USD 2.7136
EUR 3.0211
RUB 2.9547
თბილისი
დავით გურგენიძე - „საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში რამდენიმე კარდინალური ცვლილებაა მოსალოდნელი“
თარიღი:  2286

უახლოეს პერიოდში საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტს სიახლეები ელის – ახალი ხელმძღვანელობის პირობებში, იქ, არაერთი ცვლილებაა დაგეგმილი.

დავით გურგენიძეს, რომელიც რექტორის პოსტზე ორიოდე თვის წინ აირჩიეს, ამ რანგში საქმიანობის დაწყება საკმაოდ რთულ დროს მოუწია. ამ ეტაპზე იგი კორონავირუსით შექმნილ გამოწვევებს ებრძვის. პანდემიის დასრულების შემდეგ კი, უნივერსიტეტში, ახალი რექტორის ხედვის შესაბამისი მმართველობა დაიწყება.

ამბობს, რომ მისი ბედი 30 წლის წინ გადაწყდა, როცა კათედრაზე ნახევარ განაკვეთზე დაიწყო მუშაობა. იმ დროიდან მოყოლებული, საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტი მისი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. რექტორად არჩევამდე, ოთხი წლის განმავლობაში, სამშენებლო ფაკულტეტის დეკანი იყო. შესაბამისად, კარგად იცის რა სჭირდება უნივერსიტეტს, რა გამოწვევების წინაშე დგას და როგორ არის შესაძლებელი მისი შემდგომი განვითარება.

EDU.ARIS.GE-სთან ინტერვიუში იგი ტექნიკურ უნივერსიტეტში არსებულ მდგომარეობაზე საუბრობს და სამომავლო გეგმებსაც გვიმხელს.

დავით გურგენიძე: როგორც ზოგადად, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის, ისე პირადად ჩემი – უნივერსიტეტის რექტორის მიზანია, რომ ტექნიკური უნივერსიტეტი, უმოკლეს დროში, ერთიანი ევროპული აკადემიური სივრცის სრულფასოვანი და სრულუფლებიანი წევრი გახდეს. ამ მიზნის მიღწევას კი მხოლოდ სურვილი არ ჰყოფნის. ამისთვის, სისტემურ-სტრუქტურული რეფორმების გატარებაა საჭირო, ახალი პრიორიტეტები და სტრატეგიები უნდა განისაზღვროს და საუნივერსიტეტო ცხოვრებაში გატარდეს. როგორც ვიცით, ეს პრიორიტეტები და სტრატეგიები, თანამედროვე ევროპულ აკადემიურ სივრცეში, ავტონომიურობის, აკადემიური თავისუფლების, სწავლების, სწავლის და კვლევის ერთიანობის, თანასწორობისა და გამჭვირვალობის პრინციპებს გულისხმობს. რადგან უმაღლესი სასწავლებლის მიზანს მეცნიერული ცოდნის დანერგვა, გავრცელება და მეცნიერების განვითარების ხელშეწყობა წარმოადგენს, ამიტომ, აუცილებელია, შეიქმნას ისეთი სტრუქტურები და შესაბამისად, ისეთი აკადემიური გარემო, რაც ხელს შეუწყობს სამეცნიერო კვლევის, სწავლებისა და სწავლის პროცესის ერთიანობას.

სწავლისა და სწავლების პროცესში მუდმივად უნდა იყოს გათვალისწინებული კვლევის უახლესი შედეგები, რაც სწავლას უფრო სიღრმისეულსა და მრავალფეროვანს გახდის; ამასთან, უნივერსიტეტის საქმიანობა, განსაკუთრებით საბუნებისმეტყველო, ზუსტი და საინჟინრო მეცნიერების მიმართულებით, დიდწილად, მიმართული უნდა იყოს პროფესიულ საჭიროებებზე და თავისუფალი ბაზრის მოთხოვნებზე, რაც სახელმწიფოს ეკონომიკური განვითარების აუცილებელი პირობაა.

როგორც საზოგადოებრივ-საჯარო დაწესებულება, თანამედროვე უნივერსიტეტი წარმოადგენს კულტურულ ინსტიტუციას; ამაში კი, განსაკუთრებული როლი კულტურასა და სოციალურ მეცნიერებებს ეკუთვნის, რომელიც საზოგადოებაში ჰუმანისტური იდეების გავრცელებასა და განხორციელებას უწყობს ხელს. ჩვენი უნივერსიტეტის და პირადად ჩემი მიზანი სწორედ იმაში გამოიხატება, რომ ეს ევროპული საზოგადოებრივ-ჰუმანისტური მიდგომა, შეძლებისდაგვარად სწრაფად, ტექნიკურ უნივერსიტეტშიც განხორციელდეს.

ტექნიკურ უნივერსიტეტში აკადემიკოს ...

-აპირებთ თუ არა უნივერსიტეტში ცვლილებებს, რას მიიჩნევთ პრიორიტეტულად?

-დ.გ: უნივერსიტეტში რამდენიმე კარდინალური ცვლილებაა მოსალოდნელი. ეს ცვლილებები, პირველ რიგში, შეეხება ტრადიციული საუნივერსიტეტო აკადემიური სტრუქტურების დახვეწასა და განვითარებას და იმავდროულად, ახალი სტრუქტურული ერთეულების შემოღებას, რომლებიც თანამედროვე აკადემიური სივრცის განვითარებისთვის აუცილებელი კომპონენტებია.

როგორც ცნობილია, თანამედროვე ევროპული საუნივერსიტეტო სივრცის განვითარება ამ ორი ნიშნით ხასიათდება – ეს არის ტრადიციული შიდა საუნივერსიტეტო სტრუქტურების განვითარება, როგორებიცაა ფაკულტეტები და მისი სტრუქტურული ერთეულები, სამეცნიერო-კვლევითი და სასწავლო-კვლევითი ინსტიტუტები, სხვადასხვა დარგობრივი მიმართულებები, აკადემიური დეპარტამენტები და ასევე, ე.წ. სხვადასხვა ტიპის ფაკულტეტებს მიღმა, ფაკულტეტებს შორის, ან რამდენიმე ფაკულტეტის ბაზაზე წარმოქმნილი ახალგანვითარებული ინსტიტუციები, ე.წ. კოლეგიები, ანდა კლასტერები.

ახალი სტრუქტურების უპირატესობა, გარკვეულწილად, განპირობებულია იმით, რომ ისინი უფრო მოქნილი ორგანიზმებია მაღალრეიტინგული კვლევის საწარმოებლად. ამ ახალ ორგანიზაციებში სწავლება და კვლევა საგნებზე კი არ არის დამყარებული, არამედ თემებზე დაფუძნებული მოდელები გამოიყენება. ეს კვლევის იმპულსის მიმცემი სტრუქტურები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ახალ ინტერდისციპლინურ თემებსა და საზოგადოებრივად მნიშვნელოვან პრობლემებს. ინტერდისციპლინურობა კი, თანამედროვე ევროპული აკადემიური სივრცის ერთ-ერთი პრიორიტეტული მიმართულებაა, რადგან მზარდი მეცნიერული სპეციალიზაცია დიდ კვლევით ჩაღრმავებასა და დისციპლინების დიფერენციაციას მოითხოვს.

