიძე, აკაკი შანიძე და შუშანა ჩიქოვანი. მას შემდეგ ამდენი დრო გავიდა და თბილისობა იმ წლების გარდა, როდესაც  თბილისში იყო  არეულობა, დაპირისპირება და ომი, ყოველ წელს იმართება და თბილისელებისთვის საყვარელი დღესასწაულია. მე თბილისში არ დავბადებულვარ, ჯვარში ვარ დაბადებული და გაზრდილი. კარგი ოჯახი გვქონდა. მამაჩემი მეტივე იყო, დედა მეაბრეშუმე და სახალხო მკურნალი. თბილისში მაშინ ჩამოვედი, როდესაც 21 წლის ასაკში უნივერსიტეტში  ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ჩავაბარე. მთელი ცხოვრებით თბილისთან ვარ დაკავშირებული, თუმცა ღა მშობლიურ მხარესთან და ჯვართან კავშირი არასდროს გამიწყვეტია.    

- ძალიან საინტერესო ცხოვრება გაიარეთ,  მრავალფეროვანია თქვენი ბიოგრაფია. თავად, როგორ ფიქრობთ, რა იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი მიმართულება თქვენს პროფესიულ ცხოვრებაში?  

- ეს იმას ჰგავს, ადამიანს ჰკითხო, რომელი შვილი მეტად გიყვარსო. მე მიყვარდა ყველა საქმე, რომელსაც ვაკეთებდი. ჯერ კიდევ სკოლის ასაკში დავინტერესდი მშობლიური კუთხის შესწავლით. სათავგადასავლო მოგზაურობა პატარა ასაკიდან დავიწყე, როდესაც შევქმენი ჯგუფი და მოვიარე მაგანას და ინწრას ხეობა. წლების შემდეგ ორგანიზება გავუკეთე ბევრ ექსპედიციას: 1962 წელს  თბილისის რკალს, 1963 წელს ექსპედიციას იალბუზის გარშემო, იყო ასეთი ექსპედიცია რუსთაველის კვალდაკვალ, რომელიც 1966 წელს განხორციელდა აჭარაში, სამცხე - ჯავახეთში. 24 წლის ვიყავი, სამ მეგობართან ერთად ველოსიპედით დავფარეთ რვაათასკილომეტრიანი დისტანცია საბჭოთა კავშირის რვა რესპუბლიკაში. ველოსიპედები უნივერსიტეტმა გვიყიდა, სტიპენდიებიც წინასწარ მოგვცეს. გზაზე ბევრი დაბრკოლება შეგხვდა, მაგრამ ამ მოგზაურობამ დიდი გამოცდილება და ცოდნა მომცა, რაც მერე ძალიან გამომადგა. 

gvanji_mania-066 გვანჯი მანია და ტიმ სევრერინი 1984 წელი 

მქონდა აქტიური ჟურნალისტური ცხოვრება. ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი დავამთავრე, მაგრამ პარალელურად ვსწავლობდი ეკოლოგიას, სოციოლოგიას, ხელოვნებას.  წლები ვიმუშავე საქინფორმში, გაზეთებში „კომუნისტი“, „ახალგაზრდა ივერიელი“, მიღებული მაქვს ჟურნალისტური პრემიები. ძალიან მაინტერესებდა ბუნება, ადამიანები, კავკასიის ხალხთა ცხოვრება, კულტურა, ისტორია. ვმუშაობდი საქართველოს ბუნების დაცვის სახელმწიფო კომიტეტში, სამეცნიერო - ტექნიკური ინფორმაციის განყოფილებისა და ბუნების დაცვის საზოგადოების ეკოლოგიური განათლების განყოფილების უფროსად. მოგვიანებით  ჩემი ინიციატივით მოხდა  „ ბუნების ქომაგის“ საპატიო  წოდების დაწესება,  რომელსაც გადავცემდით ბუნების დამცველებს.

ახალგაზრდობიდან აქტიური და  შეუპოვარი ხასიათი მქონდა, ალბათ ამიტომაც  ჯერ კიდევ სტუდენტობისას, როგორც არასაიმედო პერსონა, უშიშროებას აღრიცხვაზე ვყავდი აყვანილი. არ ვერიდებოდი საზოგადოებაში იმის მხილებას და კრიტიკას, რაც მაწუხებდა და არასწორად მიმაჩნდა. ბევრ რამეში მიშლიდნენ ხელს, მაგრამ მე მაინც ჯიუტად ვაკეთებდი ჩემს საქმეს.  საბჭოთა  რეჟიმის  პირობებში, როდესაც ხელისუფლება გეორგიევსკის ტრაქტატის 200 წლის აღნიშვნისთვის ემზადებოდა, მოვაწყვეთ სამდინარო -საზღვაო ექსპედიცია „ ოქროს საწმისი“, რომელიც უპრეცედენტო ამბავი აღმოჩნდა. ავაგეთ ძველკოლხური ნიმუშის ხომალდი, რომელსაც ვუწოდეთ „ოქროს საწმისი“. ვიმოგზაურეთ ისტორიულ კოლხეთში, ექსპედიციის მესამე წელს გერმანიაში იმართებოდა ოლიმპიური თამაშები, გვინდოდა დუნაის გავლით  ქართული დროშით შევსულიყავით მიუნხენში, მაგრამ უფლება არ მოგვცეს უშიშროების სამსახურებმა. ვიცოდი, რომ არგონავტების მარშუტის გამეორება და  კოლხური კულტურის პოპულარიზაცია საბჭოთა ხელისუფლებას დიდად არ მოეწონებოდა, ამიტომ ისე შევფუთეთ, თითქოს  ექსპედიცია გასაბჭოების 50 წლისთავს ეძღვნებოდა. ასეთივე თამამი განაცხადი იყო, საცხენოსნო ექსპედიცია, რომელიც მოვაწყვეთ  კასპის რაიონში, დიდგორის ბრძოლის ადგილებში. რუსეთის მიერ დიდგორის თემაზე საუბარი აკრძალული იყო, რუსების დახმარების გარეშე, როგორ გაიმარჯვეთო, ჩვენ  კი დიდგორის ბრძოლის ადგილებში მოვაწყვეთ ექსპედიცია, რომელშიც 16 ცხენოსანი მონაწილეობდა. ეს საკითხი წამოჭრა ლევან გოთუამ, რომელმაც მიგვანიშნა ამის შესახებ ლიტერატურულ გაზეთში. მე ეს ლაშქრობა მივუძღვენი მის ხსოვნას, დავით აღმაშენებლის, გიორგი სააკაძის და თევდორე მღვდლის მოღვაწეობას. 

