USD 2.7227
EUR 3.1910
RUB 3.4642
Tbilisi
ბერმუდის სასამართლო ფიქრობს, რომ ივანიშვილის სანქცირების რისკი არსებობს
Date:  403

ბერმუდის კუნძულების სასამართლო მიიჩნევს, რომ საქართველოს ექს-პრემიერის, მილიარდერ ბიძინა ივანიშვილის სანქცირების რისკი რეალურად არსებობს, - ამის შესახებ წერია სასამართლოს გადაწყვეტილებაში, რომელიც შვეიცარიული ბანკის Credit Suisse-ის ბერმუდულ შვილობილს Credit Suisse Life-სა ბიძინა ივანიშვილს შორის მიმდინარე დავას უკავშირდება.

საქმე ისაა, რომ საქართველოს ექს-პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა ბანკის წინააღმდეგ მიმდინარე მრავალწლიან დავაში გაიმარჯვა და ბანკს მის სასარგებლოდ 607 მილიონი დოლარის კომპენსაცია დაეკისრა. შესაბამისი გადაწყვეტილება სასამართლომ 2023 წლის 23 ივნისს მიიღო. თუმცა ბანკმა ეს განაჩენი სააპელაციო ინსტანციაში გაასაჩივრა, სარჩელის მიმდინარეობის პერიოდში კი განაჩენის დაუყოვნებლივი აღსრულება შეჩერდა, შესაბამისად ბიძინა ივანიშვილს აღნიშნული კომპენსაცია ჯერ არ მიუღია. Credit Suisse-მა კომპენსაციის სახით გადასახდელი თანხა უკვე განათავსა შვეიცარიული ბანკის Julius Baer-ის სარგებლიან ესქროუ (escrow) ანგარიშზე და მას სარჩელის მიმდინარეობის პერიოდში 1.5%-მდე განაკვეთი ერიცხება. ივანიშვილისთვის ეს თანხა ხელმისაწვდომი გახდება მას შემდეგ, რაც ბერმუდის კუნძულების სააპელაციო სასამართლოც მიიღებს საბოლოო გადაწყვეტილებას.

სწორედ ესქროუ ანგარიშზე არსებული თანხის განკარგვას უკავშირდება ახალი გადაწყვეტილება. დოკუმენტიდან ირკვევა, რომ ივანიშვილის დაცვის მხარემ მოითხოვა ამ თანხის განკარგვის უფლების მინიჭება იქამდე, სანამ სააპელაციო სასამართლო გამოიტანს საბოლოო გადაწყვეტილებას. ამასთან, ივანიშვილის იურიდიული წარმომადგენლები Credit Suisse Life-ს სთავაზობენ ესქროუს განკარგვის სანაცვლოდ შესაბამის უზრუნველყოფას. განაჩენის თანახმად, საუბარია ბიძინა ივანიშვილის მიერ დაფუძნებული თანაინვესტირების ფონდის აქტივებით ესქროუს გამოყენების უზრუნველყოფაზე. ამასთან განაჩენის თანახმად, ივანიშვილი აღნიშნული თანხით სწორედ თანაინვესტირების ფონდის კაპიტალის რეფინანსირებას და მოგებიანი პროექტების (წლიური+11%) განხორციელებას გეგმავს.

თუმცა, Credit Suisse Life-ის იურისტები მიუთითებენ, რომ თანაინვესტირების ფონდის აქტივები მაღალი ლიკვიდობით არ გამოირჩევა, რადგანაც ის არცერთ საფონდო ბირჟაზე არ ივაჭრება, ასევე საკმაოდ რთულია აღნიშნული აქტივების (უძრავი ქონების, საინვესტიციო დანიშნულების ქონებისა და საწარმოებში წილების) რეალური ღირებულების შეფასება.

კიდევ ერთი საკითხი უკავშირდება იურისდიქციის პრობლემას - საქმე ისაა, რომ ფონდის აქტივები მდებარეობს საქართველოში და ის შესაბამისად ქართული სასამართლოს იურისდიქციის ქვეშაა, მოსარჩელის მხარე დავობს იმაზე, რომ ბიძინა ივანიშვილს გააჩნია მომეტებული ძალაუფლება ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებსა და მას ასევე აქვს შესაძლებლობა მოახდინოს, ირიბი თუ პირდაპირი გავლენა ქართულ სასამართლოზე. შესაბამისად, იმ შემთხვევაში თუკი დადგება ალბათობა რომ Credit Suisse Life-ი გაიმარჯვებს სააპელაციო სასამართლოში, CS-ი შიშობს, რომ ესქროუს უზრუნველყოფის სახით ჩადებული აქტივების (თანაინვესტირების ფონდის აქტივების) აღსრულება გართულდეს.

კიდევ ერთი საკითხი რაზეც Credit Suisse Life-ის იურისტები მიუთითებენ არის თავად ბიძინა ივანიშვილის სანქცირების ალბათობა. ევროპარლამენტმა 2022 წლის 9 ივნისს მიიღო რეზოლუცია, სადაც ხაზგასმულია, რომ საქართველოში დემოკრატიისა და სიტყვის თავისუფლების უკუსვლის გამო პასუხისმგებლობა უნდა დაეკისროს ქვეყნის არაფორმალურ მმართველს ბიძინა ივანიშვილს, რომელსაც პერსონალური სანქციები უნდა დაუწესდეს. ანალოგიური მოწოდება გაიმეორა ევროპარლამენტმა 2022 წლის 14 დეკემბრის და 2023 წლის 15 თებერვლის რეზოლუციაში. ასევე საუბარია ევროკავშირის სხვადასხვა შეფასებაზე საქართველოში სამართლის უზენაესობის მხრივ არსებულ გამოწვევებთან დაკავშირებით.

აღნიშნულთან დაკავშირებით სასამართლო აღნიშნავს, რომ საქართველოში სარჩელის უზრუნველყოფის სახით მოთხოვნილი აქტივების აღსრულება შესაძლოა, მართლაც გართულდეს, რაც ქვეყანაში ივანიშვილის ხელთ არსებულ გავლენას უკავშირდება.

სარჩელის მიხედვით ირკვევა, რომ დაცვის მხარეს (ბიძინა ივანიშვილს) საკითხთან დაკავშირებით ექსპერტის სახით მიწვეული ჰყავდა საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს ყოფილი თავმჯდომარე, ჯონი ხეცურიანი, რომელმაც განაცხადა, რომ არ არსებობს ხელშესახები მტკიცებულებები რომლებიც მიუთითებდა, რომ ივანიშვილს აქვს გავლენა ქართულ იურისდიქციაზე. თუმცა, ამ შეფასებას არ ეთანხმება თავად ბერმუდის სასამართლოს მოსამართლე, რომელიც აღნიშნავს, რომ ვერ გაიზიარებს მსგავს შეფასებებს, რადგანაც ქვეყანაში გაუარესებული სამართლებრივი გარემოს შესახებ არაერთი შეფასება აქვს გამოქვეყნებული სხვადასხვა ავტორიტეტულ საერთოდ ორგანიზაციას.

აღნიშნული ფაქტორებიდან გამომდინარე, სასამართლომ მიიჩნია, რომ უნდა შენარჩუნდეს ესქროუს არსებული პირობები, თუმცა მისი შეცვლა შესაძლებლი იქნება თუკი ბიძინა ივანიშვილი სასამართლოს წარუდგენს პირველი კატეგორიის ფინანსურ ინსტიტუტში განთავსებულ გამოუხმობ საბანკო გარანტიას.

წყარო:https://bm.ge/

analytics
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way