იმისათვის, რომ თანამედროვე ევროპულმა უნივერსიტეტმა გამართულად და ეფექტიანად იფუნქციონიროს, საჭიროა, საზოგადოებრივი, ეკონომიკური და აკადემიური ინტერესებიდან გამომდინარე, განისაზღვროს უნივერსიტეტის აკადემიური პრიორიტეტები. ამ შემთხვევაში, პრიორიტეტულად შეიძლება ჩაითვალოს მთლიანად რომელიმე ფაკულტეტი ან ზოგიერთი ფაკულტეტის ცალკეული დარგობრივი მიმართულება. მაგრამ, იმისათვის, რომ პრიორიტეტულმა დარგებმა და მიმართულებებმა წარმატებულად იფუნქციონიროს, საჭიროა მაღალკვალიფიციური პროექტების შექმნა და განხორციელება. ისეთი პროექტების შესაქმნელად, რომელსაც საერთაშორისო აკადემიური ღირებულება ექნება, აუცილებელია წამყვან ევროპულ უნივერსიტეტებთან და სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტებთან კოლაბორაცია, რაც სხვადასხვა ფორმით შეიძლება ხორციელდებოდეს. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია სასწავლო და კვლევით პროცესებში უცხოელი პროფესორების ჩართულობა.

-როგორ ფიქრობთ, პასუხობს თუ არა დღევანდელი ტექნიკური უნივერსიტეტი თანამედროვე ახალგაზრდის მოთხოვნებსა და იმ სტანდარტებს, რომელთაც უნივერსიტეტი უნდა აკმაყოფილებდეს?

-დ.გ: შეკითხვაზე ზუსტი პასუხის გასაცემად საჭიროა ჩატარდეს შესაბამისი სოციოლოგიური კვლევები, რასაც ჩვენი უნივერსიტეტი კორონავირუსის კრიზისის დამთავრების შემდეგ გეგმავს. მე კი, აქ მოგახსენებთ ჩემს მოსაზრებას იმის შესახებ, თუ რა სტანდარტებს იცავს ან უნდა იცავდეს ევროპული ტიპის უმაღლესი სასწავლებელი იმისათვის, რომ სტუდენტების უფლებები და ინტერესები იქნას დაცული და კომფორტული იყოს მათთვის საზოგადოებრივი და აკადემიური სიკეთეების მიღება უნივერსიტეტიდან. თანამედროვე უნივერსიტეტი წარმოადგენს სტუდენტთა და პროფესორთა ერთობას და უნივერსიტეტის გამართულად ფუნქციონირება სწორედ ამ ერთობის აგებაზეა დამოკიდებული. ამის ერთ-ერთი მთავარი კომპონენტია სწავლის თავისუფლების პრინციპი, რაც გულისხმობს არა მხოლოდ იმას, რომ სტუდენტმა თავის შეხედულებისამებრ აირჩიოს სასწავლო ღონისძიებები, არამედ იმასაც, რომ აქტიურად ჩაერთოს, როგორც მიმდინარე სასწავლო კვლევით პროცესში, ასევე უნივერსიტეტის მართვაშიც. სწორედ ამისთვის არსებობს სტუდენტური თვითმმართველობა, რომლის ძირითადი ფუნქცია, საუნივერსიტეტო ადმინისტრაციულ სტრუქტურებთან ერთად, არის ის, რომ უმაღლეს სასწავლებელსა და საზოგადოებაში სტუდენტების ინტერესები დაცულ იქნას. ამავდროულად, სტუდენტური თვითმმართველობის საშუალებით, სტუდენტთა გაერთიანებები საკუთარი წევრების ინტერესებს უნდა იცავდნენ კანონის ფარგლებში, მონაწილეობას იღებდნენ უმაღლესი სასწავლებლის წინაშე დასახული ამოცანების განხორციელებაში; თავისუფლად უნდა გამოხატავდნენ თავიანთ პოზიციას უმაღლესი სასწავლებლის სამეცნიერო თუ სასწავლო საკითხების პოლიტიკისადმი.

როგორც უნივერსიტეტის ადმინისტრაცია, ისე სტუდენტური გაერთიანებები განსაკუთრებულ ყურადღებას უნდა უთმობდნენ მარტოხელა დედების და შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე სტუდენტების უფლებების ზედმიწევნით დაცვას და მათთვის ხელშემწყობი პირობების განვითარებას. ამასთან, უნივერსიტეტი ცოცხალი ორგანიზმია და მისი სტრუქტურები მუდმივად დინამიურ განვითარებას განიცდის – მათ შორის, სტუდენტური თვითმმართველობის ორგანოებიც. ისინი დროის მოთხოვნების შესაბამისად, მუდმივად უნდა იხვეწებოდნენ, მეტად დემოკრატიულები ხდებოდნენ, რათა სტუდენტთა ჩართულობა, როგორც აკადემიურ, ისე მართველობით პროცესებში უფრო მეტად ხილვადი იყოს.

ამავდროულად, ჩემი აზრით, სტუდენტური ცხოვრება უფრო საინტერესო და მიზანმიმართული რომ გახდეს, მიზანშეწონილია, სტუდენტური თვითმმართველობის ეგიდით სტუდენტური სამეცნიერო კლუბების შექმნა, რა შემთხვევაშიც სტუდენტებს, უნივერსიტეტის ადმინისტრაციული და აკადემიური პერსონალის მხარდაჭერით, აკადემიური და საზოგადოებრივი ინტერესების შესაბამისი პროექტების შექმნისა და განხორციელების შესაძლებლობა მიეცემოდათ. ამასთან, უნივერსიტეტის საქმიანობის ერთ-ერთი პრიორიტეტი უნდა იყოს სტუდენტთა შორის სწავლისა და კვლევის მოტივაციის ამაღლება. ამ მიმართულებით შესაძლებელია განხორციელდეს ინოვაციური პროექტი, კერძოდ, სტუდენტთა მიერ გენერირებული იდეების მატერიალიზაცია სტარტაპ ბაზაზე, რაც გათვალისწინებული იქნება უნივერსიტეტის ბიუჯეტში.

ტექნიკური უნივერსიტეტის რექტორი ...

-მოსალოდნელია თუ არა ახლო მომავალში ტექნიკური უნივერსიტეტის კორპუსების განახლება, თანამედროვე სტანდარტების შესაბამისად აღჭურვა და მატერიალურ-ტექნიკური ბაზის გადახალისება?

-დ.გ: რაც შეეხება თანამედროვე სტანდარტების შესაბამისად აღჭურვას, უნივერსიტეტში მალე დაიწყებს ფუნქციონირებას ჰიდროტექნიკურ ნაგებობათა უახლესი სასწავლო ლაბორატორია, რომელიც ავსტრიული წარმოებისაა. ფაქტიურად, უსასყიდლოდ გადმოგვეცა 7 მილიონის ღირებულების დანადგარები. იმდენად, რამდენადაც ეს უახლესი, 2020 წლის აღჭურვილობაა, ორგანიზაციამ, რომელმაც დანადგარები გამოგვიგზავნა, გვთხოვა, რომ გარკვეული დროის მანძილზე მათი ფოტოგადაღება და ინტერნეტში ატვირთვა არ მოხდეს. ეს არა მხოლოდ უნივერსიტეტისთვის, არამედ ქვეყნისთვისაც დიდი მიღწევაა.

გარდა ამისა, ფუნქციონირებს ხიდსაცდელი ცენტრი. ჩვენი პროფესორ-მასწავლებლები და სტუდენტები, რომლებიც ამ ლაბორატორიებში კვლევებით დაკავდებიან, შესაბამის ანაზღაურებას მიიღებენ. უნივერსიტეტს გააჩნია სამეცნიერო ცენტრები, რაც ჩვენი აკადემიური წრეებისთვის და სტუდენტებისთვის დამატებითი შემოსავლის წყაროა.

რაც შეეხება ტექნიკური უნივერსიტეტის კორპუსებს, მთლიანად განახლებულია პირველი, მეცხრე და მეთერთმეტე კორპუსები. რა თქმა უნდა, ეტაპობრივად ყველა კორპუსის განახლებას ვგეგმავთ და ეს სამუშაოები ზაფხულის არდადეგების პერიოდში რეგულარულად ჩატარდება.

-რა შეგიძლიათ გვითხრათ პროფესიულ სწავლებაზე, მის მნიშვნელობასა და ტექნიკური უნივერსიტეტის მხრიდან გადადგმულ თუ დაგეგმილ ნაბიჯებზე?

-დ.გ: უნდა მოგახსენოთ, რომ თანამედროვე ევროპული საუნივერსიტეტო სივრცე, როგორც დინამიურად განვითარებადი, მრავალ ახალ გამოწვევას შესაბამისად პასუხობს. მათ შორის, არსებობს გამოცდილება და ტენდენციები აკადემიური და პროფესიული სწავლების ინტეგრაციისა. თანამედროვე საუნივერსიტეტო სივრცე თავის თავში ამ ორ მიმართულებას აერთიანებს, რათა როგორც აკადემიური, ისე პროფესიული სწავლა და სწავლება უფრო მეტად იყოს ორიენტირებული საზოგადოებრივ-ეკონომიკურ მოთხოვნილებებზე. იმისათვის, რომ ამ ინტეგრაციულმა სისტემამ უფრო გამართულად იფუნქციონიროს, საჭიროა იმ სასწავლო-კვლევითი, პედაგოგიური მიმართულებების განვითარება-გაძლიერება, რომელიც ორიენტირებულია პროფესიული სწავლების მაღალკვალიფიციურ პროფესორ-მასწავლებელთა ჩამოყალიბებაზე, რაც ხელს შეუწყობს პროფესიული სწავლების მაღალკვალიფიციურად წარმართვას.

სწორედ ამიტომ, ჩვენი უნივერსიტეტის ერთ-ერთი სტრატეგიული პრიორიტეტი ამ ტიპის სამეცნიერო კვლევით-პედაგოგიური და პროფესიული სწავლების უფრო მიზანმიმართული და ეფექტური განვითარებაა. ამ მიზნით, უნივერსიტეტი ახორციელებს 27 მოდულურ პროფესიულ საგანმანათლებლო პროგრამას და მათ 400-ზე მეტი სტუდენტი ეუფლება. დასაქმების ბაზრის მოთხოვნებიდან გამომდინარე, საჭიროა შრომის ბაზარზე მოთხოვნადი და აქტუალური პროფესიული პროგრამების შემუშავება-დანერგვა, პროფესიულ განათლებასა და დამსაქმებელს შორის ურთიერთთანამშრომლობის სისტემის დანერგვა და გაძლიერება, აკადემიური რესურსებისა და თანამედროვე სასწავლო მასალების მოძიება, ტრენინგების ჩატარება, გაცვლითი პროგრამების ამოქმედება. და რაც ასევე უმნიშვნელოვანესია – პროფესიული პროგრამების ეფექტიანად განხორციელებისთვის შესაბამისი სასწავლო ინფრასტრუქტურის განვითარება, რაც უახლესი ტექნიკა-დანადგარებით აღჭურვილი ლაბორატორიული და სააუდიტორიო სივრცეების მოწყობას გულისხმობს.

ტექნიკური უნივერსიტეტის რექტორმა ...

-რამდენად საკმარისად მიგაჩნიათ საბაკალავრო და სამაგისტრო პროგრამებში პრაქტიკების წილი და გეგმავთ თუ არა მის გაზრდას?

-დ.გ: რა თქმა უნდა, პრაქტიკები მომავალში მეტად გაიზრდება. გათვალისწინებულია არსებული საგანმანათლებლო პროგრამების მოდიფიკაცია და ახალი პროგრამების შემუშავება, რაშიც აუცილებლად იქნება ჩართული სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტები და ბაზარზე მოქმედი ორგანიზაციები. ჩვენი ახალგაზრდები პრაქტიკას სწორედ მათთან კოლაბორაციაში გაივლიან. ტექნიკურ უნივერსიტეტს ურთიერთთანამშრომლობის მემორანდუმები აქვს გაფორმებული მრავალ ქართულ ორგნიზაციასა და ბიზნესკომპანიასთან. ეს მემორანდუმები ითვალისწინებენ სამივე საფეხურის სტუდენტთა სტაჟირებასა და საწარმოო პრაქტიკას დასაქმების პერსპექტივით.

გარდა ამისა, ურთიერთთანამშრომლობის მემორანდუმები გვაქვს ევროპის მრავალ უნივერსიტეტთან, რაც „ერაზმუს პლიუსის“ გაცვლითი პროგრამების გარდა, დამატებით მრავალმხრივ შესაძლებლობას უქმნის სამეცნიერო კვლევებით დაინტერესებულ სტუდენტებს სამეცნიერო პრაქტიკა ევროპისა და აზიის წამყვან უნივერსიტეტებში გაიარონ და შესაბამისად, ორმაგი დიპლომები აიღონ.

