USD 2.7191
EUR 3.2020
RUB 3.4463
თბილისი
დაგნი იუელი - ედვარდ მუნკის მუზა, რომელიც თბილისში მოკლეს
თარიღი:  2247

დაგნი იუელი (ნორვ. Dagny Juel), დაგნი-პშიბიშევსკა (Juel-Przybyszewska; დ. 8 ივნისი, 1867, კონგსვინგერი, ნორვეგია, — გ. 5 ივნისი, 1901, თბილისი) — ნორვეგიელი მწერალი და პიანისტი. ცნობილი იყო სილამაზით, ბოჰემური ცხოვრების სტილით და ახლო ურთიერთობით იმ დროის არაერთ ცნობილ ხელოვანთან, მათ შორის, მხატვარ ედვარდ მუნკთან და დრამატურგ ავგუსტ სტრინდბერგთან. 1893 წელს ცოლად გაჰყვა პოლონელ მწერალს და პოლონური მოდერნიზმის იდეოლოგს, სტანისლავ პშიბიშევსკის. იმ პერიოდში ცხოვრობდა ბერლინში და ქალაქის ავანგარდული არტისტული მოძრაობის ერთ-ერთი ცენტრალური ფიგურა იყო. 33 წლის ასაკში მოკლა მისმა პოლონელმა მეგობარმა, ვლადისლავ ემერიკმა თბილისში სტუმრობის დროს, სასტუმრო „გრანდ ოტელის“ ნომერში. მკვლელობის მოტივი და გარემოებები გაურკვეველია.

საუკუნეზე მეტია, საქართველოში მოგზაურობის დროს პოლონელები და ნორვეგიელები თბილისის, კუკიის ძველ სასაფლაოზე ერთი საფლავის  საძებნელად მიდიან - ედვარდ მუნკის ცნობილი „მადონას“ ნატურა, ნორვეგიელი მწერალი ქალი დაგნი იუელ-ფშიბიშევსკა მთავარ შესასვლელშია დაკრძალული. 

დაგნი იუელი (Dagny Juel) 1867 წელს ნორვეგიის სამხრეთ-აღმოსავლეთში, შეძლებულ ოჯახში დაიბადა. მამამისი ჰედმარკის მხარეში ცნობილი ექიმი იყო, დედა კი ოჯახური მეურნეობით და ოთხი ქალიშვილის აღზრდით იყო დაკავებული. ამბობენ, ისინი ისეთი ლამაზები იყვნენ, რომ გამვლელები თვალს ვერ წყვეტდნენო.

თავისუფლებისმოყვარე დაგნი იუელს მშობლიური კონგსვინგერი ზედმეტად პროვინციულ და მოსაწყენ ადგილად მიაჩნდა. თხუთმეტი წლის ასაკში ის გერმანიაში, ერფურტის კერძო პანსიონში სწავლის გასაგრძელებლად გაემგზავრა. ბედის ირონიით, ეს ავტორიტარული საგანმანათლებლო დაწესებულება აღმოჩნდა, სადაც ნებართვის გარეშე ხმის ამოღებაც არ შეიძლებოდა. მკაცრი რეჟიმის მიუხედავად, ორი წლის შემდეგ დაგნი ნორვეგიაში როგორც დამოუკიდებელი და ექსტრავაგანტური ახალგაზრდა ქალი დაბრუნდა. ის თავისუფლად ლაპარაკობდა გერმანულ ენაზე, სიგარეტს ეწეოდა და ალკოჰოლს სვამდა.

მოუსვენარმა დაგნიმ სახლში რამდენიმე წელი გაძლო და შემდეგ, უმცროს დასთან ერთად, ოსლოში გაემგზავრა. ლამაზმა დებმა მუსიკა შეისწავლეს და ადგილობრივი ბოჰემის ნაწილად იქცნენ. მათ მალე მიიქციეს ახალგაზრდა მწერლების, მუსიკოსებისა და მხატვრების, მათ შორის, ცნობილი ედვარდ მუნკის ყურადღება. 1892 წელს მუნკმა დახატა პორტრეტი „ორი მოთამაშე და“.

