USD 2.7050
EUR 3.0872
RUB 3.3681
Тбилиси
«КоммерсантЪ» : „აფხაზეთმა რუსეთის მოთხოვნას პასუხი გასცა: ბიჭვინთაში მდებარე „ნიკიტა ხრუშჩოვის აგარაკი“ მოსკოვის საკუთრება გახდა“
дата:  

რუსული გაზეთ „კომერსანტში“ (КоммерсантЪ) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „აფხაზეთმა რუსეთის მოთხოვნას პასუხი გასცა: ბიჭვინთაში მდებარე „ნიკიტა ხრუშჩოვის აგარაკი“ მოსკოვის საკუთრება გახდა“ (ავტორები - გიორგი დვალი და პავლე ტარასენკო).

გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:

აფხაზეთის პარლამენტმა ბიჭვინთაში არსებული სახელმწიფო აგარაკის ირგვლივ შექმნილ დავას წერტილი დაუსვა - 27 დეკემბერს მიღებული დადგენილებით, ოპოზიციის პროტესტების მიუხედავად, „ნიკიტა ხრუშჩოვის აგარაკის“ მფლობელი რუსეთი გახდა (ანუ რატიფიცირებული იქნა აფხაზეთ-რუსეთის ხელშეკრულება ბიჭვინთის აგარაკის შესახებ). საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს განცხადებით კი, მომხდარი ფაქტი წარმოადგენს „რუსეთის ფედერაციის უკანონო მოქმედებას საქართველოს სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის მიმართ“. სოხუმში მიაჩნიათ, რომ „ბოლო დროს“ მოსკოვთან ურთიერთობამ „ახალი იმპულსი“ მიიღო და აგარაკის შესახებ მიღებული გადაწყვეტილება ამ ტენდენციაში სრულიად თავსდება.

პარლამენტმა, ხელშეკრულების რატიფიცირების გარდა, მასთან დაკავშირებული კონსტიტუციური კანონიც მიიღო - რუსეთისადმი გადაცემული ქონების სამართლებრივი სტატუსის შესახებ. პარლამენტის წინ მთელი ღამის განმავლობაში ოპოზიონერები იყვნენ შეკრებილი და როგორც კი მათ გადაწყვეტილება გაიგეს (სხდომას 28 დეპუტატი ესწრებოდა, 26-მა მხარი დაუჭირა), გაისმა შეძახილები - „სირცხვილი“, „ეს უკანონობაა“ და ა.შ. თუმცა პროტესტი უკვე უშედეგო ჩანს - პრეზიდენტმა ასლან ბჟანიამ რატიფიცირებულ დოკუმენტს ხელი სწრაფად მოაწერა.

ხელიდან ხელში

ბიჭვინთაში მდებარე სახელმწიფო აგარაკის კომპლექსი 1958-1961 წლებშია აგებული იმდროინდელი კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივნის ნიკიტა ხრუშჩოვის განკარგულებით. სწორედ იქ ისვენებდა ნიკიტა სერგეევიჩი 1964 წლის შემოდგომაზე, როცა იგი მოულოდნელად ყველა პოსტიდან მოხსნეს. მოგვიანებით, ბიჭვინთის აგარაკზე ლეონიდ ბრეჟნევი საფრანგეთის პრეზიდენტს ჟორჟ პომპიდუს გაუმასპინძლდა, შემდეგ კი, 2017 წელს, „გოსდაჩას“ ვლადიმერ პუტინიც ეწვია.

საერთოდ, აღნიშნული კომპლექსის თაობაზე სამთავრობოთაშორისო სეთანხმება ჯერ კიდევ 1996 წელს გაფორმდა, რომელიც რუსეთის ხელისუფლებას უფლებას აძლევდა აგარაკით ესარგებლა, მაგრამ არა მფლობელის სტატუსით. ეს პრობლემას უქმნიდა რუსულ სახელმწიფო ორგანოებს აგარაკზე კაპიტალური რემონტი ჩაეტარებინათ, ახლა კი საკითხი გადაწყვეტილია: რუსეთს აფხაზეთის მიერ უანგაროდ და ნებაყოფლობით გადაეცა შენობების კომპლექსი, ხოლო მიწის ნაკვეთი (180 ჰექტარი) და შავი ზღვის მიმდებარე აკვატორია - 49 წლიანი იჯარით  (გადასახადი - წელიწადში ერთი რუბლი ყოველ კვადრატულ მეტრზე).