მნიშვნელოვანი მემორანდუმები გვაკავშირებს მსოფლიოში ცნობილ იაპონიის სოკენდაის ეროვნულ უნივერსიტეტთან, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ ტექნიკური უნივერსიტეტისთვის, არამედ საქართველოსთვისაც. სწორედ ამ მემორანდუმებით ხდება საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტსა და სოკენდაის შორის ელემენტარული ნაწილაკების, მაღალი ენერგიების ფიზიკისა და საინჟინრო ტექნოლოგიების დარგში კოლაბორაცია და ქართველი დოქტორანტების ერთობლივად მომზადება. მემორანდუმების თანახმად, იაპონიის მხარე ტექნიკური უნივერსიტეტის დოქტორანტებს სრულ ფინანსურ მხარდაჭერას აღმოუჩენს სწავლისა და სამეცნიერო კვლევების პროცესში. პარალელურად, ჩვენს დოქტორანტებს ორმაგი ხარისხი მიენიჭებათ და ქართული და იაპონური დიპლომები გადაეცემათ.

ტექნიკურ უნივერსიტეტს ასეთივე მნიშვნელოვანი კოლაბორაცია აქვს ბირთვული კვლევების ევროპულ ორგანიზაციასთან – CERN-თან. ჩვენი ბირთვული ინჟინერიის ცენტრი ATLAS-ის ექსპერიმენტში მონაწილეობს, ჩვენს მაგისტრანტებსა და დოქტორანტებს კი სამეცნიერო კვლევისა და ნაშრომების შესრულება CERN-ის პროეტების ბაზაზე შეუძლიათ. მემორანდუმი ასევე, ითვალისწინებს CERN-ში ტექნიკური უნივერსიტეტის სტუდენტების სამეცნიერო სტაჟირებებს, საქართველოში კი CERN-ის მასტერკლასების გამართვას. ამ ტიპის მემორანდუმები ტექნიკურ უნივერსიტეტს საშუალებას აძლევს, გააძლიეროს და განავითაროს საერთაშორისო თანამშრომლობა სამეცნიერო და საგანმანათლებლო მიმართულებით, უცხოელ კოლეგებთან კოლაბორაციით მოამზადოს მაღალი დონის სპეციალისტები ბირთვული და ელემენტარული ნაწილაკების ფიზიკაში, ფიზიკურ ინჟინერიასა და სამოქალაქო ინჟინერიაში, ენერგეტიკასა და კომპიუტერულ ტექნოლოგიებში და ა.შ.

-რამდენადაა ჩართული უნივერსიტეტი კურსდამთავრებულების დასაქმების საკითხში, არსებობს თუ არა ამ მხრივ რაიმე სახის მონაცემი?

-დ.გ: რაც შეეხება დასაქმებას, ტექნიკური უნივერსიტეტის კურსდამთავრებულებზე მოთხოვნა ნამდვილად დიდია. უკლებლივ ყველა მემორანდუმი, რომლებზეც ვისაუბრეთ, ითვალისწინებს სტაჟირებას, პრაქტიკას და სამომავლო დასაქმების პერსპექტივას. ტექნიკური უნივერსიტეტის არც ერთი წარმატებული და მოტივირებული სტუდენტი არ რჩება შეუმჩნეველი და როგორც წესი, იღებს შეთავაზებას დამსაქმებლის მხრიდან. უნივერსიტეტს მრავალი ორგანიზაცია თუ კომპანია თავად უკავშირდება სასურველი კადრების მოძიების მიზნით.

უცნობი ნაცნობი
მიხეილ რამიშვილი: მამას სიმღერები აკრძალული იყო, მახსოვს, როგორ ჩამოხსნეს მისი კონცერტის აფიშები

ადვოკატ  მიხეილ რამიშვილს საზოგადოება გახმაურებული საქმეებით იცნობს,  რომელთა  შორის განსაკუთრებით რეზონანსული სანდრო გირგვლიანის, თამარ ბაჩალეიშვილის და ე.წ, ცინიდის საქმეები იყო. ყველა ამ საქმემი მიხეილ რამიშვილი, როგორც ადვოკატი, დაზარალებულთა ინტერესებს იცავდა, თუმცა მის მიერ გაკეთებული თამამი სამოქალაქო განცხადებებით, მისი გზა  ადვოკატობიდან პოლიტიკამდე მივიდა. ახლახან ის პოლიტიკური პარტიის „ჩვენ“ წევრი გახდა და  საკუთარ ძალებს უკვე  პოლიტიკურ ასპარეზზე მოსინჯავს.  

მიხეილ რამიშვილი ცნობილი ქართველი მომღერლის ოთარ რამიშვილის შვილია. მუსიკა მის ცხოვრებაშიც მთავარი ისტორია  იყო, თუმცა ადვოკატის საქმემ, რომელიც 25 წლის ასაკში დაიწყო, პროფესიულ მუსიკას მაინც ჩამოაშორა. დღეს   რამიშვილების დინასტიას აგრძელებს მიხეილ რამიშვილის შვილი ლიზა რამიშვილი, რომელიც ძალიან ცნობილი ჩელისტია და წარმატებული მუსიკალური კარიერა აქვს.  

საყვარელი საქმის, მუსიკის და ოჯახური ისტორიებით მიხეილ რამიშვილი  „თბილისი პოსტის“ სტუმარია.    

მიხეილ რამიშვილი: გარემო, რომელშიც გავიზარდე, იყო ძალიან ტრადიციული. ეს ტრადიციები  მოგვყვებოდა ჩემი ბებია -ბაბუადან,  რომელთაც გამორჩეული ოჯახი ჰქონდათ. ბაბუა მიხეილ რამიშვილი იყო კარგი პოეტი, ბებია იყო მარი მაისურაძე. დიდი ბებია მაშო მაყაშვილი და ქაქუცა ჩოლოყაშვილი ალალი ბიძაშვილ-მამიდაშვილი იყვნენ. ბებია ულამაზესი ქალი იყო, ძალიან დახვეწილი, ჩვენს ოჯახში იმ პერიოდიდან არსებობდა სიმღერა, პოეზია. ბაბუა კომუნისტებმა 17 წლის ასაკში გადაასახლეს, მან გადასახლებაში შეისწავლა ვოკალი, როცა თბილისში დაბრუნდა, ისეთი მონაცემები ჰქონდა ოპერის მომღერლობა შესთავაზეს, თუმცა ბაბუა ამაზე არ დათანხმდათ. ის წლები იყო მთავარი ბანკის რევიზორი.  კავსაძეზე, სახლში  სადაც დაიბადნენ მამა და მამიდა, ყოველდღე იმართებოდა პოეზიის, მუსიკის საღამოები.  მათთან იკრიბებოდნენ ინტელიგენციის წარმომადგენლები, რომლებიც ქალაქში ურთიერთობების, გემოვნების, ქცევის წესებს ამკვიდრებდნენ.   ეს ყველაფერი ძალიან აისახა მამაჩემზე და მამიდაჩემზე. მამა ძალიან ცელქი ყოფილა, პატარა იყო,  დაავლებდა თურმე ხელს მამამისის გიტარას და ვაკის ქუჩებში, ეზოდან ეზოში გიტარით დადიოდა, მთელი უბანი მას ეძებდა თურმე.  როდესაც  სამამულო ომი  დაიწყო,  ძმებმა მამაჩემი  და ბაბუას ერთ-ერთი ძმისშვილი გურიაში გაუშვეს, თითო -თითო შვილი კი  აქ, თბილისში დაიტოვეს. მამა ჩოხატაურის რაიონის სოფელ ზემო ფარცხმაში იზრდებოდა. იქ დაწერა თავისი პირველი სიმღერა“ მითხარ რად ხარ მოწყენილი“, სიმღერა მიუძღვნა გოგოს, რომელიც იქ ძალიან შეჰყვარებია. ომის დასრულების შემდეგ  ბიჭები დაბრუნდნენ თბილისში, მამამ, ცელქი ხასიათის გამო გურიიდან წამოიღო მეტსახელი „კვაჭიჭო“ ასე დააარქვა ბიოლოგიის მასწავლებელმა, რომელიც თურმე ვერ აჩერებდა გაკვეთილებზე (იცინის)

