დგინდგელი, იგივე პროპოლისი არის ფასდაუდებელი ბუნებრივი საშუალება, რომელისგან დამზადებული სხვადასხვა სამკურნალო პრეპარატი ძალიან ბევრი დაავადების წინააღმდეგ ბრძოლაში გამოგადგებათ. რაც მთავარია, ყველა მათგანის დამზადება სახლის პირობებში საკუთარი ხელითაა შესაძლებელი. მას მოიხმარენ კანის დაავადების, დიდხანს შეუხორცებელი ჭრილობების, კანის, კუჭისა თუ თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულების, ანთებითი ხასიათის გინეკოლოგიური პრობლემებისათვის; აგრეთვე სურდოს, ჰემოროის, გრიპის, ნევრიტის, რადიკულიტის, ფილტვის ტუბერკულიოზისა და სხვა სნეულობების სამკურნალოდ.
რა არის დგინდეგელი?
ეს არის ფუტკრის მიერ შემუშავებული რთული ქიმიური შემადგენლობის მქონე ნივთიერება, რომელიც შეიცავს ფისს, ფლოვანის, მინერალურ შენაერთებს. რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, მისი ზოგიერთი შემადგენლობა ჯერ კიდევ არ არის ცნობილი.
დგინდგელი ბაცი ან მუქი მოყავისფრო შეფერილობისაა. იგი საკმაოდ არომატიზირებულია და გვხვდება ალვის ხის კვირტების, წიწვების, თაფლის, ცვილისა და ვანილის არომატით.
წვიმისას გამოყოფს ფისის სასიამოვნო სურნელს. ფუტკრები მას აგროვებენ არყისა და ალვის ხის, ვერხვის, წაბლის, მუხის, თელის, ტირიფისა და წიწვოვანი ხეების კვირტებისგან.
პროპოლისის მთავარი წყარო არყისა და ალვის ხეა. პროპოლისი განსხვავებული ფერისა და ქიმიური შემადგენლობისაა, რაც დამოკიდებულია იმაზე, თუ რომელი ჯიშის ხის ნაყოფებისგანაა გაკეთებული.
ბუნებრივ პირობებში ფუტკრები პროპოლისს იყენებენ ფიჭისაგან ხის მერქნის ლპობადი ნაწილების იზოლირებისათვის, პათოგენური მიკროორგანიზმებისა და „მტრებისგან" (მავნებლები, რომლებიც სკაში შედიან და იქ იღუპებიან) თავდასაცავად.
ფუტკრებს ასეთი მავნებლების სკიდან ამოყვანა, მოშორება არ შეუძლიათ. ამიტომ ქოლავენ მას პროპოლისით. თითო ოჯახიდან, ჩვეულებრივ, 40-50 გრამ პროპოლისს იღებენ.
პროპოლისს ამზადებენ ბრიკეტების, ბურთულების ან დაქუცმაცებული სახით. მას მწარე გემო აქვს. იმისათვის, რომ პროდუქტს არ შერჩეს უცხო შენაერთები და ჭუჭყი, 4-5-ჯერ წამოადუღებენ ხოლმე ორნახად არაყში, ფილტრავენ და რეცხენ ცხელ სპირტში, რის შემდეგაც ფილტრზე რჩება მყარი, გაუხსნელი ნაწილაკები.
სამკურნალო დანიშნულებით გვხვდება დგინდგელის სხვადასხვა ფორმით დამზადებული წამლები. ესენია: ექსტრაქტი, ემულსია, სპირტიანი ხსნარი, მალამი, წყალხსნარი. თითოეულ მათგანს თავისი გამოყენება აქვს მედიცინაში.
დგინდგელის სპირტიანი ხსნარი
კუჭისა და ნაწლავების სამკურნალოდ იყენებენ პროპოლისის სპირტიან ან წყლიან ნაყენს.
სპირტიანი ნაყენის დასამზადებლად მას ანაწევრებენ 2-3 მმ -იან ბურთულებად, შემდეგ ჩაყრიან ცივ წყალში, სადაც ამოტივტივდება ფიჭა და სხვადასხვა მინარევები, თვით პროპოლისი კი ფსკერზე დაეშვება. შემდეგ მას აშრობენ და შესაბამისი კონცენტრაციის მისაღებად ასხამენ 96%-იან სამედიცინო სპირტს. ნაყენს ინახავენ მუქი ფერის მინის მყარად თავმოკრულ ჭურჭელში, ბნელ ადგილას, ოთახის ტემპერატურაზე და რაც შეიძლება ხშირად ანჯღრევენ. ორი კვირის შემდეგ ნაყენს ფილტრავენ, გადაასხამენ მუქი ტონის მინის ფლაკონებში და ტოვებენ გრილ, ბნელ ადგილას. ნაყენი რამდენიმე წლის განმავლობაში ინარჩუნებს თავის სამკურნალო თვისებებს.