ზოგადად, ოპოზიციონერები გადაცემის წინააღმდეგნი არ იყვნენ, თუმცა მათ კითხვებს  ხელშეკრულების ზოგიერთი პუნქტი იწვევდა და ის ფორმა, როგორითაც დოკუმენტი იქნა მიღებული. „შეიძლებოდა შემთანხმებელი კომისიის შექმნა დასაერთო პოზიციის შემუშავება, მტავრობა კი არავის არაფერს არ შეეკითხა“, - ამბობს ოპოზიციური „აფხაზეთის სახალხო მოძრაობის ლიდერი ადღურ არძინბა.

რა თქმა უნდა, მომხდარი ფაქტი უარყოფითად შეაფასეს საქართველოს პრეზიდენტის ადმინისტრაციამ, საგარეო საქმეთა სამინისტრომ, ასევე ნეგატიური კომენტარი გააკეთა აფხაზი თავადების შთამომავალმა ადა მარშანიამ, რომელიც მრავალჯერ იყო არჩეული პარლამენტის წევრად.

სიგნალები მოსკოვიდან

აფხაზეთის ხელისუფლების გადაწყვეტილებას წინ უძღოდა მოსკოვიდან მიღებული გამაფრთხილებელი სიგნალები: რუსეთმა უარი განაცხადა აფხაზეთისთვის ელექტროენერგიის უფასოდ, ე.წ. „ჰუმანიტარული“ სახით მიწოდებაზე შემოდგომა-ზამთრის პერიოდში. აფხაზეთს 700 მილიონი რუბლის გადახდა მოუწია ელექტრონერგიის იმპორტისათვის, მაგრამ თანხა მხოლოდ 2023 წლის დეკემბრის ბოლომდეა გადახდილი. საქმე იმაშია, რომ ენგურჰესის წყალსაცავში, საიდანაც აფხაზეთი ელექტროდენს იღებს და რომელსაც სოხუმი თბილისთან ერთად მართავს, წყლის მოცულობა უკიდურესად დაბალ დონეზეა. ანუ 2024 წლის იანვრიდან აფხაზეთმა დამატებითი თანხები უნდა მოიძიოს რუსული ელექტროენერგიის მისაღებად, რაც უაღრესად რთულ პრობლემას წარმოადგენს.

გარდა ამისა, 16 დეკემბრიდან აფხაზეთში მკვეთრად შემცირდა რუსული ბენზინისა და სხვა ნავთობპროდუქტების ექსპორტი. როგორც აფხაზეთის ეკონომიკის მინისტრი ქრისტინე ოზგანი აცხადებს, იმის გამო, რომ რუსეთში კომპანია „როსნეფტმა“ ექსკლუზიური უფლება მიიღო თვითონ განახორციელოს ნავთონპროდუქტების ექსპორტი აფხაზეთში, გარკვეული სიძნელეები წარმოიქმნა კონტრაქტების დადებასთან დაკავშირებით.

ამ ფონზე ხმამაღლა გახმაურდა ინფორმაცია, რომ ქრისტინე ოზგანი მოულოდნელად ეწვია საქართველოს და მოლაპარაკება გამართა ელექტროენერგიის შესაძლო მიღების მიზნით. ამრიგად, იგი აფხაზეთის პირველ ოფიციალურ პიროვნებას წარმოადგენს, რომელიც საქართველოს 2008 წლის „ხუთდრიანი ომის“ შემდეგ ეწვია. აღსანიშნავია, რომ ქალბატონმა ქრისტინე ოზგანმა თავის თხოვნაზე უარი მიიღო - თბილისმა ელექტროენერგიის უკმარისობა მოიმიზეზა. თუმცა გასათვალისწინებელია ის, რომ ქართულ მხარეს უამრავი პრეტენზია აქვს სოხუმის ხელისუფლების მიმართ,მათ შორის, გალის რაიონში მცხოვრების ქართველების უფლებების დაცვის სფეროში.

