USD 2.7215
EUR 3.2155
RUB 3.4658
Тбилиси
«Deutsche Welle» (გერმანია): „ვარსკვლავთა კონცერტები საქართველოში: ხელისუფლების პიარი ბიუჯეტის ხარჯზე?“
дата:  353

გერმანულმა სამაუწყებლო კომპანიამ „დოიჩე ველემ“ (Deutsche Welle) თავის ვებ-გვერდზე გამოაქვეყნა სტატია სათაურით „ვარსკვლავთა კონცერტები საქართველოში: ხელისუფლების პიარი ბიუჯეტის ხარჯზე?“, რომელშიც კრიტიკულადაა განხილული  მთავრობის პროექტი უცხოელი ცნობილი მუსიკოს-შემსრულებლების საქართველოში მოწვევისა და კონცერტების ჩატარების თაობაზე,  პროგრამა Starring Georgia-ს რეალიზების ჩარჩოებში.

გთავაზობთ პუბლიკაციის ტექსტს:

საქართველოში, ფესტივალ Starring Georgia-ს ჩარჩოებში გამართულმა დასავლელ ვარსკვლავთა კონცერტების სერიამ არამარტო აღფრთოვანება გამოიწვია როკ-მუსიკის ათი ათასობით მოყვარულში, არამედ სკანდალებიც. ასე, მაგალითად, ბათუმში ჯგუფ The Killers-ის კონცერტზე რუს მოქალაქესთან დაკავშირებით მომხდარი ინციდენტის შემდეგ, ქართველმა მაყურებლებმა მომღერლებს სტვენა დაუწყეს, ბევრმა კონცერტი მიატოვა, ხშირი იყო ლანძღვა-გინება... მუსიკოსებსა და კონცერტის ორგანიზატორებს ბოდიშის მოხდა მოუწიათ. კიდევ ერთი მსგავსი სკანდალური მომენტი: თბილისში ჯგუფ Imagine Dragons-ის კონცერტის დროს დაცვის თანამშრომლები მაყურებლებს უკრაინის დროშებს ართმევდნენ.

ბოლო დროს მომხდარმა შემთხვევებმა ქართულ საზოგადოებას კითხვები გაუჩინა და გაახსენა, თუ ვის და რის ხარჯზე იმართება Starring Georgia-ს ეგიდით კონცერტები და რა თანხა იხარჯება საკონცერტო დარბაზის Black Sea Arena-ს შესანახად, რომელიც ექს-პრემიერ-მინისტრ ბიძინა ივანიშვილის ფონდ „ქართუს“ ინიციატივით იქნა აშენებული.

ფესტივალი ბიუჯეტის ფულით?

ორწლიანი მუსიკალური ფესტივალის Starring Georgia-ს დაწყება ცნობილი გახდა 2023 წლის აპრილში. ხელისუფლების მტკიცებით, „კონცერტების ჩატარება ხელს შეუწყობს საქართველოს  პოპულარობის მატებას მსოფლიოს მასშტაბით, გაიზრდება აგრეთვე ქვეყნის ტურისტული და ეკონომიკური პოტენციალი“. იდეის ავტორი, როგორც ამბობენ, პრემიერ-მინისტრი ირაკლი ღარიბაშვილია. პროექტის რეალიზებისათვის ბიუჯეტიდან 70 მილიონი ლარი (თითქმის 25 მილიონი ევრო) იქნა გამოყოფილი. ამ ფულით საქართველოში მოიწვიეს ისეთი ცნობილი შემსრულებლები, როგორებიცაა Imagine Dragons, The Killers, Nile Rodgers & Chic. „ტურიზმისათვის ეს სრულიად ახალ პროდუქტს წარმოადგენს. ჩვენ შესაძლებლობა გვექნება ის ტურისტებიც კი მოვიზიდოთ, რომლებიც საქართველოში არასდროს არ ჩამოვიდოდნენ. ჩნდება შესაძლებლობა, რომ ეს კონცერტები ტურისტულ პოტენცილაში ჩავრთოთ და მოგზაურობის მსურველებს ერთიანი პაკეტით შევთავაზოთ“, - განაცხადა ინტერვიუში მაია ომიაძემ, ტურიზმის ეროვნული ადმინისტრაციის ხელმძღვანელმა.

საქართველოს ხელისუფლების მიერ მოწვეულ ვარსკვლავთა კონცერტებზე, მიუხედავად იმისა, რომ ბილეთები მაინცდამაინც იაფი არ ღირს (40-დან 550 დოლარამდე), დარბაზები და სტადიონები მთლიანად ივსება. ამასთან, პარალელურად, სამოქალაქო საზოგადოებას ეჭვები გაუჩნდა - რამდენად მიზანშეწონილია ასეთი ღონისძიებებისათვის მსხვილი საბიუჯეტო თანხების ხარჯვა? მაგალითად, Transparency International-ის ანალიტიკოსმა ბესო ნამჩავაძემ აღნიშნავს, რომ ფული ისეთ მუსიკოსებს და მომრერლებს გადაუხადეს, რომლებიც საკმაოდ მდიდრები არიან და თვითონ ეწევიან ქველმოქმედებას - ღარიბი ქვეყნების მოსახლეობას ეხმარებიან, ბილეთები კი რიგითი ქართველებისათვის ძვირი და ხელმიუწვდომელია.

„არავის არ გამოუთვლია, თუ რამდენ ტურისტს მიიზიდავს ეს 70 მილიონი და რამდენი იქნება მიზიდული, თუ ეს ფული სხვა მიმართულებით უფრო გონივრულად დაიხარჯებოდა. შეიძლებოდა, რომ ფესტივალის ორგანიზატორებისათვის ამ ფულის ნაცვლად მთავრობას საგადასახადო შეღავათები შეეთავაზებინა. გარდა ამისა, კონცერტები ტარდება ისეთ დროს (აგვისტოში), როცა ტურიზმი საქართველოში ისედაც პიკურ დონეზეა“, - ჩაწერა თავის ფეისბუქ-გვერდზე ბესო ნამჩავაძემ. მისი აზრით, „ამ შემთხვევაში საბიუჯეტო სახსრები იხარჯება მთავრობის პიარზე და იმ წამგებიანი, ზარალიანი დარბაზის შენახვაზე, სადაც კონცერტები იმართება - რათა აჩვენონ, რომ სქართველოში ყველაფერი კარგადაა, ვმღერივართ და ვცეკვავთ“.

რა შუაშია ბიძინა ივანიშვილი?

ფესტივალის ჩატარების ადგილის - Black Sea Arena-ს ირგვლივ ბევრჯერ ატეხილა დავა-კამათი. ეს საკონცერტო დარბაზი გათვლილია ათი ათას მაყურებელზე და მილიარდერი ბიძინა ივანიშვილის ფონდის „ქართუს“ ინიციატივით აშენდა. ბიძინა ივანიშვილი საქართველოს ყოფილი პრემიერ-მინისტრიცაა, მმართველი პარტიის - ქართული ოცნების“ დამაარსებელი. ზოგიერთები მილიარდერს საქართველოს ჩრდილოვან მმართველს უწოდებენ.  Black Sea Arena-ს  მშენებლობისათვის 115 მილიონი დოლარი დაიხარჯა, ხოლო გახსნის შემდეგ, 2016 წელს, შენობა უსასყიდლოდ გადაეცა სახელმწიფოს.

არასამთავრობო ორგანიზაციის - „სახელმწიფო მართვის მონიტორინგის ცენტრის“ (GMC) თანამშრომლის, კორუფციის მკვლევარ ლიზა ქორიძის თქმით, Black Sea Arena-ს  შენახვაზე ბიუჯეტიდან დიდი თანხები იხარჯება, თანაც საკონცერტო დარბაზი უმოქმედოდ არის დიდი დროის განმავლობაში. „საქართველოს მოქალაქეები დიდ ფულს ხარჯავენ, რომ Black Sea Arena-ში მიწვეული მსახიობებისა და მუსიკოსების კონცერტებს დაესწრნონ, ამ დროს კი თვითონ დარბაზის შენახვა მნიშვნელოვანი ხარჯები ჯდება. ფესტივალებმა მოგება უნდა მოიტანონ, რეალურად კი პირიქით ხდება“, - ამბობს ლიზა ქორიძე.

GMC-ის ანგარიშის მიხედვით, Black Sea Arena-ს შენახვა-მომსახურებაში სახელმწიფომ,  2017-2021 წლებში 36 მილიონი ლარი დახარჯა, თანაც ამ საქმეში ჩართულნი არიან ბიძინა ივანიშვილთან დაკავშირებული კომპანიები, მაგალითად, შეზღუდული პასუხისმგებლობის ფირმა „ელიტა ბურჯი“ (Elita Burj). „კონტრაქტები იდებოდა კორონავირუსის პანდემიის პერიოდშიც, როცა კონცერტები არ ტარდებოდა და დარბაზი უქმად იყო“, - ამბობს ლიზა ქორიძე.

ჯერ-ჯერობით, Black Sea Arena-ს დირექციას „დოიჩე ველეს“ მიერ დასმული კითხვებზე პასუხი არ გაუცია.

ამასობაში კი მმართველი პარტიის „ქართული ოცნების“ ოპონენტები მთავრობას იმაშიც ადანაშაულებენ, რომ ფესტივალები ტარდება როგორც ხელისუფლების პიარ-კამპანია შუალედური საპარლამენტო არჩევნების წინ, რომელიც პირველ ოქტომბერს უნდა გაიმართოს. „ყველაზე მეტად სამოქალაქო საზოგადოებას ის აწუხებს, რომ ქვეყანაში უამრავი სოციალური პრობლემაა და ამ დროს მილიონები იხარჯება საკონცერტო დარბაზის შესანახად“, - ამბობს  ლიზა ქორიძე.

წყარო: https://www.dw.com/ru/koncerty-rokzvezd-v-gruzii-vlasti-piaratsa-za-scet-budzeta/a-66790014

 

аналитика
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати