,
ფეხბურთის მსოფლიო ჩემპიონატი 2022 წელს კატარში იმართება. მსოფლიოში ყველაზე ყურებადმა საფეხბურთო ჩემპიონატმა სტარტი ალ ბაიტის სტადიონზე აიღო. მანამდე კი ქვეყანაში ჩემპიონატის სამასპინძლოდ არაერთი ინფრასტრუქტურული პროექტი განხორციელდა. მათგან ყურადღების მიპყრობა იმ სტადიონებზე გვინდა, რომელზეც საფეხბურთო ტურნირები გაიმართება და რომლებიც 1 თვის განმავლობაში მსოფლიო ფეხბურთის გულშემატკივრებს უმასპინძლებს. მთლიანობაში, მუნდიალს 8 სხვადასხვა სტადიონი მოემსახურება, რომელიც თანამედროვე სპორტული ინფრასტრუქტურის შედევრებია და უმაღლეს სტანდარტებს აკმაყოფილებს.
1. “ალ ბაიტი’’ - 847 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "ისიამოვნეთ თბილი არაბული მისალმებით"
ქალაქი: ალ ხორი
ტევადობა: 60 000
სტადიონის სახელწოდება “ბაიტ ალ შაარიდან” მომდინარეობს, რაც იმ ტერიტორიის აღმნიშვნელი სახელია, რომელზეც სტადიონი მდებარეობს და სადაც მომთაბარე არაბული ტომები კატარში ყოფნის დროს ჩერდებოდნენ. სტადიონის დიზაინის ნახვისას დარწმუნდებით, რომ აქ როგორც ქვეყნისა და ტერიტორიის ისტორია და წარსული, ისე აწმყო და რეალობაა გათვალისწინებული. საინტერესოა, რომ ალ-ბაიტ პარკზე, ანუ იქ, სადაც სტადიონი მდებარეობს, 30 მცირე ზომის საფეხბურთო მოედანი, სხვადასხვა სახის სპორტული სათამაშო და სავარჯიშო არენები, გამწვანების ვრცელი გაზონები, სარბენი და ველოსპორტისთვის განკუთვნილი ბილიკები, ცხენოსნობისა და აქლემით ჯირითისთვის განკუთვნილი სივრცეებია განთავსებული. ქვეყნის კულტურის სამინისტროსა და სხვადასხვა კულტურული საერთაშორისო ორგანიზაციების ინიციატივით, სტადიონზე და მიმდებარე ტერიტორიაზე არაერთი კულტურული ღონისძიება იმართება, რომელიც ახალგაზრდებს ქვეყნის ისტორიას უამბობს.
2. "ალ ჯანუბი" - 700 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "ფეხბურთის იალქნები ახალ ეპოქაში"
ქალაქი: ალ ვახრა
ტევადობა: 40 000
ქალაქ ალ ვახრას ისტორია მჭიდროდ არის დაკავშირებული მეზღვაურობასთან, სწორედ ამიტომ სტადიონის დიზაინის ხშირი ელემენტებია იალქნიანი ნავები და საზღვაო ტრანსპორტი. სტადიონის დატვირთვა ყოველ სეზონზე შეიძლება, რასაც ხელს ის ფაქტი უწყობს, რომ არენა აღჭურვილია გაგრილების ინოვაციური სისტემითა და ასაწევი სახურავით.
3. "ალ თუმამა" - 342 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "კულტურითა და ტრადიციებით გაჟღენტილი ქვეყანა"
ქალაქი: დოჰა, ალ თუმამა
ტევადობა: 40 000
ალ თუმამას სტადიონის მთლიანი დიზაინი “გაიფას”, ანუ ახლო აღმოსავლეთში მცხოვრები მამაკაცების ტრადიციული თავსაფარის ანალოგს წარმოადგენს. იგი რეგიონის ტრადიციული სამოსის სიმბოლოა და ასევე ღირსებასა და დამოუკიდებლობის ცენებებთან ასოცირდება.
4. 974 - ღირებულება უცნობია
სლოგანი: "ამ ყველაფრის გულში ინოვაციაა"
ქალაქი: დოჰა, რას აბუ აბუდი
ტევადობა: 40 000
სტადიონის მშენებლობაში ფოლადის განსაკუთრებული ნედლეული დაიხარჯა და იგი როგორც ადგილობრივი ინდუსტრიული პროფესიონალიზმის ისტორიას, ასევე თანამედროვე ტენდენციებს აერთიანებს. მშენებლობის პროცესში შემცირებული იყო ხარჯები, რასაც თანამედროვე მასალების გამოყენებამ შეუწყო ხელი. ერთ-ერთ ყველაზე თანამედროვე სტანდარტების შესაბამის არენად მიჩნეული სტადიონი ერთადერთია, რომელიც ზღვისპირა ტერიტორიაზე მდებარეობს.
