,
ბაზარზე ჩაის მწარმოებელი ახალი საწარმო „ჩა“ გამოჩნდა. როგორც კომპანიის დამფუძნებელი მარიამ არაბული BM.GE-სთან საუბრისას განმარტავს, ისინი ჩაისათვის ნედლეულს საქართველოს მაღალმთიანი რეგიონებიდან მოიპოვებენ.
„ოფიციალურად ბაზრის ათვისება 1-ლი დეკემბრიდან დავიწყეთ, თუმცა გასული წლის ზაფხული იმისთვის გამოვიყენეთ, რომ დავკავშირებოდით ადამიანებს თუშეთში, ხევსურეთსა და ოზურგეთში და ნედლეული შეგვეგროვებინა. მაღალმთიანი რეგიონებიდან გვყავს მომწოდებლები, რომლებიც მცენარეებს თავად კრეფენ, აგროვებენ, აშრობენ და შემდეგ თბილისში გვიგზავნიან.
ამ ეტაპზე 12 სახეობის ჩაი გვაქვს, მათგან უმრავლესობა ადგილობრივი ნედლეულით მზადდება. 9 სახეობა მცენარეულია, ასევე გვაქვს შავი და მწვანე. ერთადერთი სახეობა, რომლისთვისაც ნედლეული შემოგვაქვს კარკადის ჩაია, რომელიც ინდოეთიდანაა იმპორტირებული“, - ამბობს მარიამ არაბული.
კომპანიის დამფუძნებელი ასევე აღნიშნავს, რომ „ჩას“ მთავარი უპირატესობა ქართულ ბაზარზე ჩაის ერთჯერადი შეფუთვების წარმოებაა.
„ხშირად გვსმენია ჩაის მოყვარულებისგან, რომ მხოლოდ დასაყენებელი ჩაია კარგი და გემრიელი. ვფიქრობ, ამ შეხედულებას ვცვლით და ადამიანებს ვაჩვენებთ, რომ ერთჯერად შეფუთვაშიც შეიძლება, გემრიელი ჩაი იყოს.
ადგილობრივ ბაზარზე „ჩას“ რეალიზება ძირითადად ონლაინ ხდება, ჩვენი ფეისბუქ გვერდის საშუალებით. ასევე შეგვაქვს თბილისის მასშტაბით რამდენიმე მაღაზიასა და კვების ობიექტში. 1 ყუთის ფასი ჩვენი მომსახურებით სარგებლობის შემთხვევაში 12 ლარია“, - განმარტავს მარიამ არაბული.
ჩაის წარმოების სირთულეებზე საუბრისას არაბული აღნიშნავს, რომ კომპანიისათვის გრანტებისა და ინვესტიციების მოძიება დიდ დროსთან არის დაკავშირებული.
„ჩემთვის „ჩა“ ძალიან მნიშვნელოვანი პროექტია, რადგან აპრილში ბავშვის გაჩენის გამო სამსახურიდან წამოვედი და ახალი საქმის ძებნა დავიწყე. თუმცა დრო არ მყოფნის, ბავშვი რაც უფრო იზრდება, მით უფრო მიჭირს კომპანიაზე კონცეტრირება. მართალია, და და მეუღლე მეხმარებიან, მაგრამ ყველაფერს, ძირითადად, მარტო ვაკეთებ. ამიტომ ჯერ ვერ მოვახერხე საგრანტო კონკურსებში მონაწილეობის მიღება, მიუხედავად იმისა, რომ ინვესტიცია ძალიან გვჭირდება. თბილისში პატარა ფართი გვაქვს ნაქირავები, სადაც ჩაის ვფუთავთ და მისი გაფართოვება ძალიან მინდა“, - ამბობს მარიამ არაბული.
ცნობისთვის, „ჩას“ საწყისი ინვესტიცია 9000 ლარამდე იყო. ამ დრომდე კომპანიას 2000-მდე ყუთი ჩაი აქვს გაყიდული.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