- რა გავლენა მოახდინა მამამ თქვენს ცხოვრებაზე და რა განსაზღვრა იმან, რომ პოპულარული მომღერლის შვილი იყავით?

- ყველაზე მძაფრად რაც მახსოვს ადრეული ბავშვობიდან, არის სტუმრები ჩვენს ოჯახში. დღე-ღამის რა დროც არ უნდა ყოფილიყო, ჩვენთან სულ იყო სტუმარი, სიმღერა, ქეიფი. მამასთან  მოდიოდნენ საოცარი ადამიანები. მათგან ვსწავლობდი, როგორ უნდა გყვარებოდა ქვეყანა, როგორ  უნდა მოქცეულიყავი ქალთან, როგორი უნდა ყოფილიყავი მტერთან, როგორ უნდა გეცხოვრა თბილისში, როგორი უნდა ყოფილიყავი  რაიონში, თუ სტუმრად ჩახვიდოდი, როგორ უნდა გამოგეხატა პატივისცემა ადამიანების მიმართ. ეს იყო  ნამდვილი აკადემია, შესაძლებლობა  - მესწავლა  ყველაფერი, რაც აუცილებელი იყო ცხოვრებაში. იმის მიუხედავად, რომ მამა აკრძალული იყო ანტისაბჭოური  სიმღერების გამო, ჩვენთან  სახლში  იკრიბებოდნენ სხვადასხვა რანგის ადამიანები, ცეკას მდივნები, კანონიერი ქურდები, მეცნიერები, ხელოვანები, ზოგი არც იცნობდნენ ერთმანეთს,   ყველას ერთმანეთი პროფესორი ეგონათ (იცინის) კაგებეს ერთ-ერთი პოლკოვნიკი მოგვიანებით თავის მოგონებებში წერდა, რომ უშიშროების თანამშრომელს ინაურისთვის შეუტანია მამას სიმღერების კასეტა, რომელიც  არალეგალურად ვრცელდებოდა. უკითხავს ინაურისთვის, რა მოვუხერხოთ ამ კაცსო. ინაურს მოუსმენია კასეტა, მერე მაგიდის უჯრაში ჩაუდია და უთქვამს: რას ერჩით ამ კაცს, დაანებეთ თავიო. მამას სიმღერები დიდხანს იყო აკრძალული. პირველად კონცერტზე იმღერა 1982 წელს, როდესაც გიზო ნიშნიანიძის საღამო  „პაემანი ვერაზე“  გაიმართა, რაზედაც ძალიან იბრძოლეს თავად გიზო ნიშნიანიძემ და დორიან კიტიამ. კომუნისტების ლიდერები, თურმე თავს იკლავდნენ, ოთარის ასე საჯაროდ სცენაზე გამოყვანა  არ შეიძლებაო. მაგრამ მათ მაინც თავისი გაიტანეს.  მამას მაინც იცნობდა მთელი ქვეყანა. მამიდაჩემი მღეროდა ტრიოში, სადაც მათ გიტარით აკომპანიმენტს მამა უწევდათ, დადიოდნენ გასტროლებზე საბჭოთა კავშირის მასშტაბით.  1985 წელს დაგეგმილი იყო მამას სოლო კონცერტი, მაგრამ არც ეს კონცერტი არ შედგა. ჩემი თვალით მაქვს ნანახი, როგორ ჩამოხსნეს მამას კონცერტის  აფიშები.   

იმ დროს მე და ჩემი ორივე  ძმა პატარები ვიყავით, მაგრამ მაინც  ვგრძნობდით, რომ მამა განსხვავებული იყო, ხანდახან საუბრებსაც მოვკრავდით ხოლმე ყურს. მამას ცხოვრების გამო ყველასთვის მისაღებები არ ვიყავით, მაგრამ ეს არ იყო ჩვენთვის პრობლემა. ჩვენ ვაკეში გავიზარდეთ, სადაც მძიმე 90 იან წლებშიც კი, რომელიც გავიარეთ, სრულიად სხვა წესები იყო. ერთმანეთზე მტრად გადაკიდებული ადამიანებიც კი მარტივ წესებს იცადნენ, არ გაუსწორდებოდნენ დაპირისპირებულ ადამიანს, თუ ის ქალთან,  ბავშვთან, ოჯახთან  ერთად იყო. ეს არაა ლეგენდა. ეს იყო ცხოვრების წესი, რომელსაც ქმნიდნენ ქართლოს კასრაძე, ნიაზ დიასამიძე, სხვები და სხვები. მამაც დიდი დამცველი იყო ამ წესების, რომელიც მაშინ ახასიათებდა თბილისს, მაგრამ სამწუხაროდ, დღეს აღარ არსებობს. მაშინ არ არსებობდა ჭორაობა, არ უნდა დაგეჩაგრა ადამიანი, არ უნდა გაგეყიდა მეგობარი. ადამიანებს არ ჰქონდათ დაუსჯელობის სინდრომი, ყველამ იცოდა, რომ თუ არასწორად მოიქცეოდა და რამეს დააშავებდა,  ჯერ ერთი მარტო რჩებოდა და მეორეც, აუცილებლად მიიღებდა  პასუხს  ადამიანებისგან, რომელთაც სიტყვაც ეთქმოდათ და ავტორიტეტი ჰქონდათ. ყველამ იცოდა, რომ თავისი ქცევით იყო პასუხისმგებელი  თავის  ღირსებაზე და  მომავალზე.  

