18:17,
04/03
პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა თავის ამერიკელ კოლეგას მიწვევა გაუგზავნა წინადადებით - შეუერთდეს „ძლიერთა ამა სოფლისას“ კლუბს. იმისგან დამოუკიდებლად, აქეზებს თუ არა იგი დონალდ ტრამპს გრენლანდიასთან მიმართებით ან ირიბად სთავაზობს მას თავისუფლად განკარგოს უკრაინის რესურსები, რუსეთის ლიდერის სტრატეგია და მისი საბოლოო მიზანი სულ უფრო აშკარა ხდება“, - წერს პოლიტოლოგიის პროფესორი მარკ გალეოთი 30 მარტის ბრიტანულ გაზეთ „სანდეი თაიმსში“ (The Sunday Times) გამოქვეყნებულ სტატიაში სათაურით „პუტინის მომგებიანი სტრატეგია: მან ზუსტად იცის, როგორც აცდუნოს დონალდ ტრამპი“.
ავტორი აღნიშნავს რუსეთის ლიდერის უნარს ადამიანებით მანიპულირებაში. არ იფარგლება რა უბრალო პირფერობით, იგი სთავაზობს აშშ-ის პრეზიდენტს იმის შესაძლებლობას, რომ არა მარტო ხედავდეს საკუთარ თავში გარიგებების დადების უდიდეს სპეციალისტს, არამედ გამოიყენოს ამერიკის სტატუსი მსოფლიოს „გადასაკეთებლად“ საკუთარი სურვილისა და ხედვების შესაბამისად.
„გერმანულ ლეგენდაში დოქტორ ფაუსტის შესახებ შუა საუკუნეების მეცნიერი იძულებულია ეშმაკს თავისი სული მიჰყიდოს - იმიტომ, რომ ეშმაკის მოციქულ მეფისტოფელს შეუძლია მას ყველაფერი მისცეს, რასაც მოისურვებს. ვლადიმერ პუტინის სტრატეგიაც ამით გმოიხატება: მას შეუძლია დონალდ ტრამპს შესთავაზოს ის, რაც ამერიკელ ლიდერს ყველაზე მეტად სურს“, - წერს მარკ გალეოთი.
„გასულ კვირაში ვლადიმერ პუტინმა დონალდ ტრამპის სურვილს გრენლანდიის შეძენის შესახებ „სერიოზული“ და ღრმა ისტორიული ფესვების მქონე განზრახვა უწოდა, თუმცა იქვე დასძინა, რომ „თეთრი სახლის ლიდერის სურვილებს ჩვენთან არანაირი კავშირი არ აქვსო“, - წერს მარკ გალეოთი, - ამ სიტყვებით რუსეთის ლიდერმა არამარტო წააქეზა დონალდ ტრამპის ექსცენტრიული ამბიციები, არამედ მიანიშნა კიდეც, რომ მოსკოვი რაიმე საწინააღმდეგო ნაბიჯს არ გადადგამს, თუ აშშ-ის პრეზიდენტი თავისი სურვილების განხორციელებას დაიწყებს“.
რუსეთის პრეზიდენტი ასევე აქეზებს და თავის სასარგებლოდ ექსპლოატაციას უწევს დონალდ ტრამპის ფიქრებს დაინახოს საკუთარი თავი „შეერთებული შტატების კორპორაციის“ ხელმძღვანელად, რომელიც გეოპოლიტიკას მხოლოდ ეროვნული გამდიდრების საშუალებად თვლის.
ვლადიმერ პუტინი მხარს უჭერს აშშ-უკრაინის შეთანხმებას მინერალების რესურსებით სარგებლობის თაობაზე, რომელსაც ავტორი „კოლონიურს“ უწოდებს, თუმცა იმავდროულად, მიუხედავად იმისა, რომ ამერიკული ნავთობკომპანიების რუსეთში დაბრუნების პერსპექტივა ნაკლებად სავარაუდოა, ამ საკითხის განხილვა მაინც მიმდინარეობს - ისევე როგორც გაზსადენის „ჩრილოეთი ნაკადის“ გადაცემა აშშ-ის კონტროლქვეშ.
ამ გეგმის რეალიზება, საეჭვოა, უახლოეს დროში მოხდეს, მაგრამ მიზანი, როგორც ჩანს, იმით გამოიხატება, რომ მიეცეს დონალდ ტრამპს მიხვედრის შესაძლებლობა, რომ ამერიკულ ბიზნესს რუსეთში განსაკუთრებული პირობები ექნება.
როგორც მარკ გალეოთი წერს, ვლადიმერ პუტინის მოლაპარაკებითი სტრატეგია სამი მიმართულებისაგან შედგება, რომელთაგან თითოეული დონალდ ტრამპის პირადი თავისებურებებით არის განპირობებული.
პირველი - მოსკოვი სიგნალებს იძლევა მზადყოფნაზე სამშვიდობო პროცესის გასაგრზელებლად., რომელიც აშშ-ის პრეზიდენტის მიერ არის ინიცირებული, მაგრამ კრემლი ყოველ ეტაპზე ახალ-ახალ დათმობებს ითხოვს.
მეორე - ვლადიმერ პუტინი სარგებლობს დონალდ ტრამპის მტრული დამოკიდებულებით ვოლოდიმირ ზელენსკის მიმართ. ტრამპს და პუტინს უკრაინისადმი ერთნაირი მიდგომა აქვთ: მას უნდა მოექცე არა როგორც სუვერენულ სახელმწიფოს, არამედ როგორც ისეთ ქვეყნად, რომელიც აშშ-სა და რუსეთის კონტროლქვეშაა და რომლის აქტივები მოსკოვსა და ვაშინგტონს შორის უნდა გაიყოს.
მესამე მიმართულება - დონალდ ტრამპის უნდობლობა ევროკავშირის მიმართ და ამ ფაქტორით სარგებლობა ვლადიმერ პუტინის მიერ.
მარკ გალეოთი ვარაუდობს, რომ ამჟამინდელ ეტაპზე ვლადიმერ პუტინს შეიძლება არ ჰქონდეს მტკიცე წარმოადგენა როდის და როგორ დასრულდება ომი, მაგრამ კრემლს მისი როგორც ოპორტუნისტის ტაქტიკა სრულიად აწყობს. თუ მის პირობებს მიიღებენ - კარგი იქნება, თუ გარიგება ჩაიშლება, მაშინ პასუხისმგებლობა ამაზე შეიძლება ევროპას დაეკისროს. . ევროპაზე გაბრაზებული ტრამპი კი პუტინისათვის ბევრად უფრო სასარგებლო იქნება“, - ასეთ დასკვნას აკეთებს მარკ გალეოთი.
წყარო: https://www.thetimes.com/article/de4d76f7-afeb-40f0-9b70-cf7df64ceccd?shareToken=8d02229b10f93aa4b73d955f973ff11c
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