დგინდგელის წყლიანი ნაყენი
10%-იანი წყლის ნაყენის მისაღებად პროპოლისის დაქუცმაცებულ მასას ათავსებენ მინის ან ემალის ჭურჭელში წყალთან ერთად (10 გრამი პოროპოლისი - 100 გრამ გამოხდილ წყალზე), დგამენ 45-50 გრადუსამდე გამთბარ წყლის ჭურჭელში და პერიოდულად მინის წკირით ურევენ. ხსნარი იფილტრება ოთხმაგ მარლაში და ინახება გრილ ადგილას.
დაჩქარებული მეთოდით: დაქუცმაცებულ პროპოლისს ასხამენ 50-60 °ც ტემპერატურის წყალს და იგივე ტემპერატურის წყლის აბაზანაში დგამენ 45 წუთის განმავლობაში. შემდეგ ხსნარს გააცივებენ, გაფილტრავენ და ასხამენ მუქი ფერის ფლაკონებში.
დგინდგელის ზეთოვანი ხსნარი
მედიკოსებმა შეიმუშავეს პროპოლისის ცხიმოვანი სამკურნალო ხსნარის დამზადების მეთოდი. იგი ეფექტურია კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის სამკურნალოდ. განსაკუთრებით - ბავშვებსა და მოზარდებში. 10 გრამ გასუფთავებულ და დაქუცმაცებულ პროპოლისს ასხამენ 100 მილიგრამ ასკილის ან ქაცვის ზეთს. მოცემულ მასას 30 წუთის განმავლობაში ამყოფებენ წყლის აბაზანაში და მინის წკირით ურევენ, რის შემდეგაც ორფენა მარლაში ფილტრავენ და ასხამენ მუქი ტონის მინის ფლაკონებში. გამოყენების წინ უმატებენ 30%-იან E ვიტამინის ზეთოვან ხსნარს (1 მლგ. პრეპერატი - 10 მლგ. პროპოლის-ზეთოვან სხნარზე).
პროპოლისის ექსტრაქტისა და ემულსიის მომზადების წესი
კუჭ-ნაწლავის დაავადებისათვის წარმატებით გამოიყენება აგრეთვე პროპოლის, თაფლისა და ოთახის მცენარე კალანჰოეს ემულსია. მას შემდეგნაირად ამზადებენ:
იღებენ 10 მგ. 10%-იან პროპოლისის სპირტიან ხსნარს, 20 მგ. კალანჰოეს წვენს და 70 გრამ წითელი ფერის (წაბლისა და მინდვრის ყვავილების) თაფლს. კომპონენტებს გულდასმით ურევენ 45°-ის მქონე წყლის აბაზანაში 30 წუთის განმავლობაში, რის შემდეგაც მიიღება სასიამოვნო სუნისა და მასიური კონსისტენციის მქონე ემულსია. ინახება მუქ შუშაში.
ძალიან კარგია აგრეთვე ალოე - პროპოლისი - თაფლისა და კალანხოის ნაერთიც:
ახლადმოჭრილი ალოეს მსხვილი, ხორციანი ფოთლები შეახვიეთ შავი ფერის ქაღალდში და ერთი კვირის განმავლობაში შეინახეთ მაცივარში. დროის გასვლის შემდეგ, ფოთლები დააქუცმაცეთ და მათგან წვენი გამოწურეთ. დაუმატეთ პროპოლისის - თაფლისა და კალანხოის ემულსია 1:10 პროპორციით, კარგად აურიეთ, მჭიდროდ დაგმანეთ და შეინახეთ გრილ და ბნელ ადგილას.
მედიკოსებმა დაადგინეს, რომ B ტიპის გასტრიტი და წყლულოვანი დაავადებები მიკრობებით ჩნდება. პროპოლისი თითქმის ერთადერთი პროდუქტია, რომელსაც უძლიერესი ანტიმიკრობული მოქმედება გააჩნია ყოველგვარი უკუჩვენების გარეშე.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.