ოთარი პედაგოგიურ საქმიანობასაც ეწეოდა, მოდიოდნენ  ბავშვები ჩვენთან  მამებთან ერთად, თუმცა შემდეგ გაირკვეოდა ხოლმე  რომ ეს „ყურადღებიანი“  მამები ჩვენს სახლში მამაჩემის ცხოვრების შესასწავლად დადიოდნენ კაგებეს დავალებით, ზოგი თვითონაც კაგებეს თანამშრომელი იყო. მიდიოდა შესწავლა, თუ როგორ ვცხოვრობდით, როგორები ვიყავით, რაზე ველაპარაკებოდით ბავშვებს. წლები რომ გადიოდა ალალად გვიყვებოდნენ  რაც ხდებოდა. მამას ეს წინააღმდეგობები ვერ აჩერებდა. ვერ იტანდა უსამართლობას და სასტიკად ებრძოდა, უსამართლოდ დაჩაგრული ადამიანის დასაცავად ცხრა მთას გადაივლიდა, ყველაფერს გააკეთებდა, ყველას შეაწუხებდა და მაინც დაეხმარებოდა. პირდაპირ შემიძლია ვთქვა, რომ უსამართლობასთან შეუგუებლობა და ბრძოლა მამაჩემისგან გადმომეცა „მემკვიდრეობით“  

228083213_4639187999447956_8272943878168240914_n

- როდესაც პროფესიული არჩევანი იურისტის პროფესიაზე გააკეთეთ, მამას როგორი რეაქცია ჰქონდა?   

- მე თავიდან  ნიჭიერთა ათწლედში ვსწავლობდი. ეს რა თქმა უნდა მამის გავლენაც იყო. ვიცოდი, რომ უნდა ვყოფილიყავი მუსიკოსი და შინაგანად დღესაც მუსიკოსი ვარ. ვწერ სიმღერებს, ლექსებსაც. 5 წლის ვიყავი, როდესაც უკვე გიტარაზე ვუკრავდი,  ფილარმონიაში გამიყვანეს კონცერტზე, რომელშიც მონაწილეობდნენ გიტარისტები საბჭოთა კავშირის სხვადასხვა რესპუბლიკებიდან.  შემდეგ ჩავაბარე კონსერვატორიაში, საკმაოდ კარგი პოტენციალი მქონდა, ალტისტი ვიყავი. 90 იან წლებში კონსერვატორიაში  გამოცდაზე ჩელოს ფუტლიარით რომ მივდიოდი, პოლიცია  მაჩერებდა და იწყებდა გამოკითხვას, რა მედო ჩელოს ფუტლიარში. ვეუბნებოდი, კაცო ალტი დევს, გამოცდაზე მივდივარ, რა ალტი,  სად შენ და სად  კონსერვატორია, ავტომატი ხომ არ გიდევსო, არ მანებებდნენ თავს (იცინის)   ცუდი დრო იყო. პირადად მეც მეგობრებთან მიმართებაში ბევრ უსამართლობას წავაწყდი, იყო უკანონო დაკავებები და ადამიანის უფლებების  დარღვევები.  იმის მიუხედავად, რომ სულ ვმალავდი ჩემს სახელ-გვარს და არ მინდოდა, რომ მამაჩემის სახელით მესარგებლა,  ხან რას ვიგონებდი, ხან -რას, რომ ჩემი  ვინაობა არ გამემჟრავნებინა, დადგა დრო, რომ უნდა მეთქვა ვინ ვიყავი. ვიფიქრე, რომ  უსამართლობასთან ბრძოლა უფრო კარგად შემეძლო, თუ გავხდებოდი იურისტი. ჩავაბარე უნივერსიტეტში, იურდიულზე. იქამდე  ვუკრავდი ვასო გოძიაშვილის  სახელობის გალა - ორკესტრში, ტელევიზიის ორკესტრში, კვარტეტში, მაგრამ დავანებე ყველაფერს თავი და გავხდი იურისტი. მამა მიხვდა, რატომ მივიღე ასეთი  გადაწყვეტილება და  რატომ გავაკეთე ეს არჩევანი. 2000 წლიდან დავიწყე მუშაობა ადვოკატად. მამას მოწონდა ჩემი საქმიანობა, ხშირად მეუბნებოდა ხოლმე ხუმრობით, დათესე თხილი ამოვა თხილი, რაც მამა არის, ის არის შვილიო, თუმცა მამაჩემი ბევრად მაგარი კაცი იყო, მე მისნაირი ვერასდროს ვერ ვიქნები (იცინის)

-კარიერის განმავლობაში რამდენიმე გახმაურებულ საქმეზე მოგიწიათ მუშაობა, პროფესიულად რას ნიშნავდა თქვენთვის სანდრო გირგვლიანის და თამარ ბაჩალეიშვილის საქმეებზე, ასევე ე.წ. ციანიდის საქმეზე მუშაობა? 

- ყველა ეს საქმე იყო უმძიმესი,  როგორც პირადად  ჩემთვის, ასევე - საზოგადოებისთვის. პირველი იყო, სანდრო გირგვლიანის საქმე,  მე პირველი ადვოკატი ვიყავი, ვინც ამ საქმეზე მუშაობა დაიწყო, ვიცავდი ირინა ენუქიძის ინტერესებს. როდესაც სტრასბურგიდან ჩამოვიდა გადაწყვეტილება, რომელმაც მთელი სისტემა ამხილა სანდრო გირგვლიანის სიკვდილის ჩაფარცხვაში, ეს აღმოჩნდა წინა ხელისუფლების დასასრული. ამ საქმის გამო აღმოვჩნდი დაპირისპირებული ხელისუფლებასთან, რომელმაც 2011 წელს დამაკავა, პროვოკაცია მომიწყვეს და გამიშვეს ციხეში. მამაჩემი ისე გარდაიცვალა და ისე  დაკრძალეს, პანაშვიდზეც კი არ გამომიყვანეს, რომ  მამას დავმშვიდობებოდი. დიდი ბრძოლის შემდეგ გამოვედი ციხიდან. მოვიდა ახალი ხელისუფლება, მერე იყო ციანიდის საქმე, რომლის გამოც  დავუპირისპირდი სუსს, გოგაშვილს. მთელი სისტემა იყო ჩართული ამ საქმეში, მათ შორის საპატრიარქო. დეკანოზს უსამართლოდ მიუსაჯეს  ცხრა წელი და დააინვალიდეს. ამის შემდეგ იყო თამარ ბაჩალეიშვილის ამბავი, ყოველთვის ვამბობ,  რომ  ის მოკლეს და ყველაფერი გააკეთეს, რომ  საქმე  არ გახსნილიყო. სტატისტიკურად იმხელა რესურსი ჩადეს ამ საქმის არგახსნაში, რომ არც ერთ საქმეში არ ყოფილა ჩადებული ამხელა რესურსი, რაც კი საქართველოში საგამოძიებო სისტემა არსებობს. ერთხელ ვუთხარი ირაკლი შოთაძეს, მე არ გელაპარაკებით როგორც ადვოკატი, გელაპარაკებით, როგორც მამობილი, რომელსაც შვილობილი მოუკალით-მეთქი. მართლაც ამ საქმის მიმართ განსაკუთრებული ემოციები მქონდა. მე არ ვიცნობდი ამ ოჯახს, როგორც კი მშობლებმა  მოაწყვეს აქცია, სადაც განაცხადეს, რომ  დაკარგულ შვილს ეძებდნენ, წავედი  აქციაზე, როგორც 27 წლის გოგოს და 18 წლის ბიჭის მშობელი. ბაჩალეიშვილებმა მთხოვეს დახმარება, როგორც კი მოხდა ამ საქმეში ჩემი ჩართვა, მეორე დღესვე  მიიყვანეს მანქანა იმ ადგილზე. თამარ ბაჩალეიშვილის საქმე იმდენად რეზონანსული გახდა, ხელისუფლება ყველაფერს აკეთებდა, რომ ჩემი დისკრედიტაცია მომხდარიყო. თვალთვალს და მიყურადებას მარტო ჩემზე კი არა, ჩემი ოჯახის წევრებზე, მეუღლეზე, შვილებზე, ძმებზეც კი  ახორციელებდნენ. ერთხელ ჩემმა შვილმა, ლიზიკომ მითხრა: მამა თეთრი „შკოდა“ მომაშორე, 5 დღეა დამდევსო, თუმცა არც ერთ ჩემი ოჯახის წევრს  თვალთვალის არ შეშინებია, ერთი საყვედური არ უთქვამთ ჩემთვის, პირიქით, ლიზა სულ მეუბნებოდა, მიდი მამა მიაწექიო (იცინის) საბოლოდ ისე გამოვიდა, არც ერთი ხელისუფლებისთვის არ აღმოვჩნდი  მისაღები ჩემი პოზიციის გამო.   

