აჯანყება დაიწყო 27 აგვისტოს, ოთხშაბათს, ჭიათურასთან ახლოს, სოფელ შუქრუთში. აჯანყებულებმა სოფელში ხელისუფლების წარმომადგენლები დააპატიმრეს და იარაღი აჰყარეს. 28 აგვისტოს დილის 4 საათზე აჯანყებულები თავს დაეცნენ ჭიათურას და ქალაქი დაიკავეს. მათ ხელში აღმოჩნდა 200-მდე შაშხანა და ბომბი. ჭიათურის აღებაში მონაწილეობა მიიღო კონსტანტინე ჩაჩანიძემ, რომელიც ქალაქის აღების შემდეგ ჭიათურის კომენდანტად დაინიშნა. ჭიათურის აღების შემდეგ აჯანყებულების რაოდენობა 200-მდე გაიზარდა. 28 აგვისტოს დილით 10 საათზე მათ აიღეს ჭიათურის რკინიგზის სადგური, შემდეგ აყარეს შორაპნიდან ჭიათურისკენ მიმავალი რკინიგზის ლიანდაგი და ჩაუსაფრდნენ მატარებელს, რომელიც უმსხვერპლოდ გაბრუნდა უკან.
აჯანყებულების კონტროლიქვეშ იყო სოფლები შუკინეთი, კაცხი, რგანი, ქვაციხე, ხრეითი, წირქვალი (ზოდი) და დაბა საჩხერე.
აგვისტოს გამოსვლა მოხდა სოფელ ორპირში, მაგრამ აჯანყებულებმა წარუმატებლობა განიცადეს.
საჩხერე აჯანყებულებს მხოლოდ ორი დღის განმავლობაში ეკავათ. აჯანყებულებმა ერთი დღით დაიკავეს კორბოულის რაიონი.
28 აგვისტოს აჯანყებულები დამარცხდნენ შორაპნის მაზრის მილიციასთან ბრძოლაში სოფელ კაცხთან, მაგრამ ჭიათურის მაღლობებთან მისულ მილიციას ალყა შემოარტყეს და რამდენიმესაათიანი ბრძოლა გაუმართეს. მილიციის უფროსი უკან დაბრუნდა სადგურ სალიეთში და თბილისიდან დამხმარე რაზმი მოითხოვა. შორაპნის მაზრის მილიცია და თბილისიდან მისული ჩეკას რაზმი თავს დაესხა აჯანყებულებს ქვაციხეში და დაამარცხა.
29 აგვისტოს დილის 9 საათზე ხელისუფლების ჯარი ერთი ტყვიამფრქვევით ჭიათურაში შევიდა და მილიციის ენოა დაიკავა. აჯანყებულებმა ქალაქი დატოვეს. საღამოს 8 საათისთვის ჭიათურა აჯანყებულებისგან დაცლილი იყო. უკანდახეულ აჯანყებულთა ერთ ნაწილს და ხელისუფლების ძალებს შორის კიდევ ერთი შეტაკება მოხდა დარკვეთის სადგურთან. ამის შემდეგ აჯანყებულების ეს რაზმი დანებდა. შორაპნის მაზრაში მთლიანად აჯანყებულების მხარეს 16 ადამიანი დაიღუპა, ხელისუფლების მხარეს კი 11.