კიდევ ერთი სიგნალი, ამჯერად უკვე ქართული მხარისათვის, ის ვიდეოხიდი გახდა, რომელიც აფხაზეთის უშიშროების საბჭოს მდივანს სერგეი შამბასა და ქართველ პოლიტიკოსს ვახტანგ ყოლბაიას შორის (აფხაზეთის დევნილი უმაღლესი საბჭოს დეპუტატს) გაიმართა და რომლის დროსაც აფხაზმა პოლიტიკოსმა განაცხადა, რომ „ქართულ-აფხაზური კონფლიქტის გადაწყვეტა ჩვენს შვილებს და შვილიშვილებს არ უნდა დავუტოვოთ“ და რომ „საჭიროა გზების ძიება მშვიდობიანი თანაარსებობისთვის“.

„საკითხები, რომლებიც დამატებით განხილვას საჭიროებენ“

„კომერსანტთან“ საუბარში ვახტანგ ყოლბაიამ კომენტარი გაუკეთა აფხაზეთში მომხდარ მოვლენებს და აღნიშნა, რომ აგარაკთან დაკავშირებული საკითხი მხოლოდ დასაწყისია რუსული პრეტენზიების ფართო სიაში აფხაზეთის მიმართ. სადაო საკითხია აგრეთვე სოფელ აიბღის კუთვნილებაც, რომელიც მდინარე ფსოუს ხეობაში მდებარეობს, საზღვრის პირას, აგრეთვე ახალი ათონის მონასტრის კომპლექსის გადაცემა რუსული მართლმადიდებელი ეკლესიისთვის.

შერიგებისა და სამოქალაქო თანასწორობის ყოფილმა სახელმწიფო მინისტრმა პაატა ზაქარეიშვილმა „კომერსანტის“ კორესპონდენტთან საუბარში რუული პრეტენზიების სიას კიდევ რამდენიმე პუნქტი დაუმატა: მოსკოვის მოთხოვნა, რომ აფხაზეთმა რუსეთის სასარგებლოდ მიწის ყიდვა-გაყიდვის შესახებ ისეთი კანონი მიიღოს, რომელიც რუს მოქალაქეებს უძრავი ქონების შეძენას გაუიოლებს, აგრეთვე აფხაზეთში რუსული კაპიტალის მქონე სახელმწიფო ქონების პრივატიზება.

თუმცა, რასაკვირველია, სოხუმში და მოსკოვში ამტკიცებენ, რომ მათ შორის არავითარი პრეტენზიები არ არსებობს.

ოქტომბერში, როცა სოჭში ასლან ბჟანია ვლადიმერ პუტინს შეხვდა, აფხაზმა ლიდერმა განაცხადა, რომ ბოლო დროს ჩვენს ურთიერთობებმა დამატებითი იმპულსი მიიღო, მიმდინარეობს ჰარმონიზაციის პროცესი და ამ ჩარჩოებში ბევრი რამ კეთდება... რუსეთთან ინტეგრაციის პოლიტიკა აფხაზეთის ინტერესებს შეესაბამება“. თავის მხრივ, ვლადიმერ პუტინი დაეთანხმა, რომ „სიტუაცია კარგად ვითარდება - ვაჭრობამ 73%-ით მოიმატა. რუსეთი მხარს უჭერს აფხაზეტს ყველა მიმართულებით და იმედია, ასე გაგრძელდება“. მან ასევე აღნიშნა, რომ არიან საკითხები, რომლებიც გადაწყვეტას მოითხოვსო, მაგრამ არ დააკონკრეტა. დღეს, ალბათ, ის საკითხი უკვე გადაწყვეტილია.