იმავე წელს დაგნი ბერლინში, ფორტეპიანოზე დაკვრის ცოდნის გასაღრმავებლად გაემგზავრა, სადაც მუნკი დახვდა. მან ლამაზი ნორვეგიელი ქალი მხატვრების საყვარელ კაფე „შავ გოჭში“ მიიყვანა, სადაც ჩრდილოეთ ევროპული მოდერნიზმის მრავალი წარმომადგენელი დადიოდა. კაფეს სტუმრებს, ხელოვნების სიყვარულის გარდა, ოკულტიზმით გატაცებაც აერთიანებდათ.

ლამაზი, სექსუალური და ბოჰემურად თავაშვებული დაგნი მამაკაცების ყურადღებას ადვილად იპყრობდა. ის ედვარდ მუნკის მუზა მრავალი წლის განმავლობაში იყო. სწორედ დაგნი გახდა იმ პერიოდში შექმნილი სურათების: „ეჭვიანობა“, „ვამპირი“, „კოცნა“ და, ასევე, ყველაზე ცნობილი ტილოს „მადონას“ ნატურა.

მუნკის გარდა, დაგნიზე შვედი მწერალი ავგუსტ სტრინბერგიც იყო შეყვარებული.

დაგნის ხანმოკლე და ხანგრძლივი რომანების მთელ წყებას მიაწერენ. თაყვანისმცემელთა უზარმაზარი არმიის მიუხედავად, ამ ლამაზ ქალს ერთადერთი კაცი - პოლონელი მოდერნისტი მწერალი, სტანისლავ ფშიბიშევსკი უყვარდა.

ფშიბიშევსკი მიმზიდველობით არ გამოირჩეოდა: ტანდაბალი, გამხდარი... იმდროინდელი ბერლინის ერთ-ერთმა გაზეთმა ხუმრობით გაქუცულ, წითურ კატასაც კი შეადარა. სამაგიეროდ, ქალბატონებს მისი ქარიზმა და შინაგანი ძალა იზიდავდათ და ვნებიანად უყვარდებოდათ. ამას ვერც დაგნი იუელი გადაურჩა.

1893 წლის აგვისტოში სტანისლავისა და დაგნის ქორწინებას იმანაც კი ვერ შეუშალა ხელი, რომ მწერალი სამოქალაქო ქორწინებაში იმყოფებოდა სხვა ქალთან, მარტა ფიოდერთან, რომელთანაც ორი შვილი ჰყავდა.

1896 წელს მიტოვებულმა მარტამ თავი მოიკლა. დედის გარდაცვალების შემდეგ ფშიბიშევსკის ორივე შვილი ბავშვთა სახლში მოხვდა.

ამ დროისთვის დაგნის მწერლისგან უკვე ვაჟი ზენონი და ქალიშვილი ივა ჰყავდა. ხუთი წლის განმავლობაში ისინი, ძირითადად, ბერლინში ცხოვრობდნენ, ზაფხულში კონგსვინგერში ისვენებდნენ და, ფინანსური სირთულეების მიუხედავად, თავს ბედნიერად გრძნობდნენ.

1898 წლის შემოდგომაზე სტანისლავი სამუშაოდ კრაკოვში მიიწვიეს. ის სათავეში ჩაუდგა ცნობილ ლიტერატურულ და მხატვრულ გამოცემას Life, სადაც პოლონელი და უცხოელი ავტორების საუკეთესო ნაწარმოებები ქვეყნდებოდა. მალე მეუღლეებს შორის პირველი სერიოზული პრობლემები დაიწყო. სავარაუდოდ, მამაკაცების ყურადღებით განებივრებული დაგნი ღირსეული ცოლის როლმა დაღალა და მოწყენილობისგან სასიყვარულო თავგადასავლებში ჩაერთო, რომლებიც ზოგჯერ ძალიან დრამატულად მთავრდებოდა. ჭორები დადიოდა, რომ სწორედ მის გამო მოიკლა თავი 25 წლის პოეტმა სტანისლავ ბჟოზოვსკიმ.

ცოლს არც ფშიბიშევსკი ჩამორჩა და ერთდროულად ორ ქალთან გააბა ურთიერთობა. ერთი უახლოესი მეგობრის, ცნობილი პოლონელი პოეტისა და პუბლიცისტის იან კასპროვიჩის მეუღლე იადვიგა გახლდათ, მეორე კი - ახალგაზრდა ლვოველი მხატვარი ანელა პაიონკუვნა. ამ უკანასკნელმა მწერალს ქალიშვილი გაუჩინა, რომელსაც მამის პატივსაცემად სტანისლავა დაარქვა. მამის მსგავსად სტანისლავა პშიბიშევსკაიაც მწერალი გახდა.

კავკასიელი ტყვე

დაგნი იუელი 1900 წელს, შვილებთან ერთად, ქმრის სახლიდან მშობლებთან, ნორვეგიაში გაემგზავრა. 1901 წლის გაზაფხულზე წყვილმა თითქოს ურთიერთობა მოაგვარა და ვარშავაში ერთად დასახლდა, მაგრამ პშიბიშევსკი იადვიგასთან რომანს აგრძელებდა.

ამ ჩახლართული ისტორიის ფინალური სცენა თბილისში დაიდგა, სადაც ყველასთვის მოულოდნელად, ნამდვილი ტრაგედია მოხდა.

ამ დროს დაგნის ახალგაზრდა თაყვანისმცემელი ჰყავდა - ვლადისლავ ემერიკი რუსულ-პოლონური წარმოშობის მდიდარი მრეწველის ვაჟი იყო. მამამისი ჭიათურაში მანგანუმის საბადოს ფლობდა. ემერიკს ქალი ჯერ კიდევ ბერლინში, კაფე „შავ გოჭში“ შეხვედრია.

ივნისის დასაწყისში ემერიკი მამის საქმეების მოსაგვარებლად თბილისში ჩასვლას გეგმავდა, სადაც ფშიბიშევსკების მთელი ოჯახიც მიიწვია. პირველები ვლადისლავი და დაგნი გაემგზავრნენ, ქალს თან ახლდა თავისი 6 წლის ვაჟი ზენონიც. სტანისლავი ცოლს დაჰპირდა, რომ თბილისში მოგვიანებით, ქალიშვილ ივასთან ერთად ჩავიდოდა, მაგრამ ვერ მოასწრო.

თბილისში სასტუმრო „გრანდ ოტელში“ დაბინავდნენ (ამჟამად საცხოვრებელი სახლი, გიორგი ათონელის ქუჩა №29).

1901 წლის 5 ივნისს ემერიკმა დაგნი სასტუმროს ნომერში, პისტოლეტიდან გასროლით მოკლა და მეორე დღეს თავიც მოიკლა.

ემერიკმა დაგნი მოკლა და მეორე დღეს თავი მოიკლა. თვითმკვლელობამდე მკვლელმა 3 წერილი დატოვა. პირველ წერილში, რომელიც თავის თბილისელ მეგობარს დაუტოვა „გრანდ ოტელში“, ემერიკი დაგნის ზენონის მიხედვას და ბავშვის მამასთან დაკავშირებას ითხოვდა. მეორე წერილი დახურულ კონვერტში იდო. კონვერტზე ეწერა, რომ წერილი უნდა გადაეცათ ზენონისთვის, როცა 24 წლის გახდებოდა: „გაყენებ საშინელ, განუზომელ ბოროტებას. იქნებ ამან ცხოვრება დაგინგრიოს, მაგრამ... სხვანაირად არ შემეძლო...“ მესამე წერილი ემერიკმა დაგნის ქმარს დაუწერა: „მე გავაკეთე ის, რაც შენ უნდა გაგეკეთებინა. მან ყველაფერი იცოდა...“ მკვლელობის მოტივი დღემდე გაურკვეველია. არსებობს ეჭვი, რომ ემერიკმა დაგნი პშიბიშევსკისთან შეთანხმებით მოკლა. სხვა ვერსიით, ემერიკი ეჭვიანობის ნიადაგზე ან ფინანსური პრობლემების გამო ემოციურად არამდგრადი გამხდარიყო.

 

 

რა გახდა მკვლელობის მიზეზი, დღემდე საიდუმლოდ რჩება. დაგნი თბილისში 8 ივნისს, საკუთარი დაბადების დღეს დაკრძალეს. მას 34 წელი შეუსრულდებოდა.

