,
რატომ აირჩიეს უკრაინელებმა პრეზიდენტად ვოლოდიმირ ზელენსკი? იმიტომ, რომ ისინი ენდნენ მის დაპირებას - „უკრაინას მშვიდობას დავუბრუნებო“. სამწუხაროდ, უკრაინელებს თავიანთი არჩევანის „სიკეთე“ წინ დაუხვდათ - ქვეყანაში მშვიდობა კი არ დაბრუნდა, არამედ ომი გაფართოვდა: კიდევ უფრო დამანგრეველი და სისხლისმღვრელი გახდა. ვოლოდიმირ ზელენსკი აცხადებს, რომ რუსებს მხოლოდ ძალის პოზიციით უნდა ველაპარაკოთო, ანუ უარესი ჯერ კიდევ წინ არის. დონალდ ტრამპის განცხადებების მიუხედავად, ომის შეწყვეტა ძალიან რთულ ამოცანას წარმოადგენს“, - ნათქვამია ჩეხეთის რადიო „უნივერსუმის” (Radio Universum) მიერ ეთერში გადაცემულ სიუჟეტში სათაურით „უკრაინელი კომიკოსის სასიკვდილო მიამიტობა“ (ავტორი - იან ჰოფმანი, პოლიტიკური მიმომხილველი).
გთავაზობთ რადიოსიუჟეტის ტექსტურ ვერსიას შემოკლებით:
ოდითგანვე, უხსოვარი დროიდან, პოლიტიკოსები იმეორებენ მანტრას იმის შესახებ, რომ მტერს მხოლოდ ძალის პოზიციიდან უნდა მიუდგე და რომ მოწინააღმდეგესთან ნორმალურად ვერ მოილაპარაკებ - იმიტომ, რომ ის გაიძვერაა, მატყუარა და სალახანა. რუსეთთან ომის შემთხვევაშიც უკრაინის ლიდერები აცხადებენ, რომ კონფლიქტის გადაწყვეტა მხოლოდ ბრძოლის ველზე შეიძლება და ჯიუტად არ თმობენ თავიანთ პრეტენზიებს. რა თქმა უნდა, უცნაურია, რომ ძალისმიერი მიდგომა დაჟინებული აქვს იმ მხარეს, რომელიც სუსტია სამხედრო თვალსაზრისით და რომელსაც, დიდი ალბათობით, „მიწაზე ბეჭებით გააკრავენ“... თუმცა გასაგებია, რით არის განპირობებული სუსტის ესოდენ თამამი ქცევა და მისი მცდელობა მეტოქეს „სილიკონით“ დაბერილი კუნთები აჩვენოს. კიევის მოქმედება ერთი გარემოებით აიხსნება - მას უფრო ძლიერი მოკავშირის იმედი აქვს.
უკრაინაში მშვიდობის დამყარების დაპირებამ პოპულარული მსახიობ-კომიკოსი ვოლოდიმირ ზელენსკი ხელისუფლების მწვერვალის დაკავებით უზრუნველყო. სამწუხაროდ, უკრაინელებს იმედი გაუცრუვდათ, ნდობა არ გაუმართლდათ: ვოლოდიმირ ზელენსკი - აპლოდისმენტების მოყვარული კომედიანტი - ბნელი დრამის მწუხარესახიანი გმირი გახდა. მან დაიჯერა, რომ დასავლეთის დახმარებით რუსეთზე გაიმარჯვებს, ჯილდოს სახით კი უკრაინას დასავლურ სტრუქტურებში - ევროკავშირში და ნატოში - წევრად მიიღებენ.
ვოლოდიმირ ზელენსკიმ დაიჯერა, რომ დასავლეთი მას ყველანაირ მატერიალურ დანაკარგებს აუნაზღაურებს და როცა მიხვდა, რომ ასე არ მოხდება, უკვე გვიან იყო. კომედიანტი პრეზიდენტი რთულ სიტუაციაში ჩავარდა - ყველა მას ეუფროსება და იძულებული ხდება სხვების დაკრულზე იცეკვოს: არსებობს რუსეთი, რომელიც დაინტერესებული არ არის კომპრომისებით. არსებობს ამერიკა, რომელსაც არასოდეს არ სჯეროდა უკრაინის გამარჯვება რუსეთზე. არსებობს ევროკავშირი, რომელიც უკრაინისადმი დახმარების ტვირთს აშშ-ის გარეშე „ვერ ზიდავს“. რუსეთი და უკრაინა ერთმანეთისათვის დაუძინებენ მტრებად გადაიქცნენ, ხოლო ვოლოდიმირ ზელენსკი დასავლეთის უიმედო მოვალე გახდა.
