,
თურქული ტელერადიოკომპანია TRT (Turkish Radio and Television Corporation) თავის ვებ-გვერდზე, რუბრიკით „აქტუალური თემის ანალიზი“, აქვეყნებს სტატიას სათაურით „კურსკის ბრძოლა“, რომელშიც გადმოცემულია თურქული ხედვა უკრაინის ჯარების კურსკის ოლქის შეჭრის მიმართ.
გთავაზობთ პუბლიკაციას, რომელშიც გამოყენებულია პოლიტიკური, ეკონომიკური და საზოგადოებრივი კვლევის ცენტრის SETA-ს საგარეო პოლიტიკის მკვლევარის ჯან აჯუნის თვალსაზრისი:
რუსეთის კურსკის რეგიონში უკრაინის არმიის მოულოდნელი შეჭრა გრძელდება და როგორც ჩანს, რუსეთის არმიას უჭირს რეაგირება. შეჭრა, რომელიც 6 აგვისტოს დაიწყო, 1200 კვადრატულ კილომეტრზე გავრცელდა და 250 ათასზე მეტი რუსეთის მოქალაქე იძულებული გახდა სახლები დაეტოვებინა. ამ მოულოდნელმა ნაბიჯმა კიდევ ერთხელ აჩვენა, რამდენად მყიფეა რუსული არმია, რუსები კი ცდილობენ დონეცკის რეგიონში წინსვლას.
(...)
რუსეთ-უკრაინის ომი, როგორც ჩანს, ახალ ეტაპზე გადავიდა უკრაინის არმიის კონტრ-შეტევით კურსკის რეგიონში. ექვს აგვისტოს დაწყებული მოულოდნელი შეტევით უკრაინის არმიამ ომის დაწყების შემდეგ პირველად დაიწყო რუსეთის ტერიტორიის დაკავება. უკრაინის გენერალური შტაბის უფროსის, გენერალ ალექსანდრე სირსკის თქმით, მისმა ძალებმა დაიკავეს ათასი კვადრატული კილომეტრის ფართობი. საველე წყაროების ცნობით, აღებული ტერიტორია 1200 კვადრატულ კილომეტრს აღწევს. არსებობს ვიზუალური დადასტურება, რომ უკრაინის არმიამ უკვე 84 დასახლება აიღო. ასევე საველე ინფორმაციით, 250 ათას რუსეთის მოქალაქეს მოუწია რეგიონიდან გაქცევა. რუსულმა მწვანე ავტობუსებმა მოსახლეობა სხვა ადგილებში გადაიყვანეს. თუ გახსოვთ, იმ პერიოდში, თავდასხმების გამო, რომლებშიც რუსებიც იყვნენ ჩართული, ალეპოში ხოცვა-ჟლეტა ხდებოდა, ამ მწვანე ავტობუსებით ალეპოელები რეგიონიდან გაჰყავდათ. მსგავსი რამ ახლა რუსებს ემართებათ. ვფიქრობ, ეს ისტორიის ირონიად უნდა ჩაითვალოს.
კურსკის ოპერაციის სტრატეგიული მნიშვნელობა
კურსკის ოლქი არის რუსეთის მნიშვნელოვანი რეგიონი უკრაინის საზღვართან. ის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დონეცკის რეგიონის მიმართ რუსული სამხედრო ოკუპაციის თვალსაზრისით, აქ გადის ლოგისტიკური სარკინიგზო ხაზები, ამ რეგიონში არის ბუნებრივი აირის სატუმბი სადგური და დიდი ატომური ელექტროსადგური. რა თქმა უნდა, ამ ყველაფრის მიღმა უკრაინის არმიას სერიოზულად სჭირდებოდა ასეთი წარმატების ისტორია, რადგანაც მომდევნო თვეებში რუსებმა დაიწყეს უპირატესობის მოპოვება ფრონტის ხაზზე განსაკუთრებით ჯარისკაცების არასაკმარისი რაოდენობის გამო, ასევე მსოფლიოს დღის წესრიგი ახლო აღმოსავლეთზე იყო ორიენტირებული ღაზაში ისრაელის მხრიდან ხოცვა-ჟლეტისა და ირან-ისრაელის შესაძლო კონფლიქტის კონტექსტში, რითაც უკრაინა საკმაოდ შეშფოთებული იყო. გარდა ამისა, აშშ-ში მოახლოებული საპრეზიდენტო არჩევნები და ტრამპ-ვენსის წყვილის პოზიცია, რომ უკრაინის მხარდაჭერა აღარ შეუძლიათ, სერიოზულ შეშფოთებას იწვევდა და მორალურ მოტივაციას ამცირებდა. ამიტომ, რუსეთის სიმყიფის და სისუსტეების გამოსავლენად ფრონტის უკან ასეთი მოულოდნელი შეტევის განხორციელება და მოკლე დროში დიდ ტერიტორიაზე კონტროლის დამყარება უკრაინის არმიის სარისკო, მაგრამ დიდი და წარმატებული ნაბიჯი იყო.
მიუხედავად იმისა, რომ ოკუპაციის შემდეგ კვირეები გავიდა, რუსებმა ვერ შეძლეს უკრაინელების განდევნა, პირიქით, როგორც ჩანს, უკრაინის არმია წინ მიიწევს რეგიონში და იწყებს მიღწევების გაზრდას. ისევ ის ფაქტი, რომ ბევრი რუსი ჯარისკაცი ტყვედ ჩავარდა, აჩვენებს, რომ რუსეთის არმიას ისევ აქვს სერიოზული პრობლემები და რომ მისი სარდლობის, დაგეგმვისა და ლოგისტიკის შესაძლებლობები ჯერ კიდევ სუსტია. კურსკის ნაბიჯის პირველ საათებში ასზე მეტი რუსი ჯარისკაცი ტყვედ ჩავარდა. ამ ვითარებამ ასევე აჩვენა, რომ რუსეთს არ გააჩნდა საკმარისი სამხედრო ძალა ფრონტის უკან.
ამიტომ, კურსკის ოპერაციით, უკრაინის არმიამ ფსიქოლოგიური უპირატესობა დაიბრუნა. ახლა პუტინმა უნდა უპასუხოს სწრაფად და მიიღოს მკაცრი გადაწყვეტილებები ჯარში სტრუქტურული პრობლემების გადასაჭრელად. მეტიც, თუ კურსკში ოკუპაცია თუ გაღრმავდება, პუტინს მოუწევს ომის და სრული მობილიზაციის გადაწყვეტილების მიღება და თამაშის წესების შეცვლა. როგორც ჩანს, რუსული არმია ამჟამად ყურადღებას ამახვილებს დონეცკის რეგიონში წინსვლაზე და ნაწილობრივ წარმატებებს აღწევს. თუ დონეცკი მთლიანად დაეცემა, რუსებს შეეძლებათ ხელახლა გაძლიერდნენ კურსკის ოპერაციის წინააღმდეგ სვლით. საბოლოო ჯამში, კურსკის ნაბიჯი ორივე მხარისთვის სარისკო და მოულოდნელი შეტევა იყო.
წყარო: https://www.trt.net.tr/georgian/programebi/2024/08/23/ak-tualuri-t-emis-analizi-34-2024-2179234
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