ჭიათურაში აჯანყების დამარცხების შემდეგ, საბჭოთა ხელისუფლებამ აჯანყებულთა დაპატიმრების პროცესი დაიწყო. აჯანყებაში მონაწილეებს და მათ თანამგრძნობებს, ასევე ეჭვმიტანილებს, საბჭოთა ხელისუფლების მიერ შექმნილი ე.წ. „სამეულები“ ყოველგვარი ძიებისა და გასამართლების გარეშე ხვრეტდნენ. დააპატიმრეს ყვირილის ხეობაში მცხოვრები წერეთლები და საჩხერიდან ჩამოყვანილ დაპატიმრებულებთან ერთად სპეციალურ ეშელონში მოათავსეს. ეშელონი შემდეგ ჭიათურაში ჩამოაყენეს, სადაც მუშათა საგანგებო რაზმის (ჩონი) წევრებმა მათ ჭიათურასა და ახლო-მახლო მიდამოებში დაპატიმრებულები დაახვედრეს. მოგვიანებით ეშელონი შორაპანში გადაიყვანეს, სადაც ასევე დაახვედრეს დაპატიმრებულები. პატიმრები ექვს ვაგონში გადაანაწილეს. დაპატიმრებულებს ეუბნებოდნენ, რომ ქუთაისში ჩაიყვანდნენ, აჯანყებასთან დაკავშირებით დაკითხავდნენ, უდანაშაულოებს სახლებში დააბრუნებდნენ, დამნაშავეების საქმეს კი სასამართლოს გადასცემდნენ. ვაგონებში გამომწყვდეულ ადამიანებს რამე რომ არ ეეჭვათ, თითო „ბუხანკა“ პური დაურიგეს. შორაპნის სადგურიდან გასული მატარებელი სოფ. არგვეთის რკინიგზის ხიდის სიახლოვეს გაჩერდა. აქ ორმოები წინასწარ იყო ამოღებული. არემარეს რუსული წითელი არმიის ნაწილები იცავდნენ, რომლებშიც ქართველი ჯარისკაცებიც ერივნენ.
ქართველმა ჯარისკაცებმა როგორც კი შეიტყვეს თუ რას უპირებდნენ ვაგონებში გამოკეტილ ადამიანებს, მწყობრიდან გამოვიდნენ და ბრძანების შესრულებაზე უარი თქვეს. ამის გამო ისინი დააპატიმრეს და მოგვიანებით თბილისში გადააგზავნეს. 1924 წლის 30 აგვისტოს დილის 3 საათზე პირველი ვაგონიდან პატიმრები გადმოიყვანეს, ორმოს გასწვრივ გაამწკვრივეს და იაპონური ტყვიამფრქვევებიდან უკლებლივ ყველანი ჩაცხილეს. დახვრეტის დროს, მათმა ღრიალმა: „რას გვერჩით, რა დაგვიშავებია!“ და ტყვიამფრქვევების კაკანმა დანარჩენ ვაგონებში მყოფი ადამიანები „საქმის კურსში“ ჩააყენა.
მათ უარი თქვეს ვაგონებიდან გადმოსვლაზე. ვაგონებში ასვლა კი საშიში იყო, არადა თენდებოდა. „საქმე“ კი გათენებამდე უნდა მომთავრებულიყო. ასეთ „კრიტიკულ“ სიტუაციაში ქუთაისის საგანგებო კომისიის თავმჯდომარემ, ილარიონ ტალახაძემ „მახვილგონიერება“ გამოიჩინა, მან წამოაყენა წინადადება, ყველა პატიმარი ვაგონეშივე ჩაეცხრილათ. ამ ინიციატივის აღსრულება შორაპნის მაზრის აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარემ დომენტი მშვენიერაძემ და შორაპნის კომკავშირის სამაზრო კომიტეტის თავმჯდომარემ ძიძიგურმა იკისრეს. რკინიგზაზე მდგარ ხუთივე ვაგონში მყოფი პატიმრები ტყვიამფრქვევებით ვაგონებშივე ჩაცხრილეს. სოფ. არგვეთაში ჩეკისტების მახვილს ემსხვერპლა 96 ადამიანი.
ვაგონებში დასახვრეტთა შორის იყვნენ ნინა წერეთელი და იულია გაფრინდაშვილი, რომლებიც ჭიათურაში გმირულად იბრძოდნენ აჯანყებულთა მხარეზე. დახვრეტის წინ ონის საგანგებო კომისიის თავმჯდომარემ სოფრომაძემ მათ გადასარჩენად ენერგიული ზომები მიიღო. ეს ორი ქალი ცოცხალ-მკვდარი ვაგონიდან გადმოასვენეს. ისინი 2 დღის განმავლობაში გონზე არ მოსულან, მიუხედავად იმისა, რომ ექიმები თავს დასტრიალებდნენ.
ვაგონებში დახვრეტილ 96 ადამიანს მოგვიანებით სხვებიც დაემატნენ და მთლიანობაში შორაპნის მაზრაში დახვრეტილთა რაოდენობამ 171 მიაღწია.