ზელენსკის თავგადასავალი, როგორც ერთგვარი გაკვეთილი, არაორიგინალურად ჟღერს: იგი დანაშაულებრივად მოიქცა და დასკვნა ვერ გააკეთა ისტორიიდან, რომელშიც ბერი მაგალითია ერთგული ვასალების, სასარგებლო იდიოტებისა და ცინიკური ინტრიგანებისა, რომლებიც თავიანთი ინტერესების შესაბამისად, თვალს არ დაახამხამებენ და ისე გაწირავენ ყველას - მეგობრებსაც და ახლობლებსაც. ვოლოდიმირ ზელენსკი მიამიტურად მოხვდა ხაფანგში და დასავლეთის მიერ განდიდებული გმირი თანდათან არასასიამოვნო პრობლემების წყარო ხდება.
აშშ-ის ახალი პრეზიდენტის დონალდ ტრამპის ინაუგურაციის შემდეგაც კი ვოლოდიმირ ზელენსკი ჯიუტად აცხადებს, რომ უკრაინისათვის კომპრომისები მიუღებელია და რომ მას არ შეუძლია მშვიდობის დამყარება რუსეთისადმი ტერიტორიული დათმობებით ჩაანაცვლოს. უკრაინის პრეზიდენტი დაბეჯითებით აცხადებს, რომ „რუსეთს მხოლოდ ძალის პოზიციიდან უნდა ველაპარაკოთო“, ხოლო მშვიდობის დამყარება ასე აქვს წარმოდგენილი - „უკრაინაში 200 ათასი ევროპელი ჯარისკაცი შემოიყვანეთო“. დონალდ ტრამპი, ალბათ, ვოლოდიმირ ზელენსკი თუ გაჯიუტდება, არ დააძალებს გადათქმას - „როგორც გინდა, ისე იქნებაო“, რუსეთი კიევის პოზიციის იგნორირებას მოახდენს, ევროპა კი თვითმკვლელობის შეთავაზებაზე თავაზიანად უარს იტყვის.
შანსები იმისა, რომ უკრაინა შეძლებს მშვიდობის დამყარებაზე მოლაპარაკებას, მინიმალურია. ძალიან ბევრია დაღუპული როგორც უკრაინის, ისე რუსეთის მხრიდან. დონალდ ტრამპის განცხადებების ფონზეც კი რეალურად ჩანს მხოლოდ ომის ესკალაცია ან უკრაინის კაპიტულაცია, ან ორივე ერთად. ამერიკის პრეზიდენტი თავის რუს კოლეგასთან ტერიტორიულ დათმობებზე ვერ მოილაპარაკებს - ვერ ეტყვის ვლადიმერ პუტინს, რომ მან დაკავებული ტერიტორიებიდან ჯარი გაიყვანოს და დონბასი უკრაინას დიდსულოვნად ისევ უკან დაუბრუნოს.
რაც უფრო დიდხანს გაგრძელდება ომი, მით უფრო ნაკლებად მომგებიანი იქნება უკრაინა კრედიტორებისათვის: ქვეყნისაგან, ფაქტიურად, არაფერი არ დარჩება. უკრაინაში მიმდინარე ომი ევროკავშირს ასუსტებს, ევროპის სტაგნაციით კი დოლარი სარგებლობს. უკრაინელები საკუთარი ბედის გამგებლები თვითონ უკვე აღარ არიან, ვოლოდიმირ ზელენსკიმ მათ მომავალი წაართვა.
მსოფლიოში, სადაც ძალის უზენაესობა ბატონობს და სადაც ძლიერებსაც კი მუდმივი მოკავშირეები არ ჰყავთ, გმირად ყოფნა ტრაგიკულია. ხშირად ხდება ხოლმე - დღეს ყველას სურს გმირთან სურათის გადაღება, მაგრამ ხვალ იმავე გმირს ივიწყებენ. ადრე თუ გვიან დადგება ის მომენტი, როცა გუშინდელ გმირს ხალხი მოჰკითხავს - ღირდა თუ არა ომი, რომელსაც ის უძღვებოდა, ამდენი დაღუპულის ფასად? განა უკეთესი არ იქნებოდა, რომ „დასავლელი მეგობრებისაგან“ დახმარების დაპირებების მიუხედავად, მტერს თავიდანვე შერიგებოდა და ქვეყნის კატასტროფული ნგრევა და ზღვა სისხლი თავიდან აეცილებინა?
