,
მიუნხენის ქართული მართლმადიდებელი ეკლესიის დეკანოზი თამაზ ლომიძე სოციალურ ქსელში ვრცელ პოსტს აქვეყნებს, სადაც ე.წ. კარტოგრაფების საქმეზე საკუთარ პოზიციას აფიქსირებს.
დეკანოზს ახალი აღთქმიდან ფრაგმენტი მოჰყავს, რომელზე დაყრდნობითაც წერს, რომ ტაძარს, მთას, მონასტერსა თუ მიწას არავითარი ღირებულება გააჩნია.
დეკანოზის თქმით, მთავარია, ადამიანებს რწმენა ჰქონდეთ, ხოლო თუ სარწმუნოებაზე საუბრობენ, ნუღარ დასდევენ მიწებს, საზღვრებს, შენობებს, ნანგრევებს
დეკანოზის პოსტს უცვლელად გთავაზობთ:
“მძიმე რამეს გეტყვით, მაგრამ ჭეშმარიტება ესაა. გეტკინებათ, მაგრამ სულიერად წინ წახვალთ. შეიძლება მე ჩამქოლოთ, მაგრამ თქვენ განთავისუფლდებით. გეტყვით, რომ ნამდვილი ქრისტიანული მოძღვრების ანუ სახარების იმ ჭეშმარიტი რჯულის მიხედვით, რომელიც ქრისტემ მოგვცა, არცერთ არც ტაძარს, არც მონასტერს, არც მათ ნანგრევებს, არც მთას და არც მიწას არ გააჩნია არავითარი ღირებულება მარადიული ცხოვრების ანუ ჩვენი ცხონების საქმეში. პირდაპირ გვეუბნება ახალი აღთქმა: ”უფალი ხელთქმნილ ტაძრებში როდი მკვიდრობს” (საქ. 17,24) გესმით? ახალი აღთქმა, პავლე მოციქული ამბობს, რომ ღმერთი არ ცხოვრობს რკინა-ბეტონის შენობაში. მაშ, სადაა იგი? დღეს დანანებით ვუსმენთ ხოლმე, სადღაც დაუსახლებელ გადაკარგულში ყოფილი ტაძრის ნანგრევებს რომ მისტირიან და იმავდროულად ის არ აწუხებთ, ღვთის სიტყვის მოსასმენად, რომ არ იკრიბება ხალხი მათ ქალაქებში. ნანგრევი რაში მადარდებს, როცა ქრისტეს მოძღვრების ელემენტარულ საკითხებზე წარმოდგენა არა აქვს ხალხს და ასე გადის მათი ცხოვრება. ეკლესიისთვის, ღვთის წინაშე ესაა მთავარი პრობლემა და არა გრანდიოზული ტაძრები, ტაძრის ნანგრევები, მღვიმეები, საზღვრები თუ მიწები.
გეკითხებით: რაში მჭირდება ტაძრის ნანგრევის აღდგენა დაუსახლებელ სოფელში, სადაც არავინ ცხოვრობს თუ ჯერ იქ, სადაც ყოველდღიურად ცხოვრობს და კვდება მრავალი ადამიანი, ღმრთის ნამდვილი ტაძარი – ადამიანი არ ავაშენე?! ადამიანია ღმრთის ტაძარი – ”განა არ იცით, რომ ღვთის ტაძარი ხართ თქვენ და ღმერთის სული მკვიდრობს თქვენში?” (1 კორ. 3,16)
ახლა მოშურნენი ამბობენ: ის ნანგრევი ძვირფასია, რადგან ის წმინდანი იქ ეწამაო ან ის მიწა ძვირფასია, რადგან იქ იმ წმინდანის სისხლი დაიღვარაო და ა.შ. გეკითხებით, ვისი სისხლია ქრისტეს სისხლზე უფრო მეტი? სადაა ტაძარი სადაც ის ქადაგებდა? სადაა სახლი, სადაც ის ცხოვრობდა? სადაა გოლგოთა, სადაც ის ჯვარს ეცვა? ან სადაა ქრისტეს სხეული? დაფიქრებულხართ, რომ მისი ტაძარი აღარ არსებობს, აღარც მისი სახლია, გოლგოთაც და მისი ქალაქიც არაქრისტიანებს ეკუთვნით, ხოლო მისი სხეული ზეცაშია. ასე ასწავლიდა უფალი, იესო ქრისტე სამარიაში და ასე გვასწავლის ჩვენც: მოვა დრო, როცა არცერთ ადგილზე აღარ იქნება მიჯაჭვული უფლის თაყვანისცემა, არამედ მოვიდა უკვე დრო, როცა ნამდვილი მორწმუნენი სულით და ჭეშმარიტებით უნდა სცემდნენ ღმერთს თაყვანს (ინ. 4, 21-24).
