,
კომპანია „ალიანს ჯგუფის“ კომერციული დირექტორის თემო ბიწაძის თქმით, მათ პროექტებში ყველაზე მეტ უძრავ ქონებას ისრაელის მოქალაქეები ყიდულობენ. ასევე მზარდი ინტერესია არაბული ქვეყნებიდან.
როგორც bmg-სთან ბიწაძე აცხადებს, რომ მოთხოვნა საარჩევნო წლის და მიმდინარე ტურბულენციის პირობებში შენელებული იყო, თუმცა ბათუმის ბაზარზეც მდგომარეობა გამოსწორებას მარტიდან აჩვენებს.
„უძრავ ქონებასა და ტურიზმს შორის განსხვავებაა. მიუხედავად იმისა, რომ გადაჯაჭვულია ეს ორი მიმართულება და პირდაპირ ფრენებთან არის ხოლმე კავშირში, წელს გამონაკლისის სახით ტურიზმი კარგ ნიშნულზე იყო, მაგრამ ამის მიუხედავად მოლოდინები მომხმარებლებში იყო „მოდი არჩევნებს დაველოდები“ - საარჩევნო წელს ეს ახასიათებს, წელსაც არის ადგილობრივი არჩევნები და არ გამოვრიცხავ, რომ ამ თემას ინვესტიციებზე წელსაც ჰქონდეს გავლენა.
რაც შეეხება ქვეყნებს, ვინც ყიდულობს ჩვენთან უძრავ ქონებას ეს არის არაბეთი, მეორე ისრაელი, თურქეთი, მეოთხე დსთ ერთად და მეხუთე აღმოსავლეთ ევროპა. ესენი გამოირჩევიან როგორც ტურისტულად, ისე უძრავ ქონებაში ინვესტიციების მხრივ. სათითაოდ, რომ გავყვეთ, ომის დაწყების შემდეგ ისრაელმა დიდი ინვესტიციების განხორციელება დაიწყო, მაშინ მოხდა ფულის გამოდინება და ამ ეტაპზე ეს ფაქტორი მოხსნილია, თუმცა ზრდას მაინც აჩვენებს. ამას განაპირობებს სიახლოვე, ფრენები და ის, რომ ის მტრული გარემო, რაც ისრაელის ირგვლივ არის, საქართველოზე არ ვრცელდება.
მეორეა თურქეთი, საიდანაც გაზრდილია უძრავ ქონებაზე მოთხოვნა, მაგრამ ინფლაციის გათვალისწინებით ახლა ქვეყანაში მძიმე ეკონომიკური ვითარებაა. ასევე დსთ, ყაზახეთი-უზბეკეთი აქტიურობდა, თუმცა ბოლო პერიოდში დეკემბერ-იანვარში აქედან მოთხოვნა შენელდა.
პოლონეთიდან საქართველოში უძრავი ქონების შეძენის ინტერესი იმიტომ იყო, რომ ევროკავშირის წევრი უნდა გავმხდარიყავით. ამას რომ მათთვის კითხვის ნიშანი დაესვა, მას შემდეგ მათი ქცევა შეიცვალა. მოთხოვნა არაბული ქვეყნებიდანაც ფიქსირდება, სადაც საქართველოსთან დაკავშირებით დიდი პროპაგანდა იყო.
რაც შეეხება მიმდინარე ვითარებას, მარტში გამოსწორების ტენდენცია შეიმჩნევა. იმედია, ასე გაგრძელდება. მოლოდინებიც ამაზეა აწყობილი“, - განაცხადა ბიწაძემ.
წყარო: https://bm.ge/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