წყარო: https://www.kommersant.ru/doc/6427951

 

аналитика
7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში - გიორგი კობერიძე
მოდით გავაანალიზოთ 7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში:
1. პოლიტიკური თვალსაზრისით ვინ იმარჯვებს ომში?
- ჩინეთი: ამ ომს ჯერჯერობით ერთადერთი გამარჯვებული ჰყავს და ეს ჩინეთია. ჩინეთზე ახლა მსოფლიო ლიდერების ფოკუსი არ არის მიმართული, ეს კი მას მეტ-ნაკლებად შეუმჩნეველი განვითარების საშუალებას აძლევს. რაც უფრო მეტს იფიქრებს დასავლეთი რუსეთზე და რაც უფრო მეტ რესურსს დახარჯავს მის შესაკავებლად, მით უფრო ნაკლებად ეცლებათ ჩინეთისათვის.
ამასობაში პეკინის გავლენები კარდინალურადაც გაიზარდა რუსეთში, რომლისაგანაც რესურსებს საბითუმო ფასებში იღებს, ხოლო ჩინელებმა რუსეთის აღმოსავლური პროვინციების ათვისება კიდევ უფრო განავითარეს. ჩინური რბილი - კულტურულ-ეკონომიკური - ძალის ზრდასთან ერთად რუსი ქალები სიხარულით მიჰყვებიან ჩინელ მამაკაცებს, რომელთაც ქალების დეფიციტი აქვთ.
2. რატომ არ თანხმდება რუსეთი სამშვიდობო ინიციატივებს?
- რუსეთს სჯერა რომ ამ ომს იგებს. სანამ გჯერა რომ ომს იგებ, მანამდე ცეცხლს არ შეწყვეტ;
- რუსეთს ჯერ ვერ მიუღწევია სამხედრო მიზნებისათვის - მის ხელში არაა ხერსონი, ზაპორიჟია, ლუგანსკი და დონეცკი. ყირიმს ომამდე ისედაც ის აკონტროლებდა. შესაბამისად, ასობით ათასი მკვდარი სამხედრო, ოფიცრობა, გემები, ავიაცია და განადგურებული ტექნიკა ამ ტერიტორიების ოკუპაციით არ შეიძლება გამართლდეს.
- რუსეთს იმაზე მეტის წაღება უნდა, ვიდრე დაანონსებული აქვს. რუსეთის მიზანი არამხოლოდ ხერსონი, ლუგანსკი, დონეცკი, ყირიმი და ზაპირიჟიას ოლქია, არამედ მიკოლაივზე, დინიპროპეტროვსკზე, ხარკოვსა და ოდესაზეც არ იტყვის უარს თუკი ამის შესაძლებლობა ექნება. ნოვოროსიის პროექტი სწორედ ამას გულისხმობს თავის თავში. სწორედ ეს პროექტია, რომელიც პროგრამა მინიმუმად იყო მოაზრებული რუსი შოვინისტების მიერ. აღსანიშნავია ისიც, ნოვოროსიის პროექტის გარდა რუსეთისათვის უკრაინის სახელმწიფოს არსებობაც კი მიუღებელია.
- რუსეთს ძალიან გაუჭირდება ასობით ათასი რუსი მობილიზებული სამხედროს სახლში დაბრუნება და მათი საზოგადოებაში რეინტეგრაცია - ეკონომიკურადაც, ფსიქოლოგიურადაც და რეიციდივის თვალსაზრისითაც. ამაზე უკვე დიდი ხანია მსჯელობენ რუსები თავად. ამიტომ ომის თავისი პირობების გარეშე დასრულება არ აწყობს მოსკოვს;
- სამხედრო ეკონომიკის მუშაობა ერთია და ომის დასრულების შემთხვევაში სამოქალაქო ეკონომიკა როგორ იმუშავებს უმუშევარი ადამიანების და ომიდან დაბრუნებული დაუსაქმებელი ხალხის ფონზე - მეორე.
- ჩინეთს არ სურს რუსეთმა ომი შეწყვიტოს. რუსეთი კიდევ უფრო უნდა დასუსტდეს, რომ კიდევ უფრო მეტად დაექვემდებაროს მას.
3. ომი როდის დამთავრდება?