ამიტომ, თუ სარწმუნოებაზე საუბრობთ, ნუღარ დასდევთ მიწებს, საზღვრებს, შენობებს, ნანგრევებს და ა.შ. მთავარია ჩვენ შევიკრიბოთ წმინდა რწმენით, ქრისტეს სახელით და გვწამდეს, რომ ჩვენ შორისაა უფალი, გინდაც საბძელში იყოს ეს და გინდაც სარდაფში, არა აქვს მნიშვნელობა, შეისმენს უფალი ჩვენსას. რწმენაა მთავარი. გარეჯის ტერიტორია ძვირფასია და მნიშვნელოვანი ეროვნული, ქონებრივი და სახელმწიფოებრივი, მაგრამ არა სულიერი თვალსაზრისით. ვიცი, რომ ახლა, ამის წაკითხვისას უმრავლესობა აღშფოთდით. მაგრამ ასე გვასწავლის სახარება და ღვთის სიტყვას ჩვენ ვერ გავამრუდებთ. დაუშვებელია მიწიერი საკითხების მოგვარებისას ქრისტიანობით სპეკულირება და ადამიანების მანიპულირება რწმენის მეშვეობით. ეს არ მოგვიტანს სიკეთეს. ამბობენ: იქ 6000 ბერმა დაღვარა სისხლიო. კი, ბატონო, ეწამნენ რწმენისთვის, დიდებული მოწამეობის მაგალითი დაგვიტოვეს და წავიდნენ უფალთან, მათ დაასრულეს მათი მიწიერი საქმე.
ახლა, დღეს აქ დარჩენილებს თუ გვესმის, რა გვწამს და ჩვენ თუ გავწირავთ თავს ქრისტეს რჯულისთვის, ესაა მთავარი და არა წარსული, რომელიმე მიწა, საზღვარი თუ ნანგრევი. საზღვრების საკითხი სახელმწიფოს მოსაგვარებელი, სუფთად საერო საქმეა და მასთან საერთო არა აქვს რწმენას. ასე გვასწავლის წმინდა წერილი,
ბრიტანულ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „ტრამპმა პუტინისათვის დრო ისე გამოთვალა, რომ სანქციებით მაქსიმალურ შედეგს მიაღწიოს“ (ავტორი – კონ კოფლინი). პუბლიკაციაში განხილულია აშშ-ის პრეზიდენტის მიერ რუსეთის წინააღმდეგ მიმართული მეორადი სანქციების ათდღიანი ვადა და მოცემულია მათი სავარაუდო შედეგები.
გთავაზობთ სტატიას შემოკლებით:
დონალდ ტრამპმა, ალბათ, ყველაზე საუკეთესო და შესაფერისი დრო შეარჩია თავისი მეორადი ეკონომიკური სანქციების ახალი ვადის გამოცხადებისათვის, რომ რუსეთს ნავთობისა და გაზის გაყიდვით მიღებული შემოსავლები შეუმცირდეს და უკრაინაში ომი შეწყვიტოს.
დონალდ ტრამპს სამჯერ ეგონა, რომ ვლადიმერ პუტინი სამშვიდობო მოლაპარაკების აუცილებლობაში დაარწმუნა, მაგრამ სამჯერვე, როგორც კი სატელეფონო საუბარი მთავრდებოდა, რუსეთის არმია უკრაინული ქალაქების დასაბომბად რაკეტებსა და დრონებს უშვებდა.
აშშ-ის პრეზიდენტის მხრიდან იმის დაგვიანებული აღიარება, რომ „პუტინი მას თურმე ათამაშებდა და ომის გასაგრძელებლად დროს იგებდა“, იმას ნიშნავს, რომ როგორც იქნა, „ტრამპი აბობოქრდა“ და თავის რუს კოლეგას ათდღიანი ვადა დაუწესა ცეცხლის შესაწყვეტად. თუ კრემლი თეთრი სახლის მოთხოვნას არ დაეთანხმება, ძალაში შევა ახალი მომატებული საბაჟო ტარიფები იმ ქვეყნების მიმართ, რომლებიც რუსეთისაგან ნავთობს ყიდულობენ. სანქციის მიზანი და განხორციელების პროცედურა ასეთია: აშშ რუსული იაფი ნავთობისა და გაზის მოყვარული ქვეყნების – ინდოეთის, ჩინეთის (და ალბათ, თურქეთის და სხვების) მიერ წარმოებულ იმპორტირებულ პროდუქციაზე მომატებულ საბაჟო ტარიფებს დააწესებს. მათი ფასი იმდენად გაძვირდება, რომ ამერიკაში მყიდველი აღარ ეყოლება, ანუ ინდური და ჩინური კომპანიები დაზარალდებიან. ზარალის თავიდან ასაცილებლად იგივე ქვეყნები იძულებულნი გახდებიან, რომ რუსეთისაგან ნავთობისა და გაზის შესყიდვა შეწყვიტონ, რის შედეგადაც რუსეთს შემოსავლები შეუმცირდება, ანუ კრემლს აღარ ექნება თანხები უკრაინასთან ომის გასაგრძელებლად. რუსეთი ცეცხლს შეწყვეტს და სამშვიდობო მოლაპარაკებაზე დათანხმდება.