უკრაინას, ვოლოდიმირ ზელენსკისთან დაკავშირებით, არ გაუმართლა... მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რასაც იგი ამბობს - რუსეთს მხოლოდ ძალის პოზიციით უნდა ველაპარაკოთო - უკრაინელებისათვის უარესი ჯერ კიდევ წინ არის.
წყარო: https://www.radiouniversum.cz/ivan-hoffman-smrtici-naivita-ukrajinskeho-komika/
ბრიტანულ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „ტრამპმა პუტინისათვის დრო ისე გამოთვალა, რომ სანქციებით მაქსიმალურ შედეგს მიაღწიოს“ (ავტორი – კონ კოფლინი). პუბლიკაციაში განხილულია აშშ-ის პრეზიდენტის მიერ რუსეთის წინააღმდეგ მიმართული მეორადი სანქციების ათდღიანი ვადა და მოცემულია მათი სავარაუდო შედეგები.
გთავაზობთ სტატიას შემოკლებით:
დონალდ ტრამპმა, ალბათ, ყველაზე საუკეთესო და შესაფერისი დრო შეარჩია თავისი მეორადი ეკონომიკური სანქციების ახალი ვადის გამოცხადებისათვის, რომ რუსეთს ნავთობისა და გაზის გაყიდვით მიღებული შემოსავლები შეუმცირდეს და უკრაინაში ომი შეწყვიტოს.
დონალდ ტრამპს სამჯერ ეგონა, რომ ვლადიმერ პუტინი სამშვიდობო მოლაპარაკების აუცილებლობაში დაარწმუნა, მაგრამ სამჯერვე, როგორც კი სატელეფონო საუბარი მთავრდებოდა, რუსეთის არმია უკრაინული ქალაქების დასაბომბად რაკეტებსა და დრონებს უშვებდა.
აშშ-ის პრეზიდენტის მხრიდან იმის დაგვიანებული აღიარება, რომ „პუტინი მას თურმე ათამაშებდა და ომის გასაგრძელებლად დროს იგებდა“, იმას ნიშნავს, რომ როგორც იქნა, „ტრამპი აბობოქრდა“ და თავის რუს კოლეგას ათდღიანი ვადა დაუწესა ცეცხლის შესაწყვეტად. თუ კრემლი თეთრი სახლის მოთხოვნას არ დაეთანხმება, ძალაში შევა ახალი მომატებული საბაჟო ტარიფები იმ ქვეყნების მიმართ, რომლებიც რუსეთისაგან ნავთობს ყიდულობენ. სანქციის მიზანი და განხორციელების პროცედურა ასეთია: აშშ რუსული იაფი ნავთობისა და გაზის მოყვარული ქვეყნების – ინდოეთის, ჩინეთის (და ალბათ, თურქეთის და სხვების) მიერ წარმოებულ იმპორტირებულ პროდუქციაზე მომატებულ საბაჟო ტარიფებს დააწესებს. მათი ფასი იმდენად გაძვირდება, რომ ამერიკაში მყიდველი აღარ ეყოლება, ანუ ინდური და ჩინური კომპანიები დაზარალდებიან. ზარალის თავიდან ასაცილებლად იგივე ქვეყნები იძულებულნი გახდებიან, რომ რუსეთისაგან ნავთობისა და გაზის შესყიდვა შეწყვიტონ, რის შედეგადაც რუსეთს შემოსავლები შეუმცირდება, ანუ კრემლს აღარ ექნება თანხები უკრაინასთან ომის გასაგრძელებლად. რუსეთი ცეცხლს შეწყვეტს და სამშვიდობო მოლაპარაკებაზე დათანხმდება.
კონგრესში ზოგიერთი დეპუტატი უფრო რადიკალურად არის განწყობილი, რომლებიც 500%-იან სანქციების დაწესებას მოითხოვენ.
უეჭველია, რომ დონალდ ტრამპი სერიოზულად არის განწყობილი. თუ გავითვალისწინებთ იმ ფაქტს, რომ მან იძულებული გახადა იაპონია და ევროკავშირი სავაჭრო ხელშეკრულებების დადებისას აშშ-ის მოთხოვნებზე დათანხმებულიყვნენ, განა თეთრი სახლი კრემლის წინაშე უკან დაიხევს?
როგორც კი ინდოეთი და ჩინეთი მტკივნუულ დარტყმას იგრძნობენ ამერიკასაგან, ისინი იძულებულნი გახდებიან რუსეთისაგან ნავთობ-გაზის შესყიდვა შეამცირონ (ან საერთოდ შეწყვიტონ). ამით დაინგრევა ვლადიმერ პუტინის გენერალური გეგმა რუსეთის იმპერიული ძლიერების აღდგენის შესახებ.
რუსეთი უკრაინის ფრონტზე წარუმატებლობას განიცდის. მართალია, კრემლმა დრონებითა და რაკეტებით უკრაინული ქალაქების დაბომბვა გააძლიერა, მაგრამ ფაქტია, რომ მაისში დაწყებულ შეტევას რუსეთის არმიისათვის რაიმე მნიშვნელოვანი წარმატება არ მოუტანია. ვლადიმერ პუტინი ბოლო დროს მუდმივად ცდილობს რომელიმე მსხვილი უკრაინული ქალაქის დაპყრობას, მაგრამ უშედეგოდ – პოკროვსკს და კონსტანტინოვკას ისევ უკრაინელები აკონტროლებენ. უკრაინელები მამაცურად იბრძვიან, რუსები უამრავ ჯარისკაცს კარგავს – კრემლის ზარალმა უკვე მილიონს მიაღწია დაღუპულებისა და დაჭრილების სახით. ეს ნიშნავს ყოველდღიურად 1080 რუსი მებრძოლის დაღუპვა-დასახიჩრებას.
ასევე ნაკლებად სავარაუდოა, რომ რუსეთი ათასკილომეტრიან ფრონტის ხაზზე რაიმე წარმატებას მიაღწევს მას შემდეგ, რაც დონალდ ტრამპი უკრაინას მეტ იარაღს მიაწვდის. უკრაინელებს თუ იარაღი საკმარისი რაოდენობით ექნებათ, ისინი რუსებს უკან დაახევინებენ და საეჭვოა პუტინმა ის ტერიტორია შეინარჩუნოს, რაც ბოლო დროს დაიპყრო. კრემლს ირანის იმედიც აღარ ექნება, რადგან თეირანი მნიშვნელოვნად არის დასუსტებული ისრაელთან (და აშშ-სთან) ამასწინანდელი საჰაერო შეტაკების გამო.
არის იმის ნიშნებიც, რომ თვითონ ვლადიმერ პუტინს მისსავე გარემოცვაში ბევრი არ ეთანხმება, რასაც მოსკოვში მიმდინარე საკადრო წმენდა მოწმობს. ზოგიერთი მაღალჩინოსანი ჩინოვნიკი სიცოცხლეს თვითმკვლელობით ამთავრებს, ცნობილი ოლიგარქები კი ქვეყნიდან გაქცევის დროს იქნენ დაკავებულები. ზოგიერთი მაღალჩინოსანი ოფიცერი, რომლებსაც ყოფილ თავდაცვის მინისტრთან სერგეი შოიგუსთან ახლო ურთიერთობა ჰქონდათ, დაპატიმრებულები იქნენ კორუფციის ბრალდებით.
იმ სიძნელეების მასშტაბს, რასაც ვლადიმერ პუტინი შეეჯახა ომის გამო, მოწმობს ის ფაქტი, რომ იგი იძულებული გახდა გასულ კვირას ყოველწლიური სამხედრო-საზღვაო აღლუმის ჩატარება გაეუქმებინა – უკრაინაში განცდილი დიდი დანაკარგების გამო.
ამრიგად, დონალდ ტრამპის გადაწყვეტილება ვადების შემცირების თაობაზე დროულია – ის იმ დროს იქნა მიღებული, როცა ვლადიმერ პუტინს, ყოყოჩობის მიუხედავად, ე.წ. „სპეციალური სამხედრო ოპერაციის“ გაგრძელების ვარიანტები უმთავრდება.
თუ რუსეთის პრეზიდენტი გამოფხიზლდება და მიხვდება, რომ მას უკრაინაში ომის მოგების შანსი არ აქვს, მას სხვა არჩევანი არ ექნება იმის გარდა, რომ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას დათანხმდეს – ცეცხლი შეწყვიტოს და სამშვიდობო მოლაპარაკება დაიწყოს.