- მანამ არ დამთავრდება სანამ რუსეთს კიდევ უფრო არ გაეზრდება მსხვერპლი: ტრამპმა დღეს აღნიშნა რომ მხოლოდ ივლისის თვეში რუსეთს 20 ათასი მოკლული სამხედრო ჰყავს (მოკლული და არა დაჭრილი ან დაშავებული). გასაგებია, რომ ცუდად იკითხება და ისმინება, მაგრამ ფაქტია, თუ ბევრი სამხედრო არ კვდება, ომი გრძელდება.
- მანამ არ დამთავრდება სანამ დარტყმები რუსეთის ტერიტორიაზე არ გადავა და ელიტებს არ შეაწუხებს - დაბომბვები რუსეთის სამხედრო ეკონომიკასა და წარმოებზე უკმაყოფილების ზრდასთან ერთად ისედაც ომისაგან გაუცხოებულ საზოგადოებას, კიდევ უფრო გააუცხოებს და ომის ზიანზე დააწყებინებს ფიქრს. სანამ ომი რუსეთში არ აწუხებთ, მანამდე გაგრძელდეს რა. ვიღაც მდიდარ მოსკოველს სულაც არ დარდებს ბურიატისა და დაღესტანელის ფრონტზე სიკვდილი.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ უკრაინა არ დაიწყებს ტერიტორიების გათავისუფლებას - ისე არაფერი ახდენს საზოგადოების კონსოლიდაციას, როგორც გამარჯვებები, ხოლო ისე არაფერია დემორალიზების მომტანი, როგორც მარცხების სერია. რუსეთმა თუკი დაიწყო ტერიტორიების დაკარგვა უკრაინაში ეს ომის დასრულის დასაწყისი იქნება.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ რუსეთი არ დარწმუნდება რომ ომი მოგებადი აღარ არის. ომის დამთავრებაზე გადაწყვეტილება ადამიანების ტვინში მიიღება და არა ფრონტის ხაზზე.
- ამის საპირისპირო და უკრაინის საზიანო სცენარით რომ ვთქვათ: მანამ არ დამთავრდება ომი, სანამ რუსეთის არმია მასობრივად არ დაიწყებს უკრაინის დამარცხებას და რამდენიმე მიმართულებიდან ჩამოშლის უკრაინის თავდაცვას, უკან დახევა იქნება ქაოსური და უკრიანაში მასობრივად გაჩნდება მხარდაჭერა დათმობებთან დაკავშირებით.
4. რა სვლები აქვს აშშ-ს?
- ტოტალური სანქციები და რუსეთთან ვაჭრობის აკრძალვა და რაც რუსეთის ყველა მოკავშირის წინააღმდეგ ეკონომიკური ომის გამოცხადებაა: ეს ეკონომიკური თვასლაზრისით ატომური სვლაა. ამით არამხოლოდ რუსეთზე იქნება დარტყმა, არამედ რუსეთთან მოვაჭრე მცირე თუ დიდ სახელმწიფოებზე. ამას დასჭირდება დიდი რესურსების მობილიზება და ხარჯვა. ეს მოითხოვს იმაზე ბევრად დიდ ენერგიას, ვიდრე ჩრდილოეთ კორეისა და ირანის სანქცირება იყო.
- ნავთობის ფასის ვარდნა - ბაზაზე ნავთობის ჭარბი მიწოდება და მოკავშირეების დარწმუნება. ამით ნავთობის ფასი უნდა დასწიონ 30 დოლარზე და დაბლა. შედეგად, რუსეთის ეკონომიკას უზარმაზარი დარტყმა მიადგება;
- უკრაინისათვის დიდი რაოდენობით იარაღის მიწოდება და შეზღუდვების მოხსნა: აშშ-ს შეუძლია რუსეთის მუქარების მიუხედავად დიდი რაოდენობით იარაღი მიაწოდოს უკრაინას და მისი თავისუფლად, მათ შორის რუსეთის ტერიტორიაზე გამოყენების უფლება მისცეს. მაღალტექნოლოგიური შეიარაღება ომში შეიძლება გარდამტეხი აღმოჩნდეს. ამ ვარიანტში აშშ-ს მხრიდან რუსეთის წინააღმდეგ კონტრმუქარების წაყენება არანაკალებ რეალისტური იქნება, რისი მიზანიც რუსეთის მოლაპარკებებზე დაყოლიების იძულების მცდელობა იქნება.
