USD 2.7195
EUR 3.2090
RUB 3.4546
თბილისი
„სილამაზის მწვერვალებს ვაღწევთ მაშინ, როცა საკუთარ თავად ყოფნას გადავწყვეტთ“
თარიღი:  5642

„სილამაზის მწვერვალებს ვაღწევთ მაშინ, როცა საკუთარ თავად ყოფნას გადავწყვეტთ“

ეს სიტყვები გაბრიელ შანელს, იგივე კოკოს, მოდაში პირველ და ნამდვილად ყველაზე ძლიერ და დამოუკიდებელ ქალს ეკუთვნის. 

კოკო 1883 წელს დაიბადა, დედა მალევე გარდაეცვალა, მამამ კი არ მოინდომა შვილებზე პასუხისმგებლობის აღება, ასე რომ, მას ცხოვრება ბავშვთა სახლში მოუწია. სწორედ იქ ისწავლა კერვა და 18 წლიდან უკვე პატარა სამკერვალოში მუშაობდა, პარალელურად კი კაბარეში მღეროდა, სწორედ იქ შეერქვა მეტსახელად კოკო ამავე სახელწოდების სიმღერის ხშირად შესრულების გამო.

ატელიეში მუშაობის დაწყების შემდეგ კოკო ხშირად ხვდებოდა მდიდარი ქალბატონების წრეში, უყურებდა ამ ქალებს და ფიქრობდა, რომ მიუხედავად მატერიალური კეთილდღეობისა მათ არ ჰქონდათ მთავარი - თავისუფლება და კონტროლი საკუთარ ცხოვრებაზე. ისინი სილამაზეს და სექსუალურობას ვიწრო კორსეტით და ღრმა დეკოლტით წარმოაჩენდნენ, თუმცა მაინც უჭირდათ ყურადღების მიქცევა. მაშინ კოკომ კიდევ ერთი გაკვეთილი ისწავლა, არ არის საჭირო იყო გადატვირთული და უნაკლო საიმისოდ, რომ იყო დასამახსოვრებელი.  „ამ ქალებს, რომლებსაც მე ყოველდღე ვხედავდი, ეცვათ უზარმაზარ სახელოიანი მაქმანიანი კაბები, კორსეტები, რომლებშიც სუნთქვა უჭირდათ, ატარებდნენ რთულ, გრძელ ვარცხნილობებს და ზედმეტად გადატვირთულ ქუდებს“. მათ ეცვათ ასე, რადგან იმ ეპოქაში ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ ქალი სილამაზის და ესთეტიკის გარდა რაიმეს განასახიერებდა.


ამ დროს კოკოს ღრმად სწამდა, რომ საკუთარი ცხოვრება და მომავალი ნებისმიერ ქალს თავად უნდა შეექმნა. „მე არ მომწონდა ჩემი ცხოვრება, ჰოდა თავადვე შევქმენი ახალი“. კოკო იყო პირველი, ვინც 100%-ით მამაკაცური სამოსი - შარვალ-პიჯაკი მოირგო და თმაც მოკლედ შეიჭრა.  ცხადია, თავიდან ყველა აკრიტიკებდა, მაგრამ ამას  კოკოსთვის ხელი არ შეუშლია დაწყებული საქმე იგივე ენთუზიაზმით გაეგრელებინა. „ არ მაინტერესებს რას ფიქრობთ ჩემზე, რადგან მე საერთოდ არ ვფიქრობ თქვენზე“ -  ალბათ არ გაგიკვირდებათ, თუ გეტყვით, რომ ეს ციტატაც შანელს ეკუთვნის.  ცოტა ხანში, მისი სტილი ფრანგი ქალბატონებისთვის შთაგონების წყარო გახდა, ისინი ხედავდნენ, როგორ თავისუფლად მოძრაობდა კოკო და რაც ყველაზე მთავარია, ხშირად  ექცეოდა პარიზის სასურველი მამაკაცების ყურადღების ცენტრში.  

კოკომ პირდაპირი მნიშვნელობით გაათავისუფლა ქალები კლიშეებისგან,  აჩუქა თავისუფლად ცხოვრების შესაძლებლობა და შანსი საკუთარი პიროვნების რევოლუცია თავად მოეხდინათ.  ეს უბრალოდ მხოლოდ შარვლის ან პატარა შავი კაბის მორგება არ იყო, ეს იყო სრული მეტამორფოზა, თავისი ტანსაცმლით ის ქალებს ცხოვრებას ასწავლიდა, ასწავლიდა რომ ყველაფერი მათ ხელში იყო და რომ არაა აუცილებელი გვერდით გყავდეს მამაკაცი, იმისთვის რომ თავი ბედნიერად და რეალიზებულად იგრნო. „ მხოლოდ 2 შემთხვევაში ვსვავ შამპანურს - როცა შეყვარებული ვარ და როცა არ ვარ“. 