5. "ლუსაილი" - 767 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "წარსულის მემკვიდრეობა და მომავლის ხატი; ადგილი, სადაც ერთმანეთს კულტურა და სპორტი ხვდება"
ქალაქი: ლუსაილი
ტევადობა: 80 000
სტადიონის დიზაინი, როგორც ინტერიერი, ისე ექსტერიერი, სინათლისა და ჩრდილების ცეკვით არის შთაგონებული. ეს ის არენა გახლავთ, რომელიც მსოფლიოს ყველაზე პრესტიჟული საფეხბურთო ტურნირის გადამწყვეტ შეხვედრას – მუნდიალის ფინალს უმასპინძლებს. სტადიონზე ასევე წარმოდგენილია არაბული სამყაროს მდიდარი ისტორიული ღირსშესანიშნაობები, როგორებიცაა ჭურჭლის, თასებისა და ხელოვნების ნიმუშების მოტივები რეგიონის ისტორიიდან.
6. "აჰმად ბინ ალი" - 360 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "იქ, სადაც უდაბნოს ისტორიები იწყება"
ქალაქი: უმ ალ აფაეი
ტევადობა: 40 000
სტადიონის ყველაზე თვალსაჩინო მახასიათებელია მბზინავი ფასადი, რომელიც შედგება ისტორიული ნიმუშებისგან, რომლებიც წარმოადგენს ქვეყნის კულტურისა და ისტორიის სხვადასხვა ასპექტს: ოჯახის მნიშვნელობას, უდაბნოს სილამაზეს, ადგილობრივ ფლორასა და ფაუნას, ადგილობრივი და საერთაშორისო ვაჭრობის ისტორიას. აქ განთავსებულია ყველა ის ისტორიული და კულტურული ღირებულება, რომელიც მნიშვნელოვანია ქალაქ ალ რაიანისთვის. უბანში განთავსდა მთელი რიგი სპორტული ობიექტები, მათ შორის კრიკეტისა და ფეხბურთის მოედნები, საბავშვო მოედანი, გარე სპორტული დარბაზი, საწყალოსნო ცენტრი, ჩოგბურთის კორტები, სკეიტ პარკი და მძლეოსნობის ტრეკი. ასევე, არაერთი სავაჭრო ცენტრი დასასვენებელი და სარეკრეაციო სივრცეები.
7. "განათლების ქალაქის სტადიონი" - 653 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "შთამაგონებელი სამკაული’’
ქალაქი: ალ რაიანი
ტევადობა: 40 000
სტადიონის ფასადზე გამოსახულია სამკუთხედები, რომლებიც ბრილიანტის მსგავს გეომეტრიულ ფიგურებს ქმნიან და ისინი მზიან ამინდში ფერს იცვლიან. მიიჩნევა, რომ სტადიონი ერთ-ერთი ყველაზე მაღალი ხარისხისა და გამძლეობისაა. ყატარში, ელიან რომ არენა ქვეყნის ღირებულების ერთ-ერთი მთავარი წარმომადგენელი და სავიზიტო ბარათი გახდება.
8. "ხალიფას საერთაშორისო სტადიონი" - 280 მილიონი დოლარი
სლოგანი: "სპორტული ლეგენდის აღორძინება"
ქალაქი: დოჰა, ესპაირი
ტევადობა: 40 000
განსხვავებით ტურნირის მასპინძელი სხვა სტადიონებისგან, ხალიფას საერთაშორისო სტადიონი ყატარში ერთ-ერთი ყველაზე ძველია და 1976 წელს აშენდა. აქამდე, იგი ქვეყნის მთავარ არენად მიიჩნეოდა და მანვე უმასპინძლა 2011 წლის აზიის თასის გათამაშებასა და მის ფინალურ შეხვედრას. ამ სტადიონს ფიფას მსოფლიოს ჩემპიონატის შეხვედრები უკვე მიუღია, ოღონდ საკლუბო დონეზე – 2019 წლის გათამაშების ფინალური მატჩი, “ლივერპულისა” და “ფლამენგოს” მონაწილეობით სწორედ ამ არენაზე გაიმართა. განახლების შემდეგ სტადიონს 10 450 ადგილი, განათებისა და გაგრილების სისტემა დაემატა. ასევე, სტადიონის განახლებული ფასადი არაბული კულტურის ორნამენტებით არის გაფორმებული.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