კონგრესში ზოგიერთი დეპუტატი უფრო რადიკალურად არის განწყობილი, რომლებიც 500%-იან სანქციების დაწესებას მოითხოვენ.
უეჭველია, რომ დონალდ ტრამპი სერიოზულად არის განწყობილი. თუ გავითვალისწინებთ იმ ფაქტს, რომ მან იძულებული გახადა იაპონია და ევროკავშირი სავაჭრო ხელშეკრულებების დადებისას აშშ-ის მოთხოვნებზე დათანხმებულიყვნენ, განა თეთრი სახლი კრემლის წინაშე უკან დაიხევს?
როგორც კი ინდოეთი და ჩინეთი მტკივნუულ დარტყმას იგრძნობენ ამერიკასაგან, ისინი იძულებულნი გახდებიან რუსეთისაგან ნავთობ-გაზის შესყიდვა შეამცირონ (ან საერთოდ შეწყვიტონ). ამით დაინგრევა ვლადიმერ პუტინის გენერალური გეგმა რუსეთის იმპერიული ძლიერების აღდგენის შესახებ.
რუსეთი უკრაინის ფრონტზე წარუმატებლობას განიცდის. მართალია, კრემლმა დრონებითა და რაკეტებით უკრაინული ქალაქების დაბომბვა გააძლიერა, მაგრამ ფაქტია, რომ მაისში დაწყებულ შეტევას რუსეთის არმიისათვის რაიმე მნიშვნელოვანი წარმატება არ მოუტანია. ვლადიმერ პუტინი ბოლო დროს მუდმივად ცდილობს რომელიმე მსხვილი უკრაინული ქალაქის დაპყრობას, მაგრამ უშედეგოდ – პოკროვსკს და კონსტანტინოვკას ისევ უკრაინელები აკონტროლებენ. უკრაინელები მამაცურად იბრძვიან, რუსები უამრავ ჯარისკაცს კარგავს – კრემლის ზარალმა უკვე მილიონს მიაღწია დაღუპულებისა და დაჭრილების სახით. ეს ნიშნავს ყოველდღიურად 1080 რუსი მებრძოლის დაღუპვა-დასახიჩრებას.
ასევე ნაკლებად სავარაუდოა, რომ რუსეთი ათასკილომეტრიან ფრონტის ხაზზე რაიმე წარმატებას მიაღწევს მას შემდეგ, რაც დონალდ ტრამპი უკრაინას მეტ იარაღს მიაწვდის. უკრაინელებს თუ იარაღი საკმარისი რაოდენობით ექნებათ, ისინი რუსებს უკან დაახევინებენ და საეჭვოა პუტინმა ის ტერიტორია შეინარჩუნოს, რაც ბოლო დროს დაიპყრო. კრემლს ირანის იმედიც აღარ ექნება, რადგან თეირანი მნიშვნელოვნად არის დასუსტებული ისრაელთან (და აშშ-სთან) ამასწინანდელი საჰაერო შეტაკების გამო.
არის იმის ნიშნებიც, რომ თვითონ ვლადიმერ პუტინს მისსავე გარემოცვაში ბევრი არ ეთანხმება, რასაც მოსკოვში მიმდინარე საკადრო წმენდა მოწმობს. ზოგიერთი მაღალჩინოსანი ჩინოვნიკი სიცოცხლეს თვითმკვლელობით ამთავრებს, ცნობილი ოლიგარქები კი ქვეყნიდან გაქცევის დროს იქნენ დაკავებულები. ზოგიერთი მაღალჩინოსანი ოფიცერი, რომლებსაც ყოფილ თავდაცვის მინისტრთან სერგეი შოიგუსთან ახლო ურთიერთობა ჰქონდათ, დაპატიმრებულები იქნენ კორუფციის ბრალდებით.
იმ სიძნელეების მასშტაბს, რასაც ვლადიმერ პუტინი შეეჯახა ომის გამო, მოწმობს ის ფაქტი, რომ იგი იძულებული გახდა გასულ კვირას ყოველწლიური სამხედრო-საზღვაო აღლუმის ჩატარება გაეუქმებინა – უკრაინაში განცდილი დიდი დანაკარგების გამო.
ამრიგად, დონალდ ტრამპის გადაწყვეტილება ვადების შემცირების თაობაზე დროულია – ის იმ დროს იქნა მიღებული, როცა ვლადიმერ პუტინს, ყოყოჩობის მიუხედავად, ე.წ. „სპეციალური სამხედრო ოპერაციის“ გაგრძელების ვარიანტები უმთავრდება.
თუ რუსეთის პრეზიდენტი გამოფხიზლდება და მიხვდება, რომ მას უკრაინაში ომის მოგების შანსი არ აქვს, მას სხვა არჩევანი არ ექნება იმის გარდა, რომ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას დათანხმდეს – ცეცხლი შეწყვიტოს და სამშვიდობო მოლაპარაკება დაიწყოს.