 - თქვენი ხელშეწყობით საქართველოში დამყარებული არაერთი რეკორდი მოხვდა გინესების რეკორდების  წიგნში, როგორ  დაუკავშირდით  გინესების რეკორდებს?

 - გინესების რეკორდების საქმესთან  დამაკავშირა ჯუმბერ ლეჟავამ, რომელთანაც როგორც ჟურნალისტს მქონდა ურთიერთობა იმ პერიოდიდან,  როდესაც  ვმუშაობდი საქინფორმის რედაქციაში. ჯუმბერ ლეჟავა არის ერთ-ერთი პირველი ქართველი, ვინც დაიმკვიდრა ადგილი გინესის რეკორდების წიგნში. მან ჯერ დაამყარა რეკორდი ჰორიზონტალური მდგომარეობიდან მკლავებზე აზიდვებში, შემდეგ კი - 3333 დღის განმავლობაში იმოგზაურა მსოფლიოს გარშემო ველოსიპედით. გადალახა აზიის, ავსტრალია - ოკეანეთის, ჩრდილოეთ და სამხრეთ ამერიკის, ევროპის და აფრიკის ქვეყნები, ორჯერ ეწვია ანტარქტიდას.

გინესის რეკორდების წიგნში პიროვნებები ავტომატურადაც ხვდებიან. მაგალითად, წიგნში მაია ჩიბურდანიძე შეტანილია, როგორც ყველაზე ახალგაზრდა მსოფლიო ჩემპიონი ჭადრაკში ქალთა შორის. მე გინესების რეკორდების  წიგნის მიმართ ინტერესი მქონდა, როგორც ჟურნალისტს, მაგრამ მოგვიანებით, 1993 წელს როდესაც დავაარსე მსოფლიო მიღწევათა და მოგზაურობათა ხელშემწყობი კავშირი „გიორგი,“ უკვე  აქტიურად ჩავერთე საგინესო მოძრაობაში. ჩემი დახმარებით და ხელშეწყობით  საქართველოდან ბევრი რეკორდი აისახა გინესის რეკორდების წიგნში, მაგრამ არის რეკორდები, რომლებიც სხვადასხვა მიზეზების გამო ვერ აისახა.

ჩემი ინიციატივა იყო, იუნესკოსა და მსოფლიო ოლიმპიურ კომიტეტში ქართული ცურვის სამი სახეობის მოხვედრა. ესაა ფეხური ცურვა, ხელფეხშეკრული ცურვა და მენჩურუა. ფეხური ცურვა  ძველ კოლხეთში ოდითგან იყო ცნობილი. მენჩურუა წყალში ორთაბრძოლის ხალხური  სახეობაა. რაც შეეხება ხელფეხშეკრულ ცურვას, ძალიან დიდი გამოხმაურება მოჰყვა ჰენრი კუპრაშვილის მარათონს, როდესაც მან ხელფეხშეკრულმა გადაცურა 12 კილომეტრიანი დისტანცია, დარდანელის სრუტე. სამწუხაროდ ის ვერ მოხვდა გინესის რეკორდებში, სიცოცხლისათვის დიდი რისკის გამო.  

მე ძალიან საინტერესო ცხოვრება მქონდა. გული იმაზე მწყდება, რომ ჩაკეტილ ქვეყანაში ვცხოვრობდით და არსად არ გვიშვებდნენ, კი ბატონო, საბჭოთა კავშირის რესპუბლიკები პრობლემა არ იყო, მაგრამ საზღვრებს გარეთ ვერ გახვიდოდი. მინდოდა რამდენიმე ექსპედიციის მოწყობა და  საქართელოსთვის  თავდადებული, დამსახურებული ადამიანების ისტორიების წარმოჩენა, რაფიელ დანიბეგაშვილის, სულხან საბა ორბელიანის მოგზაურობების, ასევე  ქართული თემატიკის საკითხების მოძიება, მაგრამ არ გამიშვეს. მაშინ უცხოეთში მხოლოდ იმ ხალხს უშვებდნენ, ვისაც უშიშროების კომიტეტისგან ჰქონდა ამისი უფლება, ან მათთან იყვნენ შეთანხმებულები, როგორც ჩანს, ისინი კომპრომისზე მიდიოდნენ. ჰყავდათ მათ „რჩეულები,“  მე მათ რიცხვში არ ვიყავი. უარი მითხრეს რუმინეთში, ბულგარეთში გასვლაზე, ჩაკეტილი ვიყავი. საბჭოთა უშიშროებას ჩემი ნდობა არ ჰქონდა, ამას ყველა ფეხის ნაბიჯზე ვგრძნობდი.  ჩემი ჯიუტი ხასიათით ვცდილობდი ხოლმე ჩაკეტილი წრის გარღვევას, რასაც ზოგჯერ  ვახერხებდი, ზოგჯერ - არ გამომდიოდა. 

თამუნა ნიჟარაძე

 

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way