,
ოკუპირებული ცხინვალი „კატეგორიულ უარს ამბობს“ სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლოსთან თანამშრომლობაზე, რომლის პროკურორმაც 2008 წლის აგვისტოს ომის საქმეზე რეგიონის სამი ყოფილი მაღალჩინოსნის დაპატიმრების ორდერი გამოსცა.
„პოლიტიკური თვალსაზრისით ამ აბსოლუტურად მიკერძოებულ პლატფორმას, რომელსაც ორგანიზაციის მიერ 2008 წლის აგვისტოს ომის მოვლენების გამოძიება ეფუძნება, არაფერი აქვს საერთო მართლმაჯულებასთან“, – განაცხადა ოკუპირებული რეგიონის „საგარეო საქმეთა სამინისტრომ“ 21 მარტს.
უწყების მტკიცებით, ჰააგიდან ამ ცნობამ ცხინვალში „სრული გაურკვევლობა გამოიწვია, რამდენადაც სწორედ ეს პირები, რომელთაც ქართველი სამხედროებისა და მოქალაქეების მიმართ ომის დანაშაულების ჩადენა ედებათ ბრალად, ყველა ღონეს იღებდნენ მათი სიცოცხლეების გადასარჩენად, სახმრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე [მათი] უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად და შემდგომ ქართული მხარისთვის გადასაცემად“.
„დღეს, საერთაშორისო ურთიერთობებში ძალიან სერიოზული კრიზისის ფონზე, ნათელია, რომ სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამათლომ გადაწყვიტა გამოცოცხლდეს და საკუთარი წვლილი შეიტანოს მის გამწვავებაში, ევროპული მართლმსაჯულების საბოლოო დისკრედიტაციის გზით“, – ნათქვამია ცხინვალის „საგარეო საქმეთა სამინისტროს“ განცხადებაში.
ამავე განცხადების თანახმად, „მართლმსაჯულების ასეთი განსაკუთრებული ფორმა, რომელიც დემონსტრაციულად უგულებელყოფს მისთვის უსიამოვნო ფაქტებს, ვერავითარ კრიტიკას ვერ უძლებს და ვერ იქნება მიღებული შეიარაღებული აგრესიით დაზარალებულ ქვეყანაში“.
პროკურორის თქმით, დანაშაულის ჩადენაში, სავარაუდოდ, უშუალოდ მონაწილეობდნენ მიხეილ მინძაევი, დე-ფაქტო ცხინვალის შინაგან საქმეთა მინისტრი 2005-2008 წლებში; ჰამლეტ გუჩმაზოვი, დე-ფაქტო შს სამინისტროში წინასწარი დაკავების განყოფილების მაშინდელი უფროსი; და დავით სანაკოევი, ადამიანის უფლებათა დაცვის სფეროში ცხინვალის დე ფაქტო პრეზიდენტის მაშინდელი წარმომადგენელი.
კარიმ ხანის განცხადებით, მინძაევს, გუჩმაზოვსა და სანაკოევს სისხლის სამართლებრივი პასუხისმგებლობა ეკისრებათ თავისუფლების უკანონო აღკვეთის, წამების, არაადამიანური მოპყრობის, ღირსების შელახვის, მძევალთა აყვანისა და უკანონო გადაყვანის გამო.
იმავე განცხადებით, გამოძიებამ ასევე გამოავლინა ამ დანაშაულებში აწგარდაცვლილი ვიაჩესლავ ბორისოვის, რუსეთის საჰაერო-სადესანტო ძალების გენერალ-მაიორის სავარაუდო როლიც. „სარწმუნოა, რომ მან განზრახ შეიტანა წვლილი ზოგიერთი ამ დანაშაულის განხორციელებაში“.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