დაგნი იუელი თბილისის რომაულ-კათოლიკურ სასაფლაოზე დაკრძალეს, 1999 წლის 20 მაისს კი კუკიის სასაფლაოს ცენტრალურ შესასვლელთან, წმინდა ნინოს ეკლესიის ეზოში მდებარე საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში გადაასვენეს.

ფშიბიშევსკების შვილები დაგნის ერთ-ერთმა დამ შვედეთში წაიყვანა.

დაგნი იუელის სიკვდილმა ჭორების ახალი ტალღა წარმოშვა.
ედვარდ მუნკი ერთ-ერთი იშვიათთაგანი აღმოჩნდა, ვინც გარდაცვლილი ქალის დაცვა იკისრა. ნორვეგიული გაზეთისთვის მიცემულ ინტერვიუში მან დაგნიზე, როგორც ნამდვილ მეგობარზე, კეთილ, წესიერ ადამიანზე და შემოქმედებით ადამიანზე ისაუბრა.

მუნკის მიერ ნახსენები შემოქმედებითი მხარე დიდხანს შეუფასებელი დარჩა. ბევრმა არ იცოდა, რომ დაგნი არა მხოლოდ ბრწყინვალედ უკრავდა ფორტეპიანოზე, არამედ ნიჭიერი პოეტი და მწერალიც იყო.

მან პატარა, მაგრამ ძალიან საინტერესო ლიტერატურული მემკვიდრეობა დატოვა: 4 პიესა, 5 მოთხრობა და 14 ლექსი. დაგნიმ ნორვეგიელ მხატვარ თეოდორე კიტელსენზე წიგნი დაწერა და თავისი ქმრისა და სხვა პოლონელი ავტორების ნამუშევრები ნორვეგიულ ენაზე თარგმნა.

პოლონეთსა და ნორვეგიაში დაგნი იუელის პიროვნებისადმი ნამდვილმა ინტერესმა მხოლოდ გასული საუკუნის 60-იანი წლებიდან გააღვიძა. გამოიცა ბიოგრაფიული წიგნები, დაიწერა სტატიები, გადაიღეს დოკუმენტური და მხატვრული ფილმები.
დაგნისა და ემერიკის საბედისწერო მოგზაურობა თბილისში რუსმა მწერალმა და სცენარისტმა იური ნაგიბინმა მოთხრობაში „სამი და კიდევ ერთი“ აღწერა.
2006 წელს ქართველმა მწერალმა, ლიტერატურული პრემია საბას ლაურეატმა ქარუმიძემ ინგლისურ ენაზე დაწერა რომანი „დაგნი, ანუ სიყვარულის ნადიმი“/ „Dagny or a Love Feast“.

ანალიტიკა
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

სრულად
გამოკითხვა
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
ხმის მიცემა
სხვათა შორის

მსოფლიოს ისტორიაში, უდიდესი იმპერიები ტერიტორიით(მლნ კვ. კმ): ბრიტანეთი - 35.5 მონღოლეთი - 24.0 რუსეთი - 22.8 ქინგის დინასტია (ჩინეთი) - 14.7 ესპანეთი - 13.7 ხანის დინასტია (ჩინეთი) - 12.5 საფრანგეთი - 11.5 არაბეთი - 11.1 იუანების დინასტია (ჩინეთი) - 11.0 ხიონგნუ - 9.0 ბრაზილია - 8.337 იაპონია - ~8.0 იბერიული კავშირი - 7.1 მინგის დინასტია (ჩინეთი) - 6.5 რაშიდუნების ხალიფატი (არაბეთი) - 6.4 პირველი თურქული სახანო - 6.0 ოქროს ურდო - 6.0 აქემენიანთა ირანი - 5.5 პორტუგალია - 5.5 ტანგის დინასტია (ჩინეთი) - 5.4 მაკედონია - 5.2 ოსმალეთი - 5.2 ჩრდილო იუანის დინასტია (მონღოლეთი) - 5.0 რომის იმპერია - 5.0

Ford, საავტომობილო ბაზრის დომინანტი მაშინ, როდესაც საავტომობილო ბაზარი ჯერ კიდევ ჩამოყალიბების პროცესში იყო, Ford Model T იყო დომინანტი მანქანა. 1916 წლის მონაცემებით, ის მსოფლიოში ყველა ავტომობილის 55%-ს შეადგენდა.

