,
„ლეგენდს წყალტუბო სპა რეზორტის“ დამფუძნებელი და დირექტორი ანდრო ჯიშკარიანი აცხადებს, რომ ლარის კურსის გამყარება ბიზნესს სერიოზულად ურტყამს და ქვეყანაში არსებული ინფლაციის ფონზე სასტუმრო სერვისების დოლარში ღირებულების გაძვირება უწევთ. საკითხზე სასტუმროს დამფუძნებელმა გადაცემა #წერტილში ისაუბრა.
ანდრო ჯიშკარიანმა ის ფაქტორები დაასახელა, რის გამოც ტურიზმის დარგში მომსახურებაზე ფასის ზრდას განაპირობებს.
„ლარის გამყარებას რამდენიმე მიმართულება აქვს - ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც ლარში აქვს ხელფასი - ეს კარგია, გარდა იმ ადამიანებისა, რომლებიც ქვეყანაში საექსპორტო, სერვისების ან ტურიზმის მიმართულებით მუშაობენ, იქიდან გამომდინარე, რომ ეს ყველაფერი სერიოზულად ურტყამს ამ ბიზნესებს. გრძელვადიან პერსპექტივაში, თუ საშუალო შეწონილი კურსი რეალობასთან მორგებული არ იქნება, საკმაოდ გაგვიჭირდება.
ანალიტიკოსებისა და სტატისტიკის მიხედვით ლარის კურსი დოლართან მიმართებით 2.7-2.8 ლარის ფარგლებში უნდა მერყეობდეს. ლოგიკა ერთია, მაგალითისთვის კომუნალური გადასახადების ფასების გადახედვა მაშინ მოხდა, როდესაც კურსი 3.3 ლარი იყო და ტარიფი ამ კურსის დადგინდა. დღევანდელი კურსი კი 2.5 ლარია, რაც 80 თეთრით, ანუ 25%-ით ნაკლებია, რაც იმას ნიშნავს, რომ ამდენით მეტს ვიხდით ტურიზმის მიმართულებით მომუშავე კომპანიები, ხარჯის მიხედვით კომუნალურებში. მათ შორის ეს ძალიან დიდ გავლენას ახდენს პროდუქტის მიმართულებით, როდესაც სადისტრიბუციო კომპანიებისა და რიტეილ ქსელების მანკიერი პრაქტიკა პროდუქტებზე მაღალ ფასს იჭერს... ამ ყველაფერიდან გამომდინარე ქვეყანაში ინფლაციაა, რაც ტურისტულ ბიზნეს ძალიან ურტყამს. მესამე ფაქტორი რეფინანსირების განაკვეთია, რომელიც ჩემი აზრით უნდა შემცირდეს“, - ამბობს ანდრო ჯიშკარიანი.
აქედან გამომდინარეა „ლეგენდს წყალტუბო სპა რეზორტის“ მომსახურების გაძვირებაც, რაც სასტუმროს ხელმძღვანელის თქმით, შესაძლოა კიდევ გაგრძელდეს.
„აქედან გამომდინარე ჩვენ ტურისტებისთვის ფასის გაზრდა გვიწევს. ძალიან რთულია, ტურისტებისთვის წლის დასაწყისში დოლარში არსებული ფასების შეინარჩუნო. ეს პროცესი კონკურენტუნარიანობაში გვირტყამს.
წლის დასაწყისიდან ჩვენი სერვისები მაისამდე დაახლოებით 25%-ით გავაძვირეთ და 5%-ით გვქონდა გაძვირებული მაღალ სეზონზე, თუმცა ვფიქრობთ, ამის გადახედვა მოგვიწევს, რადგან კურსის 2.5 ლარზე შენარჩუნების შემთხვევაში იმ ფასებით ოპერირება, რაც გვქონდა გაგვიჭირდება. 60-80 თეთრით შემცირებული კურსი ჩვენს ხარჯებს ზრდის“, - განმარტავს ანდრო ჯიშკარიანი.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