- პროცესების ისე გაგრძელება როგორც არის: დროის გაყვანა, წინადადებებზე ფიქრი, კიდევ მეტი ვადების მიცემა და პროცესების გაწელვა. ამასობაში უკრაინისათვის იარაღის მიწოდება გაგრძელდეს, თუმცა ჩვეულ რიტმში.
- ჩახსნა: შეიძლება აშშ თანდათან ჩაეხსნას სიტუაციას და გადაერთოს სხვა საკითხებზე, უკრაინის თემა კი ევროპას მიუგდოს მოსაგვარებლად. თუმცა ეს ტრამპის ადმინისტრაციასა და მის პერსონალურ პოლიტიკაზე ძალიან ცუდად აისახება, მით უფრო რომ ქვეყნის შიგნით ისედაც პრობლემები აქვს.
- რუსულ თამაშზე დაყოლა - უკრაინაზე ზეწოლა რუსულ ულტიმატუმებზე დათანხმების შესახებ. ეს ყველაზე ცუდი სცენარია.
აქვე:
- ევროპას სხვა სვლა არ აქვს: ევროპა ახლა უკრაინაში რუსეთის ჩაფლობით დროს იგებს და მილიტარიზაციას ახდენს. მოკლე ვადაში მას აშშ-ს სრული ჩანაცვლება გაუჭირდება, მაგრამ საშუალო ვადაში მან კარგად იცის, რომ ერთის მხრივ უკრაინის სამხედრო წარმოებაში უნდა ჩადოს ფული - და აკეთებს კიდეც ამას - ხოლო მეორეს მხრივ საკუთრი წარმოება უნდა აამუშაოს. ეს ომი პირველ რიგში ევროპის უსაფრთხოების ომია. შესაბამისად, უკრაინის მარცხი ევროპის მარცხი იქნება.
5. რა მოხდება თუკი რუსეთმა გაიმარჯვა:
- მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ევროპაში პირველი დაპყრობითი ომი შედგება, რომელსაც აუცილებლად მიჰბაძავენ სხვები და დაპყრობითი ომები დაბრუნდება საერთაშორისო პოლიტიკაში;
- რუსეთი ულტიმატუმებს წაუყენებს მეზობლებს - ზოგი შეიძლება შთანთქას (მაგ. ბელარუსი), ზოგსაც თავის სამხედრო და პოლიტიკურ ორბიტაზე გადმოყვანა აიძულოს. ვინც ულტიმატუმებს არ მიიღებს, შეიძლება აწარმოოს ახალი ომები რუსული უმცირესობების დასაცავად, მაგალითად ყაზახეთში.
- რუსეთი წააქეზებს ახალ კონფლიქტებს ევროპის კონტინენტზე: ბალკანეთი დიდ ნაღმზე ზის, არც კავკასიაა მშვიდი, ბალტიისპირეთში რუსები ცხოვრობენ, ამ ფონზე ევროპის შიგნით სხვა ძალებიც გამოჩნდებიან, ვისაც მოუნდება თავისი წილი ტერიტორიული ნაჭრის მოთხოვნა - ასეთი დავები კი ევროპაში ძალიან ბევრია;
- მსოფლიოში სხვებიც მიბაძავენ რუსებს - თუკი ევროპაში შეიძლება დაპყრობითი ომი, რატომ არ შეიძლება სხვაგან, სხვა ძალების მიერ?!
- დასავლეთის დაისი - რუსეთი ახლა ფიქრობს რომ ის უპირისპირდება არა უკრაინას, არამედ მთელს დასავლეთს. თუ დაამარცა უკრაინა ამით ძალიან მძიმედ დაზარალებული და რეპუტაცია შერყეული გამოვა დასავლეთი, ხოლო ბირთვულ იარაღზე მუშაობა სხვა სახელმწიფოთა მხრიდან უფრო აქტიური გახდება.
6. რა არის რუსეთის მარცხი და რა არის გამარჯვება?