ილია ჭავჭავაძე: "როცა პრუსიამ წაართვა საფრანგეთს ელზასი და ლოტარინგია და პარლამენტში ჩამოვარდა საუბარი მასზედ, თუ რაგვარი მმართველობა მივცეთო ამ ახლად დაჭერილს ქვეყნებს, ბისმარკმა აი, რა სთქვა: ,,ჩვენი საქმე ელზასსა და ლოტარინგიაში თვითმმართველობის განძლიერება უნდა იყოსო. ადგილობრივნი საზოგადოების კრებანი უნდა დავაწყოთო ადგილობრივის მმართველობისთვისაო. ამ კრებათაგან უფრო უკეთ გვეცოდინება იმ ქვეყნების საჭიროება, ვიდრე პრუსიის მოხელეთაგანა. ადგილობრივთა მცხოვრებთაგან ამორჩეულნი და დაყენებულნი მოხელენი ჩვენთვის არავითარს შიშს არ მოასწავებენ. ჩვენგან დანიშნული მოხელე კი მათთვის უცხო კაცი იქნება და ერთი ურიგო რამ ქცევა უცხო კაცისა უკმაყოფილებას ჩამოაგდებს და ეგ მთავრობის განზრახვასა და სურვილს არ ეთანხმება. მე უფრო ისა მგონია, რომ მათგან ამორჩეულნი მოხელენი უფრო ცოტას გვავნებენ, ვიდრე ჩვენივე პრუსიის მოხელენი”. თუ იმისთანა კაცი, როგორც ბისმარკი, რომელიც თავისუფლების დიდი მომხრე მაინდამაინც არ არის, ისე იღვწოდა თვითმმართველობისათვის, მერე იმ ქვეყნების შესახებ, რომელთაც გერმანიის მორჩილება არამც თუ უნდოდათ, არამედ ეთაკილებოდათ, თუ ამისთანა რკინის გულისა და მარჯვენის კაცი, როგორც ბისმარკი, სხვა გზით ვერ ახერხებდა ურჩის ხალხის გულის მოგებას, თუ არ თვითმმართველობის მინიჭებითა, სხვას რაღა ეთქმის."

დედამიწაზე არსებული ცოცხალი არსებებიდან მხოლოდ ადამიანს და კოალას აქვთ თითის ანაბეჭდი

ინდოელი დიასახლისები მსოფლიო ოქროს მარაგის 11% ფლობენ. ეს უფრო მეტია, ვიდრე აშშ-ს, სავალუტო ფონდის, შვეიცარიის და გერმანიის მფლობელობაში არსებული ოქრო, ერთად აღებული.

დადგენილია, რომ სასოფლო-სამეურნეო კულტურათა მოსავლიანობის განმსაზღვრელ კომპლექსურ პირობათა შორის, ერთ-ერთი თესლის ხარისხია. მაღალხარისხოვანი ჯიშიანი თესლი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია მოსავლიანობის გასადიდებლად, რაც აგრეთვე დასაბუთებულია ხალხური სიბრძნით "რასაც დასთეს, იმას მოიმკი". - ქართული გენეტიკისა და სელექცია–მეთესლეობის სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მეცნიერებათა დოქტორი, აკადემიკოსი პეტრე ნასყიდაშვილი

ებოლა, SARS-ი, ცოფი, MERS-ი, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი COVID-19-იც, ყველა ამ ვირუსული დაავადების გავრცელება ღამურას უკავშირდება.

ყველაზე დიდი ეპიდემია კაცობრიობის ისტორიაში იყო ე.წ. "ესპანკა" (H1N1), რომელსაც 1918-1919 წლებში მიახლოებით 100 მილიონი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, ანუ დედამიწის მოსახლეობის 5,3 %.

იცით თუ არა, რომ მონაკოს ნაციონალური ორკესტრი უფრო დიდია, ვიდრე ქვეყნის არმია.