435211472_7782050445140472_7456057324438343252_n

- ცოტა ხნის წინ პოლიტიკური პარტიის წევრი გახდით. საბოლოოდ გადაწყვიტეთ პოლიტიკაში ჩართვა? როგორც მახსოვს, წლების წინ   თბილისის მერის არჩევნებშიც აპირებდით კენჭისყრას.

- 2017 წელს, როდესაც თბილისის მერის არჩევნები ტარდებოდა, მე შევხვდი შალვა ნათელაშვილს, სადაც  ოპოზიციური სპექტრიც იყო შეკრებილი. მითხრეს, რომ თუ  ჩემი სურვილიც იქნებოდა, ოპოზიცია  წამოაყენებდა ჩემს  კანდიდატურას და მე  მექნებოდა მათი მხარდაჭერა თბილისის მერის არჩევნებში. მაშინ „ციანიდის საქმეში“ ისე  ვიყავი ჩართული, საქმეს ვერ მივატოვებდი და უარი ვთქვი. ძალიან კარგად ვიცი ქართული პოლიტიკის კულისები. სულ ვამბობ,  რა ღირსებითაც ვცხოვრობ საჯარო სივრცეში, იგივენაირად ვიცხოვრებდი, პოლიტიკაში რომ ვიყო. ვერაფერი შემიცვლიდა ღირებულებებს. არის წესები, რომელსაც მე არ ვემორჩილები. რომ ამბობენ, პოლიტიკა ბინძურიაო, სიბინძურე ყველგან შეიძლება იყოს, მათ შორის პოლიტიკაშიც, მაგრამ პოლიტიკაც შეიძლება აკეთო სიბინძურის გარეშე. გააჩნია, შენ როგორ უდგები შენს  ცხოვრებას და შენს საქმეს. მამაჩემს ჰქონდა ერთი კარგი ნათქვამი, სანამ ქართველები მარტო საკუთარ თავზე ფიქრს და ზრუნვას  და თხასავით „ მეე მეეს“ ძახილს არ გადავეჩვევით, მანამდე  ჩვენი საშველი არ იქნებაო. მართლაც ასეა.

პარტიაში „ჩვენ“ რომლის წევრიც ცოტა ხნის წინ გავხდი პატიოსანი, წესიერი, ქვეყნის მოყვარული  ადამიანები შედიან. მრავალი  წელია,  დავით ქაცარავა დიდ საქვეყნო საქმეს აკეთებს  საოკუპაციო ხაზთან. ამისი არდანახვა  შეუძლებელია.  მინდა ჩემი მსოფლმხედველობა, გამოცდილება გამოვიყენო  ჩემი ქვეყანის სასიკეთოდ. ძალიან მინდა, რომ ჩემი ქვეყანა იყო  ძლიერი, მდიდარი, სამართლიანი,  ვხედავდე  ისეთ საქართველოს,  როგორიც იყო  წარსულში, როცა ადამიანებს ჰქონდათ ბედნიერი, გაღიმებული  სახეები, უხაროდათ სახლში სტუმარი და არ ეშინოდათ მასპინძლობის. მე ასეთი საქართველო მინდა და არა გაღორებული, კორუმპირებული ადამიანების მიერ გაღატაკებული ქვეყანა,  რომლებსაც მხოლოდ    საკუთარი  ოჯახები აინტერესებთ და ატყუებენ  საკუთარ ხალხს. ცდილობენ, დაამონონ, „დააჩმორონ“ ადამიანები,  წაართვან  ღირსება და თავმოყვარეობა. მათ არ იციან, რომ ყველაფერი არ იყიდება, მით უმეტეს სამშობლო არ იყიდება. დღეს არჩევანი დგას ასე - ან თავისუფლება, ან 1921 წელი. რომ გაიძახის ხელისუფლება ომი, ომიო, ვის უნდა ომი?  ომი არავის არ უნდა. ომი მხოლოდ იარაღით ხომ არ ხდება, ავტობანიდან რამდენ მეტრით არის დაშორებული ოკუპანტი, ხელისუფლების რომელიმე წევრი ჩასულა იქ და  უნახავს როგორ ცხოვრობს ხალხი საოკუპაციო ხალხთან?!  სამწუხაროდ, ასეთ მძიმე სიტუაციაში ვართ. არის წითელი ხაზები, რომელიც არ უნდა გადალახო - არც საქმეში და არც ცხოვრებაში, ეს წითელი ხაზები, სამწუხაროდ  ჩვენს ქვეყანაში ბევრმა გადალახა.

-  ოჯახზე მინდა გკითხოთ, თქვენი ქალიშვილი ლიზა რამიშვილი, რომელიც თქვენი ოჯახური ტრადიციის გამგრძელებელია.  