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინის ის ტერიტორიები ვერ დაიკავა, რომელიც ახლა გაცხდებული აქვს მის კუთვნილად - მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინას სახლემწიფოებრიობის რაიმე საერთაშორისო განატია მიეცა და მისი მილიტარიზაცია გაგრძელდა (ანუ უკრაინა გრძელვადიანადაც გადარჩა): ნატო, ცის კონტროლი, ბირთვული იარაღი, მოკავშირეების ბაზები მის ტერიტორიაზე და სხვა. ამ შემთხვევაში უკრაინის მილიტარიზაციაც გრძელდება და რუსული ოკუპაცია ან მთავრდება ან ძალიან მყიფედ რჩება.
- რუსეთი გამარჯვებული იქნება, თუკი დასახული ტერიტორიული ამონაცა შეასრულა და ხელში ჩაიგო მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ცეცხლი შეწყდა ისე, რომ უკრაინის მილიტარიზაცია შეწყდა, მისთვის საერთაშორისო გარანტიები არ იქნა განსაზღვრული, ხოლო რუსეთს სანქციები მოეხნა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ოკუპირებული ტერიტორიების საერთაშორისოდ აღიარება მოახდინა და დაიკანონა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ომში ან ომის შემდეგ კიევში პრორუსული მთავრობა მოიყვანა.
აქვე უნდა აღინიშნოს რომ:
- კიევის ვერ აღება უკვე წარუმატებლობაა რუსეთისათვის;
- უკრაინის წინააღმდეგ გამოცხადებული დემილიტარიზაციის კამპანია ამ ეტაპზე ჩავარდა - უკრაინა ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე მილიტარიზებული სახელმწიფოა.
7. რა სოციალური კონტრაქტი აქვს რუსეთსა და უკრაინას თავის ხალხთან:
- რუსეთში 90-ნების შემდეგ ასეთი სოციალური კონტრაქტი დაიდო: შენ პოლიტიკაში ნუ ჩაერევი, დიდ პოლიტიკურ ბიზნესში ცხვირს ნუ ჩაყოფ, უყურე ტელევიზორს, ტაში დაუკარი ლიდერს, იამაყე შენი ქვეყნის იმპერიული წარსულით და შენ არავინ შეგეხება, დანარჩენი რაც გინდა ის აკეთე. ეს კონტრაქტი ქრება, რადგან სალხში შენთვის ყოფნა მაინც ფრონტზე ყოფნით დამთავრდა.
ახლა რუსეთი საკუთარ მოსახლეობას ახალ კონტრაქტს უდებს და ეუბნება, რომ რუსეთის ინტერესებს დაცვა და ბრძოლა სჭირდება, რაც შეიძლება სიკვდილით დასრულდეს, მაგრამ ეს საამაყო ამბავია - წინაპრებიც ასე იბრძოდნენ და კვდებოდნენო. ეს ყველაფერი პროაქტიულად კი არ უნდა გააკეთო, არამედ თუკი სახელმწიფო მოგიხმობს უნდა გაჰყვე მას და კითხვები არ დასვაო. მწყემსმა კეთილმა კარგად იცის რა არის სწორი და არაო. ყველა ჩვენ გვებრძვის თორემ რუსეთი რა შუაშიაო. იდეალი სტალინია და მის პრინციპებს უნდა დაემორჩილოთო.
- უკრაინაში სოციალურ კონტრაქტს ორი საფუძველი აქვს:
1. ყველანი ვებრძვით გარე, ისტორიულ მტერს, რომელის ჩვენს არსებობასა და იდენტობას ეგზისტენციალურ საფრთხეს უქმნის და მზადაა მოაწყოს გენოციდი.
2. ვებრძვით კორუფციას, რომელმაც ათწლეულობით უმძიმესი დარტყმა მიაყენა ქვეაყანას. ამ უკანასკნელზე როდესაც კითხვები გაჩნდა რამდენიმე დღის წინ, ხალხი ქუჩაში გამოვიდა და დემონსტრაციები გამართა კორუფციის ბიუროს დამოუკიდებლობის აღსადგენად.
 
 
 
более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати