„ღვთის წინაშე დრო ერთიანია“ - მკვდრეთით აღდგომა ისლამსა და ქრისტიანობაში

„ღვთის წინაშე დრო ერთიანია“ - მკვდრეთით აღდგომა ისლამსა და ქრისტიანობაში

дата: 3257

მიცვალებულის მკვდრეთით აღდგომის იდეა ერთ-ერთი ბაზისური თემაა როგორც ქრისტიანობაში, ასევე ისლამშიც. ქრისტიანობასა და ისლამს შორის არსებულ პარალელებზე რადიო თავისუფლება აღმოსავლეთმცოდნე გიორგი ლობჟანიძეს ესაუბრა.

რადიო თავისუფლება: 70-წლიანი კომუნისტური წყობის გამო ხალხს ძალიან ბევრი რიტუალის მნიშვნელობა აღარ ახსოვს, მაგრამ ქრისტიანულ ტრადიციაში აღდგომას საფლავებზე გასვლა მიცვალებულთა მომავალი აღდგომის სიმბოლოა. ამით ჭირისუფალი თავის მიცვალებულს თითქოს ახსენებს, რომ სიკვდილი დროებითია, შენც აღდგები, ისევე როგორც ქრისტე აღდგა.

გიორგი ლობჟანიძე: ზოგადად რელიგია ადამიანის მკვდრეთით აღდგომის იდეას უკავშირდება. ადამიანისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე არსებობს, რომ ეს სიცოცხლე ცირკულირებს და ადამიანს მიეცემა შესაძლებლობა, ისევ შემოვიდეს ამ ქვეყანაში, მკვდრეთით აღდგეს. ეს იდეა თავდაპირველად ძველ რელიგიებში იყო და შემდეგ აბრაამულ რელიგიებშიც (ქრისტიანობა, ისლამი, იუდაიზმი) დამკვიდრდა.

ქრისტიანობაში, ისევე როგორ ისლამში, მიცვალებულთა მკვდრეთით აღდგომა უკავშირდება მეორედ მოსვლის დღეს, როდესაც აღდგება ყველა მიცვალებული, რომელსაც ოდესმე დედამიწაზე უცხოვრია და მათ იესო განსჯის. თუკი ქრისტიანობაში არის ანტიქრისტეს ცნება, ისლამში მეორედ მოსვლას წინ უსწრებს დაჯალის გამოჩენა. დაჯალი არის ბოროტების განსხეულება, რომელიც თავს უმაღლეს სიკეთედ გაასაღებს. ტრადიციულ ისლამში დაჯალს შეებრძოლება იესო, შიიტურ ისლამში იესოსთან ერთად მას ებრძვის მაჰდი, გაუჩინარებული იმამი.

რადიო თავისუფლება: ანუ ისლამშიც იესო კიდევ ერთხელ მოდის დედამიწაზე?

გიორგი ლობჟანიძე: ისლამში არსებობს რწმენა, რომ ამ დროს იესო ხორცშესხმული მოვა დედამიწაზე.

რადიო თავისუფლება: რაც შეეხება მაჰდის, ის ძალიან ჰგავს ელიას, წინასწარმეტყველს, რომელიც ქრისტიანული ტრადიციით, ასევე მეორედ მოსვლის წინ უნდა გამოჩნდეს.

გიორგი ლობჟანიძე: კი, მკვლევრები ხშირად აიგივებენ მაჰდის ელია წინასწარმეტყველთან.

რადიო თავისუფლება: რამდენიმე სიტყვით რომ ვთქვათ, როგორ ხედავს ისლამი იესო ქრისტეს და მარიამს, ერთიც და მეორეც „ყურანში“ ცენტრალური ფიგურებია.

გიორგი ლობჟანიძე: ძირითადი განსხვავება არის ის, რომ ისლამში იესო არის არა ღმერთი, არამედ ღვთის მოციქული. სხვათა შორის, ეს „ყურანის“ ორიგინალური იდეა არ ყოფილა. პირველ საუკუნეებში ასე აღიქვამდნენ ქრისტეს ე.წ. აღმოსავლური მწვალებლური სექტები. რაც მთავარია, „ყურანში“ არც ერთი ქალი, გარდა მარიამისა, სახელით არ იხსენიება. ისლამში ასევე შენარჩუნებულია უმანკო ჩასახვის იდეა, იესო ისახება, როგორც ლოგოსი, ღვთის სიტყვა. თუმცა ისლამი არ აღიარებს ჯვარცმას. მუსლიმური გადმოცემის თანახმად, იესო ალაჰმა ცოცხლად აიყვანა ზეცად და ის დღემდე ცოცხალია.

რადიო თავისუფლება: მიცვალებულთა აღდგომის თემას რომ დავუბრუნდეთ, კიდევ ერთი პარალელი, ალბათ, ისიც არის, რომ როგორც ქრისტიანობაში, ასევე ისლამშიც არავინ იცის, როდის დადგება ეს დრო.

გიორგი ლობჟანიძე: ქრისტიანობაში მხოლოდ „მამამ იცის საათი“, ისლამშიც - მხოლოდ ალაჰმა. აქ ძალიან მნიშვნელოვანია, თუ რას ნიშნავს რელიგიური დრო და რას - მიწიერი დრო. ათასი წელი, ვითარცა ერთი დღე - ეს ხომ სიმბოლოა! ათასი წელი ათასი წელი არ არის და არც ერთ დღეა, ერთი დღე, ამიტომ რამე მათემატიკური სიმბოლოებით ამის გამოანგარიშება სრულიად შეუძლებელია.

რადიო თავისუფლება: რელიგიურ დროში ძირითადად გულისხმობენ დროს, რომელიც საკუთარ თავში მარადისობას მოიცავს, წამში გაჩერებულ დროს, არა ისეთს, რომელიც ჩვენ ახლა ვიცით.

გიორგი ლობჟანიძე: რა თქმა უნდა, ეს არის უჟამო ჟამი, რომელიც ქრისტეს ეპითეტია. იგივე დღესასწაული რა არის? ერთ დღეში მოქცეული მარადისობა.

რადიო თავისუფლება: თუმცა არის გარკვეული ნიშნები. ქრისტიანობაც და ისლამიც ორივე საუბრობს იმაზე, რომ ამ დროს ადამიანებს ექნებათ ღვთისგან მიტოვებულობის განცდა.

გიორგი ლობჟანიძე: კი, ეს არის ორივე რელიგიაში და ორივე რელიგიაში ჯოჯოხეთი მოიაზრება, როგორც ღვთისგან დაშორება. ადამიანი შორდება ღმერთს, რომელიც სიყვარულია და ეს მას ამძიმებს.

რადიო თავისუფლება: ძალიან საინტერესოა ეფესელი ყმების ისტორიაც, რომლებიც ისლამურ ტრადიციაში ისლამისთვის წამებულებად განიხილებიან, ხოლო ქრისტიანულ ტრადიციაში - ქრისტესათვის. სარწმუნოების გამო დევნილი ყმები თავს შეაფარებენ გამოქვაბულს. ისინი იძინებენ და იღვიძებენ რამდენიმე ასეული წლის შემდეგ.

გიორგი ლობჟანიძე: და ძაღლი იცავდა მათ, რომელიც, როგორც „ყურანში“ წერია, თათებგაწვდილი იწვა გამოქვაბულის შესასვლელში.

რადიო თავისუფლება: თან ისლამს ძაღლი მაინცდამაინც არ უყვარს.

გიორგი ლობჟანიძე: ზოგადად მუსლიმურ კულტურას წინააღმდეგობრივი დამოკიდებულება აქვს ძაღლის მიმართ. მაგრამ ეს ძაღლი დიდების შარავანდედითაა შემოსილი. ცხოველის სიყვარულზე საუბრისას კომენტატორები ამბობენ კიდეც, ძაღლი რომ მნიშვნელოვანი არ ყოფილიყო, „ყურანში“ არ ახსენებდნენო.

რადიო თავისუფლება: მაგრამ რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია - დაძინებიდან გაღვიძებამდე გადის ასეულობით წელი, - ანუ ამ გადმოცემაში მოცემულია იმ შეკუმშული დროის მაგალითი, რომელზეც ვლაპარაკობდით.

გიორგი ლობჟანიძე: კი, ეს ნიშნავს იმას, რომ ღვთის წინაშე დრო ერთიანია, ის წარსულად, აწმყოდ და მომავლად არ ნაწილდება, და ამიტომაც არის ღვთის წინაშე ყველა ადამიანი ცოცხალი.

თეა თოფურია

წყარო:რადიო თავისუფლება

культура

პარიზის წიგნის ფესტივალზე საქართველოს მწერალთა სახლი ეროვნული სტენდით პირველად არის წარმოდგენილი

კულტურის სამინისტროს მხარდაჭერით 12-14 აპრილს საქართველოს მწერალთა სახლი 2024 წლის პარიზის წიგნის ფესტივალზე ეროვნული სტენდით პირველად მონაწილეობს.

Grand Palais Éphémère–ში ფესტივალისა და საქართველოს ეროვნული სტენდის გახსნას მწერალთა სახლის დირექტორი ქეთევან დუმბაძე, საქართველოს საგანგებო და სრულუფლებიანი ელჩი საფრანგეთის რესპუბლიკაში გოჩა ჯავახიშვილი და ლიტერატურული სფეროს წარმომადგენლები ესწრებოდნენ.

საქართველოს ეროვნული სტენდის პრეზენტაცია გაიმართა ღონისძიებით - „ჰაგიოგრაფიიდან პოსტმოდერნიზმამდე“. მწერალთა სახლის სტენდის სტუმრებს, ქართული მწერლობის გაცნობასთან ერთად, საინტერესო კალიგრაფიულ აქტივობაში ჩართვის შესაძლებლობა ჰქონდათ. კალიგრაფმა გიორგი სისაურმა მათ ქართული ანბანით დაუწერა სასურველი სიტყვები, გამონათქვამები, ფრაზები, სახელები და ა. შ. ასევე გაიმართა ღონისძიება, სახელწოდებით, „თექვსმეტსაუკუნოვანი უწყვეტი ლიტერატურული პროცესი“, რომელიც განიხილავს ქართულ ლიტერატურას, ქართულ-ფრანგულ ლიტერატურულ ურთიერთობებსა და ქართული და ევროპული ლიტერატურის კავშირს.

პირველ საფესტივალო დღეს გამართულ პანელ-დისკუსიაში მონაწილეობა მიიღეს საქართველოს საგანგებო და სრულუფლებიანმა ელჩმა საფრანგეთის რესპუბლიკაში გოჩა ჯავახიშვილმა და ფრანგული ფილოლოგიის დოქტორმა, პროფესორმა, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის რომანული ფილოლოგიის ფაკულტეტის ხელმძღვანელმა ბელა ხაბეიშვილმა. შეხვედრას ასევე ესწრებოდნენ უცხოელი გამომცემლები, ლიტერატურული აგენტები, მედიის წარმომადგენლები და ქართული სათვისტომოს საპატიო წევრები.

ფესტივალის მსვლელობისას ქართულ სტენდზე დაგეგმილია არაერთი აქტივობა და საქმიანი შეხვედრა - PUBLISHERS MATCHMAKING. შეხვედრის მონაწილეები იქნებიან საქართველოს მწერალთა სახლი, ქართული გამომცემლობები: „სეზან ფაბლიშინგი“, „მედუზა,“ „ბაკმი“ და მთარგმნელები - მაია ვარსიმაშვილი და მაია გიორხელიძე. შეხვედრაზე განიხილავენ ქართული ლიტერატურის კატალოგს. მთარგმნელი დალი იაშვილი წარადგენს მიხეილ ჯავახიშვილის მოთხრობას - „ლამბალო და ყაშა“ და მოთხრობების კრებულს. მთავარ სცენაზე გაიმართება წიგნის - „მზე, მთვარე და პურის ყანა“ წარდგენა. წიგნს წარადგენენ ავტორი - მწერალი და კინორეჟისორი თემურ ბაბლუანი და ეროვნული კინოცენტრის წარმომადგენელი ევროპაში სოფიო ბაბლუანი. ქართველ გამომცემლებთან ერთად საქართველოს სტენდთან იქნებიან ფრანგული გამომცემლობები: LE CHERCHE MIDI, GINGKO, EDITIONS DES CARNETS DU DESSERT DE LUNE, MEDUZA, და იტალიური გამომცემლობა MODERN TIMES, რომლებიც წარმოადგენენ ფრანგულად თარგმნილ კლასიკურ და თანამედროვე ქართულ პროზასა და პოეზიას.

საქართველოს ეროვნულ სტენდზე წარმოდგენილი იქნება ბუკლეტი ქართველი ავტორების 50-ამდე ნამუშევრის სინოპსისითა და ამონაბეჭდებით ისეთი ცნობილი ნაწარმოებებიდან, როგორიც არის „შუშანიკის წამება“, „ვეფხისტყაოსანი“ და სხვა.

აღსანიშნავია, რომ პარიზის წიგნის ბაზრობა ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი კულტურული მოვლენაა, რომელიც ყოველწლიურად გაზაფხულზე იმართება და მასში მონაწილეობას 1 200 გამომცემელი და 2 000 ავტორი იღებს. საქართველოს წელს პირველად მიეცა საშუალება, საკუთარი სტენდით ჩაერთოს საფესტივალო აქტივობებში.

ფესტივალში ეროვნული სტენდით მონაწილეობა საქართველოსთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.