ეს იყო პირველი ყველაზე სერიოზული ფემინისტური მანიფესტი. ამ ქალმა  აიღო კაცების ნაწილი (შარვალი, კოსტიუმი, მოკლე თმა) და ქალებს მოარგო, ამით გაგზავნა მთავარი მესიჯი -  თუ კი ქალებს შეუძლიათ ჩაიცვან და იმორაონ ისე, როგორც კაცებმა მაშინ მათ შეუძლიათ ყველაფერი, რაც კაცებს.

შანელს ატარებდა  მისი თანამედროვე ყველა ძლიერი და ცნობილი ქალი: მარლენ დიტრიხი, მერლინ მონრო, ჟაკლინ კენედი. შანელთან ერთად შეიქმნა არაერთი საკულტო მომენტი: მაგალითად ჟაკლინ კენედის ვარდისფერ კოსტიუმში გამოჩენა ოფიციალურ შეხვედრაზე,  ჯეინ ჰეპბერნი შარვლით წითელ ხალიჩაზე და ასე შემდეგ. ხოლო როცა მერლინ მონროს ჰკითხეს, თუ რა იყო მისი განუყრელი ატრიბუტი საწოლში - მერლინმა უპასუხა, რომ მხოლოდ 2 წვეთი შანელი N5 იყო საკმარისი თავდაჯერებულობის შესაძენად.

შანელის ქალი იყო დამოუკიდებელი, ელეგანტური, მაგრამ ამასთან სექსუალური. Little black dress სილუეტი შანელმა თავისი კარიერის დასაწყისშივე შექმნა და ამით  მკვეთრი ხაზი გაავლო სექსუალურობასა და ვულგარულობას, უბრალო ელეგანტურობასა და უგემოვნო ფუფუნებას შორის. „სამოსი სწორადაა შერჩეული, როცა გარშემომყოფებს ქალი ამახსოვრდებათ და არა ის, თუ რა ეცვა მას“ ამბობდა კოკო.

მიუხედავად იმისა, რომ კოკომ არაერთი სტანდარტი დაამკვიდრა, იგი გამუდმებით ამტკიცებდა, რომ თუ ქალს საზოგადოებაში თავის დამკვიდრება სურს, არ უნდა მიჰყვეს მხოლოდ სტანდარტებს, თუნდაც ეს შანელის სტანდარტები ყოფილიყო. „ერთადერთი ფერი, რომელიც მოდაშია არის ის, რომელიც ყველაზე მეტად გიხდებათ“. 

დღეს 21-ე საუკუნეა, შეიძლება ჩვენ განვვითარდით, ქალები  ბევრად უფრო რეალიზებულები და დამოუკიდებლები არიან, ვიდრე კოკოს ეპოქაში, მაგრამ ჩვენც ვერ ვეწევით მის სიტყვებს. ვცდილობთ ვიყოთ ის, ვისი ხატიც იდეალურად მიგვაჩნია, ჩავიცვათ ის, რაც ინფლუენსერებს აცვიათ და ამით ვშორდებით ყველაზე მთავარს -  საკუთარ თავს.  ვცდილობთ მაქსიმალურად მივჩქმალოთ ნაკლოვანებები და ამით ინდივიდუალიზმსაც ვკარგავთ. მოდის ისტორიაში ობიექტურად ყველაზე მნიშვნელოვან ქალს და დიზაინერს კი მიაჩნდა, რომ „მოდა გამუდმებით იცვლება, რჩება მხოლოდ სტილი“. სტილი კი - სტილი ინდივიდუალურია და მოდის ნაბიჯ-ნაბიჯ მიყოლას ჯობს ჩვენი სტილი ვიპოვოთ, თავი მაღლა ავწიოთ, წითელი პომადა წავისვათ და სამყარო ყველამ შეძლებისდაგვარად შევცვალოთ.

 

Vogue-ს მასალებზე დაყრდნობით მოამზადა ელენე ხვედელიძემ


  


  

ანალიტიკა
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

სრულად
გამოკითხვა
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
ხმის მიცემა
სხვათა შორის

მსოფლიოს ისტორიაში, უდიდესი იმპერიები ტერიტორიით(მლნ კვ. კმ): ბრიტანეთი - 35.5 მონღოლეთი - 24.0 რუსეთი - 22.8 ქინგის დინასტია (ჩინეთი) - 14.7 ესპანეთი - 13.7 ხანის დინასტია (ჩინეთი) - 12.5 საფრანგეთი - 11.5 არაბეთი - 11.1 იუანების დინასტია (ჩინეთი) - 11.0 ხიონგნუ - 9.0 ბრაზილია - 8.337 იაპონია - ~8.0 იბერიული კავშირი - 7.1 მინგის დინასტია (ჩინეთი) - 6.5 რაშიდუნების ხალიფატი (არაბეთი) - 6.4 პირველი თურქული სახანო - 6.0 ოქროს ურდო - 6.0 აქემენიანთა ირანი - 5.5 პორტუგალია - 5.5 ტანგის დინასტია (ჩინეთი) - 5.4 მაკედონია - 5.2 ოსმალეთი - 5.2 ჩრდილო იუანის დინასტია (მონღოლეთი) - 5.0 რომის იმპერია - 5.0

Ford, საავტომობილო ბაზრის დომინანტი მაშინ, როდესაც საავტომობილო ბაზარი ჯერ კიდევ ჩამოყალიბების პროცესში იყო, Ford Model T იყო დომინანტი მანქანა. 1916 წლის მონაცემებით, ის მსოფლიოში ყველა ავტომობილის 55%-ს შეადგენდა.

ილია ჭავჭავაძე: "როცა პრუსიამ წაართვა საფრანგეთს ელზასი და ლოტარინგია და პარლამენტში ჩამოვარდა საუბარი მასზედ, თუ რაგვარი მმართველობა მივცეთო ამ ახლად დაჭერილს ქვეყნებს, ბისმარკმა აი, რა სთქვა: ,,ჩვენი საქმე ელზასსა და ლოტარინგიაში თვითმმართველობის განძლიერება უნდა იყოსო. ადგილობრივნი საზოგადოების კრებანი უნდა დავაწყოთო ადგილობრივის მმართველობისთვისაო. ამ კრებათაგან უფრო უკეთ გვეცოდინება იმ ქვეყნების საჭიროება, ვიდრე პრუსიის მოხელეთაგანა. ადგილობრივთა მცხოვრებთაგან ამორჩეულნი და დაყენებულნი მოხელენი ჩვენთვის არავითარს შიშს არ მოასწავებენ. ჩვენგან დანიშნული მოხელე კი მათთვის უცხო კაცი იქნება და ერთი ურიგო რამ ქცევა უცხო კაცისა უკმაყოფილებას ჩამოაგდებს და ეგ მთავრობის განზრახვასა და სურვილს არ ეთანხმება. მე უფრო ისა მგონია, რომ მათგან ამორჩეულნი მოხელენი უფრო ცოტას გვავნებენ, ვიდრე ჩვენივე პრუსიის მოხელენი”. თუ იმისთანა კაცი, როგორც ბისმარკი, რომელიც თავისუფლების დიდი მომხრე მაინდამაინც არ არის, ისე იღვწოდა თვითმმართველობისათვის, მერე იმ ქვეყნების შესახებ, რომელთაც გერმანიის მორჩილება არამც თუ უნდოდათ, არამედ ეთაკილებოდათ, თუ ამისთანა რკინის გულისა და მარჯვენის კაცი, როგორც ბისმარკი, სხვა გზით ვერ ახერხებდა ურჩის ხალხის გულის მოგებას, თუ არ თვითმმართველობის მინიჭებითა, სხვას რაღა ეთქმის."

დედამიწაზე არსებული ცოცხალი არსებებიდან მხოლოდ ადამიანს და კოალას აქვთ თითის ანაბეჭდი

ინდოელი დიასახლისები მსოფლიო ოქროს მარაგის 11% ფლობენ. ეს უფრო მეტია, ვიდრე აშშ-ს, სავალუტო ფონდის, შვეიცარიის და გერმანიის მფლობელობაში არსებული ოქრო, ერთად აღებული.

დადგენილია, რომ სასოფლო-სამეურნეო კულტურათა მოსავლიანობის განმსაზღვრელ კომპლექსურ პირობათა შორის, ერთ-ერთი თესლის ხარისხია. მაღალხარისხოვანი ჯიშიანი თესლი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია მოსავლიანობის გასადიდებლად, რაც აგრეთვე დასაბუთებულია ხალხური სიბრძნით "რასაც დასთეს, იმას მოიმკი". - ქართული გენეტიკისა და სელექცია–მეთესლეობის სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მეცნიერებათა დოქტორი, აკადემიკოსი პეტრე ნასყიდაშვილი

ებოლა, SARS-ი, ცოფი, MERS-ი, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი COVID-19-იც, ყველა ამ ვირუსული დაავადების გავრცელება ღამურას უკავშირდება.

ყველაზე დიდი ეპიდემია კაცობრიობის ისტორიაში იყო ე.წ. "ესპანკა" (H1N1), რომელსაც 1918-1919 წლებში მიახლოებით 100 მილიონი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, ანუ დედამიწის მოსახლეობის 5,3 %.

იცით თუ არა, რომ მონაკოს ნაციონალური ორკესტრი უფრო დიდია, ვიდრე ქვეყნის არმია.