- როდესაც ოთარმა პატარა ლიზას მოუსმინა, მითხრა, დაიმახსოვრე, ლიზა ისეთი მუსიკოსი  დადგება, ყველა რამიშვილს გადაგვიჯოკრავსო. მაშინ ლიზას ახალი დაწყებული ჰქონდა ჩელოზე დაკვრა.15 წლის იყო ლიზა როდესაც გავუშვით  კრონბერგის  აკადემიაში და დამოუკიდებლად ავიდა იმ მწვერვალებზე. გერმანიიდან შვეიცარიაში გადავიდა, როდესაც ჟენევის კონსერვატორიიდან მიიღო მოწვევა. წლები იყო ესპანეთში, დღეს საქართველოში ცხოვრობს, აქედან დადის მოწვევით  კონცერტებზე და ფესტივალებზე  მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში. ლიზას  ისე უყვარს თავისი სამშობლო, სხვაგან  დიდხანს ცხოვრება,  ალბათ  გაუჭირდება. ჩვენი ოჯახის ყველა სიკეთე ლიზაზე  გადავიდა. ერთხელ გამომიცხადა, შენ აღარ ჩაერიო, ბაბუას შემოქმედებას მე მივხედავო და ყველაფერი გადაიბარა. მამაჩემის  90 წლისთავის გადახდას ვაპირებდით, მაგრამ როგორც ხდება ხოლმე, ვერ მოვიძიეთ კონცერტისთვის საჭირო რესურსები. დარწმუნებული ვარ, ლიზა მაინც მოაწყობს საოცარ საღამოს,  ეს არ იქნება მხოლოდ კონცერტი, ეს  იქნება ოთარის  საღამო და გახსენება, თუ  როგორ უნდა იცხოვრო სწორად და ღირსებით.   

თამუნა ნიჟარაძე   

1488687_770856473007661_3753533640783965303_n

სრულად
გამოკითხვა
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
ხმის მიცემა
სხვათა შორის

მსოფლიოს ისტორიაში, უდიდესი იმპერიები ტერიტორიით(მლნ კვ. კმ): ბრიტანეთი - 35.5 მონღოლეთი - 24.0 რუსეთი - 22.8 ქინგის დინასტია (ჩინეთი) - 14.7 ესპანეთი - 13.7 ხანის დინასტია (ჩინეთი) - 12.5 საფრანგეთი - 11.5 არაბეთი - 11.1 იუანების დინასტია (ჩინეთი) - 11.0 ხიონგნუ - 9.0 ბრაზილია - 8.337 იაპონია - ~8.0 იბერიული კავშირი - 7.1 მინგის დინასტია (ჩინეთი) - 6.5 რაშიდუნების ხალიფატი (არაბეთი) - 6.4 პირველი თურქული სახანო - 6.0 ოქროს ურდო - 6.0 აქემენიანთა ირანი - 5.5 პორტუგალია - 5.5 ტანგის დინასტია (ჩინეთი) - 5.4 მაკედონია - 5.2 ოსმალეთი - 5.2 ჩრდილო იუანის დინასტია (მონღოლეთი) - 5.0 რომის იმპერია - 5.0

Ford, საავტომობილო ბაზრის დომინანტი მაშინ, როდესაც საავტომობილო ბაზარი ჯერ კიდევ ჩამოყალიბების პროცესში იყო, Ford Model T იყო დომინანტი მანქანა. 1916 წლის მონაცემებით, ის მსოფლიოში ყველა ავტომობილის 55%-ს შეადგენდა.

ილია ჭავჭავაძე: "როცა პრუსიამ წაართვა საფრანგეთს ელზასი და ლოტარინგია და პარლამენტში ჩამოვარდა საუბარი მასზედ, თუ რაგვარი მმართველობა მივცეთო ამ ახლად დაჭერილს ქვეყნებს, ბისმარკმა აი, რა სთქვა: ,,ჩვენი საქმე ელზასსა და ლოტარინგიაში თვითმმართველობის განძლიერება უნდა იყოსო. ადგილობრივნი საზოგადოების კრებანი უნდა დავაწყოთო ადგილობრივის მმართველობისთვისაო. ამ კრებათაგან უფრო უკეთ გვეცოდინება იმ ქვეყნების საჭიროება, ვიდრე პრუსიის მოხელეთაგანა. ადგილობრივთა მცხოვრებთაგან ამორჩეულნი და დაყენებულნი მოხელენი ჩვენთვის არავითარს შიშს არ მოასწავებენ. ჩვენგან დანიშნული მოხელე კი მათთვის უცხო კაცი იქნება და ერთი ურიგო რამ ქცევა უცხო კაცისა უკმაყოფილებას ჩამოაგდებს და ეგ მთავრობის განზრახვასა და სურვილს არ ეთანხმება. მე უფრო ისა მგონია, რომ მათგან ამორჩეულნი მოხელენი უფრო ცოტას გვავნებენ, ვიდრე ჩვენივე პრუსიის მოხელენი”. თუ იმისთანა კაცი, როგორც ბისმარკი, რომელიც თავისუფლების დიდი მომხრე მაინდამაინც არ არის, ისე იღვწოდა თვითმმართველობისათვის, მერე იმ ქვეყნების შესახებ, რომელთაც გერმანიის მორჩილება არამც თუ უნდოდათ, არამედ ეთაკილებოდათ, თუ ამისთანა რკინის გულისა და მარჯვენის კაცი, როგორც ბისმარკი, სხვა გზით ვერ ახერხებდა ურჩის ხალხის გულის მოგებას, თუ არ თვითმმართველობის მინიჭებითა, სხვას რაღა ეთქმის."

დედამიწაზე არსებული ცოცხალი არსებებიდან მხოლოდ ადამიანს და კოალას აქვთ თითის ანაბეჭდი

ინდოელი დიასახლისები მსოფლიო ოქროს მარაგის 11% ფლობენ. ეს უფრო მეტია, ვიდრე აშშ-ს, სავალუტო ფონდის, შვეიცარიის და გერმანიის მფლობელობაში არსებული ოქრო, ერთად აღებული.

დადგენილია, რომ სასოფლო-სამეურნეო კულტურათა მოსავლიანობის განმსაზღვრელ კომპლექსურ პირობათა შორის, ერთ-ერთი თესლის ხარისხია. მაღალხარისხოვანი ჯიშიანი თესლი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია მოსავლიანობის გასადიდებლად, რაც აგრეთვე დასაბუთებულია ხალხური სიბრძნით "რასაც დასთეს, იმას მოიმკი". - ქართული გენეტიკისა და სელექცია–მეთესლეობის სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მეცნიერებათა დოქტორი, აკადემიკოსი პეტრე ნასყიდაშვილი

ებოლა, SARS-ი, ცოფი, MERS-ი, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი COVID-19-იც, ყველა ამ ვირუსული დაავადების გავრცელება ღამურას უკავშირდება.

ყველაზე დიდი ეპიდემია კაცობრიობის ისტორიაში იყო ე.წ. "ესპანკა" (H1N1), რომელსაც 1918-1919 წლებში მიახლოებით 100 მილიონი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, ანუ დედამიწის მოსახლეობის 5,3 %.

იცით თუ არა, რომ მონაკოს ნაციონალური ორკესტრი უფრო დიდია, ვიდრე ქვეყნის არმია.